گاه‌شمار اقدامات سازمان ملل متحدد در ۸ سال جنگ تحمیلی

● سال ۱۹۸۰(۱۳۵۹)
۲۲سپتامبر- (۳۱/۶/۵۹)
دبیرکل سازمان ملل متحد به ایران و عراق پیشنهاد کرد که مساعی جمیله وی را با هدف کمک به حل منازعه از طرق مسالمت آمیز بپذیرد.
▪ ۲۳سپتامبر- (۱/۷/۵۹)
دبیرکل بر اساس ماده ۹۹ منشور توجه شورای امنیت را به منازعه میان ایران و عراق جلب کرد. رئیس شورا پس از مشورت با اعضای بیانیه‌ای صادر کرد که در آن ضمن حمایت از تلاش‌های دبیرکل از هر دو طرف درخواست شده بود اختلاف خود را از راه‌های مسالمت آمیز حل کنند.
▪ ۲۵سپتامبر- (۳/۷/۵۹)
دبیرکل از شورای امنیت خواست تا موضوع را با فوریت مورد رسیدگی قرار دهد.
▪ ۲۸سپتامبر- (۶/۷/۵۹)
شورا قطعنامه ۴۷۹ را تصویب کرد و از ایران و عراق درخواست کرد که در اسرع وقت از استفاده بیشتر از زور اجتناب کنند و مناقشه خود را از طریق صلح آمیز حل و فصل نمایند. شورا پشتیبانی خود را از تلاشها و پیشنهاد دبیرکل ابراز نمود.
▪ ۱۰اکتبر- (۱۸/۷/۵۹)
دبیرکل از ایران و عراق درخواست کرد بر کشتی‌هایی که در منطقه درگیری در محاصره قرار گرفته‌اند اجازه دهند منطقه را ترک کنند.
۵نوامبر- (۱۴/۸/۵۹)
رئیس شورای امنیت بیانیه‌ای صادر کرد و طی آن از تلاش‌های دبیرکل در اعزام نماینده ویژه‌ای به منطقه پشتیبانی نمود و از ایران و عراق خواست تا با شورا همکاری کرده و از تلاش‌های دبیرکل حمایت نمایند.
▪ ۱۱نوامبر- (۲۰/۸/۵۹)
دبیرکل، نخست وزیر پیشین سوئد، آقای اولاف پالمه را به عنوان نماینده ویژه خود منصوب کرد.
▪ ۱۶نوامبر- (۲۵/۸/۵۹(
نماینده ویژه دبیر کل، نیویورک را به مقصد منطقه ترک نمود.
▪ ۲۰ تا ۲۴ نوامبر- (۲۹/۸ تا ۳/۹/۵۹)
آقای پالمه و تیم همراه از تهران و بغداد دیدار کردند.
▪ ۲۵نوامبر- (۴/۹/۵۹)
آقای پالمه به دبیرکل اطلاع داد که هر دو طرف در اصول با آزادسازی ۶۳ کشتی خارجی که به سبب جنگ در شط العرب گرفتار شده‌اند موافقت کرده‌اند.
▪ ۲۶نوامبر- (۵/۹/۵۹)
آقای پالمه در یک مصاحبه مطبوعاتی توافق‌های اصولی حاصل شده در مورد آزادی عبور کشتی‌های محبوس شده را برای خبرنگاران تشریح نمود. وی افزود: مقدمات آن نیز توسط دبیرکل سازمان ملل صورت گرفته است.
● سال ۱۹۸۱ (۱۳۶۰-۱۳۵۹)
▪ ۱۳تا ۱۵ژانویه- (۲۳ تا ۲۵/۱۰/۵۹)
آقای پالمه و هیأت همراه وی برای دومین بار از بغداد دیدار کردند.
▪ ۱۶ تا ۱۷ ژانویه- (۲۷ تا ۲۸/۱۰/۵۹)
آقای پالمه و هیأت همراه برای دومین بار از تهران دیدار کردند.
▪ ۱۸ تا ۲۱ فوریه- (۲۹ تا ۲/۱۲/۵۹)
آقای پالمه و هیأت همراه وی باز هم در تهران و بغداد مذاکراتی انجام دادند.
▪ ژوئن- (۲۶/۳/۶۰)
ایران و عراق ۴۲ اسیر مجروح را در قبرس مبادله نمودند.
▪ ۲۰ تا ۲۱ ژوئن- (۳۰ تا ۳۱/۳/۶۰)
آقای پالمه و هیأت همراه وی در تهران با نخست وزیر، شهید رجایی، رئیس مجلس شورای اسلامی، جناب آقای هاشمی رفسنجانی و رئیس دیوان عالی کشور، شهید آیت الله دکتر بهشتی در مورد پیشنهادات سازمان ملل برای آتش بس، عقب نشینی و چگونگی مذاکرات گفتگو کردند.
▪ ۲۲تا ۲۳ژوئن- (۱ تا ۲/۴/۶۰)
آقای پالمه در بغداد با صدام حسین رئیس جمهور، طارق عزیز معاون نخست وزیر و سعدون حمادی وزیر امور خارجه ملاقات و مذاکره کردند و پیشنهادات را مورد بحث قرار دادند.
▪ ۲۶تا ۲۸ژوئن- (۵ تا ۷/۴/۶۰)
دور مذاکرات تهران و بغداد منجر به تهیه طرح سازمان ملل متحد شد که به طرفین ارائه گردید.
▪ ۲۵اوت (۳/۶/۶۰)
با نظارت کمیته بین الملل صلیب سرخ ۴۵ اسیر ایرانی و ۴۰ اسیر عراقی در قبرس مبادله شدند.
● سال ۱۹۸۲ (۱۳۶۱-۱۳۶۰)
▪ ۲۴تا ۲۷ فوریه- (۵تا ۸/۱۲/۶۰)
آقای پالمه و گروه وی مذاکراتی در بغداد و تهران انجام دادند و طرح تکمیل شده‌ای را که بر اساس پیشنهاد ژوئن ۱۹۸۱ تهیه شده بود به طرفین ارائه نمودند.
▪ ۱۶ ژوئن- (۲۶/۳/۱۳۶۱)
ایران و عراق تعدادی اسیر جنگی زخمی را تحت نظارت کمیته بین‌الملل صلیب سرخ در قبرس مبادله کردند.
▪ ۱۲جولای- (۲۱/۴/۶۱)
شورای امنیت قطعنامه ۵۱۴ را صادر کرد در این قطعنامه از طرفین درگیر خواستار آتش بس فوری و عقب نشینی نیروها به مرزهای بین المللی شناخته شده است. در این قطعنامه اعزام ناظران سازمان ملل جهت نظارت و تأیید آتش بس و عقب نشینی و ادامه تلاش‌های میانجیگرانه گنجانده شده است و نیز از سایر کشور خواسته شده است که از اقداماتی که ممکن است به ادامه درگیری کمک نماید اجتناب ورزند.
▪ ۱۵جولای- (۱۴/۱۴/۶۱)
رئیس شورای امنیت از طرف اعضای شورا بیانیه‌ای صادر کرد که طی آن از طرفین خواستار حل مسالمت‌آمیز منازعه شده است.
▪ ۴اکتبر- (۱۲/۷/۶۱)
شورای امنیت قطعنامه ۵۲۲ را صادر کرد که در آن بر لزوم اجرای مؤثر قطعنامه ۵۱۴ تصریح شده است. در آن قطعنامه همچنین از آمادگی یکی از طرف های درگیر برای همکاری استقبال نموده و از طرف دیگر نیز خواسته شده که به همین نحو عمل نماید.
▪ ۲۲اکتبر- (۳۰/۷/۶۱)
مجمع عمومی سازمان ملل قطعنامه ۳/۳۷ راصادر کرد که در آن خواستار آتش بس فوری عقب نشینی نیروها و حل و فصل مسالمت آمیز مناقشات دو کشور شده است.
▪ ۲۸ اکتبر- (۶/۸/۶۱)
جمهوری اسلامی ایران از دبیرکل خواست تا هیأتی را برای بررسی تخریب مناطق مسکونی ایران به وسیله عراق اعزام نماید.
● سال ۱۹۸۳- (۱۳۶۲-۱۳۶۱)
▪ ۲۱فوریه- (۲/۱۲/۶۱)
رئیس شورای امنیت طی بیانیه‌ای درخواست‌های قبلی شورا مبنی بر آتش بس فوری، عقب نشینی نیروها و حل مسالمت آمیز منازعه را تکرار کرد.
▪ ۲مه- (۱۲/۲/۶۲)
جمهوری اسلامی ایران بار دیگر درخواست کرد دبیرکل هیأتی را برای بررسی مناطق مسکونی تخریب شده اعزام نماید. همچنین خاطرنشان شده که این هیأت در مورد ادعای عراق تحقیقی نماید. عراق نیز با این امر موافقت کرد.
▪ ۱۲مه- (۲۳/۲/۶۲)
دبیرکل تصمیم خود مبنی بر اعزام هیأتی برای بررسی مناطق مسکونی تخریب شده در ایران و عراق را اعلام داشت.
▪ ۲۰ مه تا ۲ ژوئن (۳/۲۰ تا ۱۲/۳/۶۲)
دبیرکل گزارش تیم موردنظر خود جهت تحقیق از نقاطی در مناطق جنگی را به ایران و عراق اعزام داشت.
▪ ۱۰ژوئن- (۲۰/۳/۶۲)
عراق از دبیرکل خواست تا کمیسیونی برای بررسی وضعیت اسرای جنگی در ایران و عراق تشکیل دهد. دبیرکل در این خصوص با کمیته بین‌المللی صلیب سرخ مشورت کرد.
▪ ۲۰ژوئن- (۳۰/۳/۶۲)
دبیرکل گزارش تیم اعزامی را که حاکی از ویرانی سنگین و شدید مناطق مسکونی با استفاده از آتشبار هوایی و حملات موشکی و نیز در طی اشغال نظامی در ایران و خسارت سبک به مناطق مسکونی عراق بود به شورا تسلیم کرد.
▪ ۲۹تا ۳۰سپتامبر- (۷ تا ۸/۷/۶۲)
دبیرکل و نماینده ویژه او اولاف پالمه، در نیویورک با وزرای خارجه ایران و عراق ملاقات کردند.
▪ ۳۱ اکتبر- (۹/۸/۶۲)
شورای امنیت قطعنامه ۵۴۰ را صادر کرد در این قطعنامه نقض حقوق انسانی و بین‌المللی محکوم و توقف فوری کلیه عملیات‌های نظامی علیه اهداف غیرنظامی درخواست شده است. همچنین بر حقوق آزادی دریانوردی در خلیج فارس تصریح شده و از کشورها خواسته شده است که از هرگونه اقدامی که ممکن است به تشدید درگیری کمک نماید اجتناب ورزند. در این قطعنامه همچنین از دبیرکل درخواست شده است که به تلاش های میانجیگرانه ادامه داده و با طرف‌های درگیر جهت یافتن راه‌هایی برای متوقف ساختن مخاصمات و نظارت بر آن از جمله اعزام ناظران سازمان ملل مشورت نماید.
▪ ۲۲نوامبر- (۱/۹/۶۲)
جمهوری اسلامی ایران از دبیرکل خواست تا بار دیگر گروهی را برای بررسی حملات بخ مناطق مسکونی به منطقه گسیل دارد.
▪ ۵ دسامبر- (۱۴/۹/۶۲)
دبیرکل شورای همکاری خلیج فارس در ملاقات با دبیرکل سازمان ملل خواستار اقدام وی در جلوگیری از گسترش درگیری شد.
▪ ۱۱دسامبر- (۲۰/۹/۶۲)
دبیرکل مواضع طرفین راجع به قطعنامه ۵۴۰ را به شورا گزارش داد.
▪ ۱۰ فوریه- (۲۱/۱۱/۶۲)
دبیرکل طی پیام‌های جداگانه به دو کشور با ابراز نگرانی از ادامه جنگ و خسارات ناشی از آن تصمیم خود را دایر بر اعزام هیأتی برای بازدید از مناطق مسکونی مورد حمله و مذاکره در مورد منازعه به ایران و عراق اعلام داشت.
▪ ۸مارس- (۱۸/۱۲/۶۱)
دبیرکل اعلام کرد هیأتی برای بررسی اتهام کاربرد سلاح‌های شیمیایی توسط عراق اعزام می‌کند.
▪ ۱۳ تا ۱۸ مارس- (۲۳ تا ۲۸/۱۲/۶۲)
هیأت اعزامی در منطقه شواهد کاربرد سلاح‌های شیمیایی را بازدید و بررسی کرد.
▪ ۲۶ مارس- (۱۶/۱/۶۳)
گزارش هیأت اعزامی پیرامون ادعای جمهوری اسلامی ایران مبنی بر استفاده عراق از سلاح‌های شیمیایی، همراه با اظهار تأسف دبیرکل از کاربرد سلاح‌های شیمیایی به شورای امنیت تسلیم شد.
▪ ۳۰ مارس- (۱۰/۱/۶۳)
شورای امنیت کاربرد سلاح‌های شیمیایی راقویا محکوم کرد و از این کشورها درخواست کرد که پروتکل ۱۹۲۵ ژنو در این ارتباط را رعایت کنند. شورا همچنین کلیه اقدامات مربوط به نقض حقوق انسانی و بین‌المللی را محکوم نموده و خواستار راه حل صلح جویانه جهت حل و فصل این درگیری شد.
▪ ۱ ژوئن- (۱۱/۳/۶۳)
به ابتکار اعضای شورای همکاری خلیج فارس شورای امنیت قطعنامه ۵۵۲ را صادر کرد و در این قطعنامه از کلیه کشورها خواسته شده است که به حقوق آزادی دریانوردی احترام بگذارند و حمله به کشتی‌های تجاری در مسیر کویت و عربستان سعودی متوقف شود.
▪ ۹ ژوئن- (۱۹/۳/۶۳)
دبیرکل با ارسال پیامی برای رؤسای جمهوری ایران و عراق خواستار توقف حملات نظامی به مناطق مسکونی و غیرنظامی شده و درخواست نموده است که در آینده از شروع نمودن این گونه حملات نظامی عمدی خودداری ورزند.
● سال ۱۹۸۵ ( ۱۳۶۳- ۱۳۶۴)
▪ ۱۱ تا ۱۷ ژانویه ( ۲۱/ تا ۲۷/۱۰/۶۳)
هیات سازمان ملل از اردوگاه‌های اسرای جنگی در عراق بازدید کرد.
▪ ۱۸ تا۲۵ ژانویه ( ۲۸/۱۰ تا ۵/۱۱/۶۳)
هیات سازمان ملل از اردوگاه‌های اسرای جنگی در ایران بازدید کرد.
▪ ۲۲ فوریه (۳/۱۲/۶۳)
گزارش هیات سازمان ملل متحد در خصوص بازدید از اردوگاه‌های اسرای جنگی حاکی است که در هیچ یک از دو کشور اسرای جنگی مورد آن چنان بدرفتاری که اتهام آن مطرح می‌گردد نشده‌اند، منتشر شد.
▪ ۵ مارس (۱۴/۱۲/۶۳)
بیانیه رئیس شورای امنیت حاکی از ابراز نگرانی در زمینه حملات طرفین به مناطق مسکونی یکدیگر صادر شد. وی از دولتهای ایران وعراق خواست که تعهدات خود به دبیر کل مبنی بر اجتناب از حمله به مناطق مسکونی عمل کنند.
▪ ۹ مارس ( ۱۸/۱۲/۶۳)
دبیر کل پیامی به روسای جمهوری اسلامی ایران و عراق از هر دو طرف خواست تا توافق ۱۲ ژوئن ۱۹۸۴ پرامون عدم حمله به مناطق مسکونی را محترم شمارند.
▪ ۱۵ مارس (۲۴/۱۲/۶۳)
شورای امنیت در بیانیه‌ای خواستار اجرای توافق عدم حمله به مناطق مسکونی و نیز یافتن راه حلی مسالمت آمیز جهت پایان دادن درگیری شد.
▪ ۱۸ تا ۲۶ مارس ( ۲۷/۱۲/۶۳) تا (۶/۱/۶۴)
دبیر کل در نیویورک با معاون وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران و وزیر خارجه عراق ملاقات و طرح هشت ماده‌ای خود را به منظور یافتن راهی جهت خاتمه به درگیری به آنان عرضه کرد بخشیدن امور
▪ ۷ تا ۸آوریل (۱۸ تا ۱۹/۱/۶۴)
دبیر کل از تهران و بغداد دیدار کرد.
▪ ۱۲ آوریل ( ۲۳/۱/۶۴)
دبیر کل گزارش سفر خود به تهران و بغداد را به شورای امنیت داد و اظهار داشت که دو کشور به صلح تمایل دارند و در تلاشهایش به آن اطمینان یافته است و نیز آنها موافقت کردند که بتوانند پیشنهادات ارائه شده دبیر کل به دو کشور در ماه مارس مبنایی جهت مباحثات بیشتر به کار گرفته شود، در این گزارش به شورای امنیت پیشنهاد شد که از دو طرف جهت بررسی مجدد کلیه جوانب درگیر دعوت به عمل آورد.
▪ ۲۵ آوریل (۵/۲/۶۴)
شورای امنیت در یک بیانیه رسمی کاربرد سلاح شیمیایی را قویا محکوم ساخت. این شورا آمادگی خود را جهت دعوت از ایران و عراق برای بررسی مجدد کلیه جوانب درگیری ابراز نمود.
▪ ۲۷ دسامبر ( ۶/۱۰/۶۴)
دبیر کل ۳۱ مورد حمله و رهگیری کشتیهای تجاری در خلیج فارس را به شورا گزارش نمود.
● سال ۱۹۸۶ (۱۳۶۵- ۱۳۶۴)
▪ ۱۱ فوریه (۵/۱۲/۶۴)
دبیر کل درخواست کرد تلاشهای هماهنگی برای خاتمه جنگ بر اساس طرح هشت ماده‌ای او انجام گیرد.
▪ ۲۴ فوریه(۵/۱۲/۶۴)
شورای امنیت قطعنامه ۵۸۲ را صادر کرد.در این قطعنامه اقدامات اولیه‌ای که باعث جنگ گردید و نیز از ادامه و تشویق آن بویژه استفاده از سلاحهای شیمیایی اظهار تاسف شده است. شورا خواستار آتش بس فوری، عقب‌نشینی کلیه نیروها به مرزهای شناخته شده بین‌المللی، مبادله کامل اسرای جنگ و حل و فصل درگیری از راههای صلح آمیز گردید.شورا همچنین مصرا از سایر کشورها خواست حداکثر تلاش خود را جهت جلوگیری از تشدید بیشتر مخاصمات به کار بندند.
▪ ۱۲ مارس (۲۱/۱۲/۶۴)
گزارش گروه کارشناسی سازمان ملل متحد که موید کاربرد سلاحهای شیمیایی توسط عراق علیه نیروهای ایران بود متشر شد.
▪ ۲۱ مارس (۱/۱/۶۵)
رئیس شورای امنیت در بیانیه‌آی کاربرد سلاحهای شیمیایی توسط عراق علیه نیروهای ایرانی و همچنین ادامه جنگ را قویا محکوم نمود. و از خطر گسترش درگیری به سایر کشورها اظهار نگرانی نمود.
▪ ۳ ژوئیه (۱۲/۴/۶۵)
دبیر کل از طرفین خواست تا از حمله به مناطق مسکونی یکدیگر خودداری کنند و پیشنهاد کرد هیاتهای بازرسی و نظارت بر عدم حمله به مناطق مسکونی مجدد فعال شوند و پیشنهاد کمیته حسن نیت جهت پایان بخشیدن به درگیری را تکرار نمود.
▪ ۱۴ اوت ( ۲۳/۵/۶۵)
دبیر کل از این که هر دو کشور ایران و عراق اعلام کرده‌اند از حمله به مناطق مسکونی یکدیگر خودداری خواهند کرد، ابراز رضایت نمود. وی درخواست نمود تا مهلت قانونی تمدید شود و نسبت به افزایش درگیری هشدار داد و خواستار خاتمه جنگ گردید.
▪ ۲۹ اوت( ۷/۶/۶۵)
شورای امنیت نگرانی خود را از توسعه احتمالی درگیری و افزایش حمله به کشتیهای تجاری در خلیج فارس و مناطق غیر نظامی ابراز داشت. شورا بر تلاشهای مداوم دبیر کل بویژه در مورد سلاحهای شیمیایی و حملات به مناطق غیر نظامی، صحه گذاشت.
▪ ۳ اکتبر( ۱۱/۷/۶۵)
دبیر کل در جلسه شورای امنیت نگرانی عمیق جامعه بین‌المللی را از ادامه و توسعه جنگ ابراز و بر لزوم برقراری مبنایی جهت مذاکرات که قابل قبول برای طرفین باشد تاکید نمود.
▪ ۸ اکتبر(‌۱۶/۷/۶۵)
شورای امنیت قطعنامه ۵۸۸ را صادر کرد. و از طولانی شدن جنگ وتشدید آن اعلام خطر کرد و از طرفین درگیر خواست مواد قطعنامه ۵۸۲ را بپذیرند و اجرا کنند. این قطعنامه از دبیر کل درخواست نمود تلاشهایش را افزایش داده و نتیجه را به شورا گزارش دهد.
▪ ۲۹ نوامبر (۸/۹/۶۵)
دبیر کل مواضع راجع به قطعنامه ۵۸۳ را به شورای امنیت گزارش داد. در این گزارش مواضع ایران و عراق نسبت به این قطعنامه بیان شد. وی خاطر نشان نمود که اختلافات میان دو طرف، از ارائه پیشنهادات خاص جهت اجرای قطعنامه ۵۸۲ جلوگیری کرده است. وی همچنین توجه شورا را به خطر افزایش حملات به کشتیهای بازرگانی جلب کرد و از شورا خواست تا تلاشهایش را جهت ایجاد مبنائی برای تضمین همکاری از سوی ایران و عراق حفظ نماید.
▪ ۲۲دسامبر ( ۱/۱۰/۶۵)
رئیس شورای امنیت نگراین شدید شورا را از وضعیت موجود خاطر نشان ساخت و از نقض حقوق انسان دوستانه بین‌المللی ابراز تاسف نمود و مصرا از دبیر کل درخواست کرد که به تلاشهاییش ادامه دهد.
▪ ۳۱ دسامبر (۱۰/۱۰/۶۵)
دبیر کل ۱۰۱ مورد سانحه برای کشتیها در خلیج فارس را به شورای امنیت گزارش داد.
● سال ۱۹۸۷ ( ۱۳۶۶- ۱۳۶۵)
▪ ۱۳ ژانویه (۲۳/۱۰/۶۵)
دبیر کل طی یک مصاحبه مطبوعاتی ضرورت تلاش مشترک اعضای شورای امنیت، بخصوص اعضای دائم را برای حل منازعه خاطر نشان ساخت. دبیر کل برخی از اهرمهائی که از سوی اعضای شورای امنیت می‌تواند به عنوان کار مشترک آنها استفاده شود، ارائه داد.
▪ ۱۶ ژانویه (‌۲۷/۱۰/۶۵)
بیانیه رئیس شورا حاکی از نگرانی از توسعه خصومتها و درخواست اجرای قطعنامه‌های ۵۸۲ و ۵۸۸ گردید.وی ضمن قدردانی از تلاشهای دبیر کل از وی مصرا خواست که به تلاشهایش ادامه دهد.
▪ ۲۶ ژانویه ( ۶/۱۱/۶۵)
دبیر کل در اجلاس سرای سازمان کنفرانس اسلامی در کویت پیشنهادی برای شکستن بن بست ارائه نمود.
فوریه ( بهمن و اسفند ۶۵)
پنج عضو دائمی شورای امنیت کار گروهی خود را پیرامون جنگ ایران و عراق آغاز کردند.
▪ ۸ مه ( ۱۸/۲/۶۶)
گزارش گروه کارشناسان سازمان ملل متحد دایر بر استفاده مکرر از سلاحهای شیمیایی توسط عراق منتشر شد.
▪ ۱۴ مه ( ۱۴/۲/۶۶)
بیانیه شورای امنیت که استفاده مکرر از سلاحهای شیمیایی و طولانی شدن جنگ را محکوم می‌ساخت، منتشر گردید. در این بیانیه از گسترش خطرناک جنگ ابراز نگرانی شده است.
▪ ۲۰ ژوئیه ( ۲۹/۴/۶۶)
شورای امنیت قطعنامه ۵۹۸ را صادر نمود.
▪ ۱۴ اوت (۲۳/۵/۶۶)
عراق رسما قطعنامه ۵۹۸ را پذیرفت و آمادگی خود را در جهت همکاری با دبیر کل و شورای امنیت در اجرای آن اعلام نمود.
▪ ۱۱ تا ۱۴ سپتامبر (۲۰ تا ۲۳/۶/۶۶)
دبیر کل از تهران و بغداد بازدید کرد و طرح اجرایی خود در مورد قطعنامه ۵۹۸ را به هر دو طرف عرضه داشت.
▪ ۲۲ سپتامبر (۳۱/۶/۶۶)
دبیر کل با رئیس جمهوری اسلامی ایران، حضرت آیت الله خامنه‌ای در نیویورک ملاقات نمود و در مورد بندهای معینی از قطعنامه ۵۹۸ گفتگو کردند. دبیر کل و دستیارانش همچنین با معاون وزارت امور خارجه ایران گفتگو کردند.
▪ ۲۶ سپتامبر (۴/۷/۶۶)
دبیر کل با وزرای خارجه پنج کشور عضو دائم شورای امنیت ملاقات کرد. آنها پشتیبانی خود را از رئوس اجرای طرح اعلام کردند.
▪ ۲۸ سپتامبر (۶/۷/۶۶)
دبیر کل با طارق عزیز، وزیر امور خارجه عراق، در نیویورک ملاقات کرد.
▪ ۲۹ سپتامبر ( ۷/۷/۶۶)
دبیر کل با مدیر کل امور بین‌الملیل وزارت امور خارجه ایران در نیویورک ملاقات کرد.
▪ ۹ اکتبر ( ۱۷/۷/۶۶)
دبیر کل با پنج عضودائم شورای امنیت در خصوص اجرای قطعنامه ۵۹۸ گفتگو نمود.
▪ ۱۵ اکتبر( ۲۳/۷/۶۶)
دبیر کل طرح اجرایی خود را به وزرای خارجه جمهوری اسلامی ایران و عراق تسلیم کرد.
▪ ۶ نوامبر (۱۵/۸/۶۶)
دبیر کل در ملاقات با اعضای دائم شورای امنیت آنان را از مواضع ایران و عراق در مورد طرح اجرایی آگاه ساخت.
▪ ۲ تا ۳ دسامبر (۱۱ تا ۱۲/۹/۶۶)
دبیر کل در نیویورک با هیات ایرانی به سرپرستی معاون امور بین‌المللی وزارت امور خارجه ملاقات کرد.
▪ ۸ تا ۹ دسامبر ( ۱۷ تا ۱۸/۹/۶۶)
دبیر کل در نیویورک با هیات عراقی به سرپرستی وزیر امور خارجه آن کشور ملاقات کرد.
▪ ۱۰ دسامبر (‌۱۹/۹/۶۶)
دبیر کل نتایج مذاکرات با هیاتهای ایرانی و عراقی را به شورای امنیت گزارش داد. وی گفت که انگیزه تازه‌ای از سوی شورا مورد نیاز است.
▪ ۱۴ دسامبر (۲۳/۹/۶۶)
به دنبال مشورتهای لازم با شورای امنیت، رئیس شورا طی بیانیه‌ای قطعنامه ۵۹۸ را تنها مبنای دسترسی به حل جامع ، عادلانه ،‌ شرافتمندانه و پایدار منازعه خواند.
● سال ۱۹۸۸ (۱۳۶۷- ۱۳۶۶)
▪ ۴ تا ۵ ژانویه ( ۱۴/تا ۱۵/۱۰/۶۶)
دبیر کل با نمایندگان دائم ایران و عراق در نیویورک ملاقات و مذاکره کرد. وی به طرفین اطلاع داد که احساس می‌کند که دور جدید مذاکرات نمی‌تواند تضمینی داشته باشد مگر این که از سوی طرفین تضمین شود که این قبیل مشورتها به پیشرفت واقعی منجر شود.
▪ ۱۹ تا ۲۸ ژانویه (۲۹/۱۰ تا ۸/۱۱/۶۶)
دبیر کل چندمین بار با نمایندگان دائم ایران و عراق در خصوص نحوه اجرای قطعنامه ۵۹۸ ملاقات و مذاکره نمود.
▪ ۲۹ ژانویه (۹/۱۱/۶۶)
دبیر کل شورا امنیت را از تلاشهای خود آگاه ساخت.
▪ ۱ فوریه (۱۲/۱۱/۶۶)
دبیر کل به شورای امنیت اطلاع داد که تصمیم به ادامه تلاشها و تماسهایش با هر دو طرف دارد.
▪ ۲۴ تا ۲۵ فوریه ( ۵ تا ۶/۱۲/۶۶)
دبیر کل با نمایندگان دو کشور در مورد اجرای قطعنامه ۵۹۸ گفتگو کرد.
▪ ۱ تا ۱۵ مارس( ۱۱ تا ۲۵/۱۲/۶۶)
دبیر کل پنج بار با سرپرست نمایندگان دائم عراق در نیویورک ملاقات و گفتگو کرد.
▪ ۱۶ مارس(‌۲۶/۱۲/۶۶)
شورای امنیت در بحث راجع به جنگ عراق با ایران از تلاشهای دبیر کل در اجرای قطعنامه ۵۹۸ و دعوت از دو کشور جه اعزام فرستادگان ویژه به نیویورک پشتیبانی کرد.
▪ ۱۸ مارس( ۲۸/۱۲/۶۶)
دبیر کل با ارسال نامه‌هایی از روسای جمهوری اسلامی ایران و عراق خواست تا نمایندگان ویژه‌ای برای گفتگو در مورد اجرای قطعنامه ۵۹۸ اعزام دارند.
▪ ۲۱ مارس ( ۱/۱/۶۷)
جمهوری اسلامی ایران درخواست اعزام هیاتی را برای بررسی کاربرد سلاحهای شیمیایی توسط عراق کرد.
انتهای پیام/
▪ ۲۲ مارس - ۲/۶۷
دبیر کل طی بیاناتی در شورای امنیت درخواست اعزام نمایندگان ویژه از جانب ایران و عراق را برای شورا مطرح ساخت و از هر دو طرف درخواست کرد از اقداماتی که منجر به وخیمتر شدن اوضاع گردد اجتناب ورزند، حملات به مناطق غیر نظامی را متوقف کرده و از ایجاد موانع بیشتری در اجرای قطعنامه ۵۹۸ خودداری کنند.
▪ ۲۴مارس - ۴/۱/۶۷
ایران مجددا در خواست اعزام هیاتی را برای بررسی کاربرد سلاحهای شیمیایی توسط عراق مطرح ساخت.
▪ ۲۵ مارس - ۱۵/۱/۶۷
دبیر کل در دو ملاقات با سرپرست نمایندگی دائمی جمهوری اسلامی ایران در نیویورک تصمیم خود را در خصوص اعزام هیاتی در مورخ ۲۸ مارس برای بررسی کاربرد سلاحهای شیمیایی به اطلاع وی رساند.
▪ ۲۷ مارس -۷/۱/۶۷
هیات سازمان ملل متحد برای بررسی کاربرد سلاحهای شیمیایی رهسپار تهران شد. این هیئت از ۲۸ تا ۳۱ مارس در ایران و از ۸ تا ۱۱ آوریل در عراق کار خود را انجام خواهد داد.
▪ ۲۸ مارس - ۸/۱/۶۷
کارشناسان سازمان ملل از قربانیان جنگ شیمیایی در بیمارستانهای تهران معاینه به عمل آوردند. دبیر کل در بیانیه ای کاربرد سلاحهای شیمیایی را محکوم نمود.
▪ ۴ آوریل - ۱۵/۱/۶۷
عراق از دبیر کل درخواست کرد هیاتی را برای مشاهده قربانیان کاربرد سلاحهای شیمیایی توسط ایران به بغداد اعزام دارد.
▪ ۶تا ۷ آوریل - ۱۷ تا ۱۸/۱/۶۷
دبیر کل در نیویورک با معاون وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایرانی مذاکراتی انجام داد.
▪ ۸ آوریل - ۱۹/۱/۶۷
شورای امنیت در خصوص مواضع ایران و عراق نسبت به قطعنامه ۵۹۸ مذاکراتی به عمل آورد.
▪ ۱۱تا ۱۲ آوریل - ۲۲ تا ۲۳/۱/۶۷
دبیر کل در نیویورک با معاون وزارت امور خارجه عراق مذاکراتی انجام داد.
▪ ۱۳ آوریل - ۲۴/۱/۶۷
دبیر کل قبل از ظهر به نمایندگان اعضای دایم شورای امنیت و بعد از ظهر با نمایندگان کلیه اعضای شورای امنیت مذاکره کرد و آنان را در جریان مذاکرات اخیر خود قرار داد.
▪ ۲۵ آوریل ۵/۲/۶۷
دبیر کل گزارش هیات اعزامی برای بررسی کاربرد سلاحهای شیمیایی را به شورا تسلیم نمود
▪ ۹ مه - ۱۹/۲/۶۷
شورای امنیت قطعنامه ۶۱۲ را صادر کرد که بیان کننده هراس شورا از نتایج گزارش هیات در مورد سلاحهای شیمیای است که حتی در مقایس وسیعتر از گذشته استفاده شده و ادامه دارد.
▪ ۱۶ ژوئن - ۲۶/۳/۶۷
ایران در خواست اعزام هیات بررسی کاربرد سلاحهای شیمایی را تکرار کرد.
▪ ۱ تا ۴ ژوئیه - ۱۰ تا ۱۳/۴/۶۷
کارشناسان سازمان ملل متحد در ایران به بررسی کاربرد سلاحهای شیمیایی توسط عراق پرداختند.
▪ ۲ ژوئیه - ۱۱/۴/۶۷
وزیر خارجه عراق نامه ای برای دبیر کل در خصوص وضعیت اسرای جنگی ارسال داشت.
▪ ۳ ژوئیه - ۱۲/۴/۶۷
هواپیمای غیر نظامی ایران توسط ناو وینسس آمریکا در خلیج فارس سرنگون شد.
▪ ۴ ژوئیه - ۱۳/۴/۶۷
عراق از سازمان ملل متحد و کمیته بین المللی صلیب سرخ در خواست کرد وضعیت اسرای جنگی عراقی در ایران را مورد بررسی قرار دهند.
▪ ۵ ژوئیه - ۱۴/۴/۶۷
متعاقب حمله ناو جنگی امریکا به هواپیمای مسافربری ایران در خلیج فارس در ۳ ژوئیه، ایران درخواست تشکیل جلسه فوری شورای امنیت برای رسیدگی به موضوع را کرد.
▪ ۵ ژوئیه - ۱۴/۴/۶۷
طی یک مصاحبه مطبوعاتی در ژنوف دبیر کل اظهار امیدواری کرد که به زودی هیاتی را برای بررسی وضعیت اسرای جنگی به ایران و عراق بفرستد.
▪ ۵ ژوئیه ۱۴/۴/۶۷
عراق از دبیر کل درخواست نمود که هیاتی را برای بررسی کرابرد سلاحهای شیمیایی توسط ایران به بغداد اعزام نماید.
▪ ۹ ژوئیه - ۱۸/۴/۶۷
هیات کارشناسان سازمان ملل متحد برای بررسی کاربرد سلاحهای شیمیایی از ژنو عازم بغداد شدند و روزهای ۱۰ و ۱۱ ژوئیه را در بغداد به بررسی موضوع پرداختند.
▪ ۱۱ ژوئیه ۲۰/۴/۶۷
ایران اعلام داشت که آماده پذیرش هیات بررسی وضعیت اسرای جنگی است.
▪ ۱۴ ژوئیه - ۲۳/۴/۶۷
شورای امنیت برای بررسی موضوع ساقط ساختن هواپیمای مسافربری غیر نظامی ایران تشکیل جلسه داد.
▪ ۱۷ ژوئیه - ۲۶/۴/۶۷
جمهوری اسلامی ایران پذیرش رسمی قطعنامه ۵۹۸ را به دبیرکل سازمان ملل متحد اعلام نمود.
▪ ۱۸ ژوئیه - ۲۷/۶/۶۷
عراق طی نامه‌ای به دبیرکل موضع خود را نسبت به قطعنامه ۵۹۸ و پذیرش کامل آن اعلام نمود.
▪ ۲۰ ژوئیه - ۲۹/۴/۶۷
در قطعنامه ۶۱۶ شورای امنیت تاسف عمیق خود را از سقوط هواپیمای غیرنظامی ایران ابراز نموده و بر ضرورت اجرای سریع قطعنامه ۵۹۸ تاکید کرد و مجددا بر پشتیبانی خود از تلاشهای دبیرکل در اجرای قطعنامه و تعهد شورا در همکاری با وی در مورد طرح اجرائی تصریح نمود. دبیرکل گزارش هیات اعزامی خود برای تحقیق پیرامون ادعاهای استفاده از سلاحهای شیمایی را برای شورای امنیت ارسال نمود. وی در رابتاط با اجرای آتش بس میان دو کشور یک تیم فنی به ایران و عراق اعزام کرد.
▪ ۲۱ ژوئیه - ۳۰/۴/۶۷
دبیرکل جهت تحقیق پیرامون وضعیت اسرای جنگی هیاتی را به ایران و عراق اعزام نمود.
▪ ۲۲ ژوئیه - ۳۱/۴/۶۷
دبیرکل به نمایندگان ایران و عراق اطلاع داد که مایل است وزرای خارجی دو کشور را جهت مباحثات فشرده در زمینه‌های مختلف طرح اجرایی قطعنامه ۵۹۸ بپذیرد.
▪ ۲۵ ژوئیه ۳/۵/۶۷
گزارش هیات دبیرکل جهت تحقیق پیرامون ادعاهای استفاده از سلاحهای شیمیایی تسلیم شورای امنیت گردید.
▪ ۲۵ ژوئیه تا ۲ آگوست ۳ تا ۱۱/۵/۶۷
تیم فنی به سرپرستی سرهنگ مارتین وادست از نروژ، از ایران و عراق دیدن کرد تا کم و کیف اجرای آتش بس فوری در خواست شده در قطعنامه ۵۹۸ را بررسی نماید.
▪ ۲۶ژوئیه ۴/۵/۶۷
رئیس شورای امنیت اظهار داشت که شورای امنیت در پشتیبانی از تلاشهای دبیر کل متحد بوده و این را به اطلاع وزرای خارجه ایران و عراق رسانده است وی افزود که شورا در محکوم نمودن هر گونه استفاده از سلاحهای شیمیایی راسخ و متعهد می‌باشد. دبیر کل مذاکراتش را با وزرای خارجه ایران و عراق به منظور بررسی نحوه اجرای قطعنامه ۵۹۸ آغاز کرد و فواصل ۲۶ ژوئیه و ۷ اوت وی با وزیر خارجه ایران ۹ بار و با نمایندگان عراق ۶ بار ملاقات کرد.
▪ ۴ اوت ۱۳/۵/۶۷
تیم فنی سازمان ملل به سرپرستی سرهنگ وادست به مقر سازمان بازگشت و گزارش خود را به دبیر کل ارائه داد.
▪ ۶ اوت ۱۵/۵/۶۷
عراق آمادگی اش را جهت آتش بس اعلام کرد.
▪ ۷ اوت ۱۶/۵/۶۷
دبیر کل به شورای امنیت در مورد اجرای عملی بند دوم قطعنامه ۵۹۸ گزارشی را ارائه داد و تشکیل تیم ناظران را پیشنهاد کرد.
▪ ۸ اوت ۱۷/۵/۶۷
دبیر کل در شورای امنیت خواستار برقراری آتش بس در تاریخ ۲۰ اوت شد. وی در خواست کرد آرایش ناظران سازمان ملل و همچنین آغاز مذاکرات مستقیم میان ایران و عراق در مورخه ۲۵ اوت صورت پذیرد. وی مصرا از طرفین خواست تا حداکثر تلاش خود را برای جلوگیری از درگیری به کار گیرند و آنها را از هر گونه اقدام خصمانه در زمین،‌دریا و هوا قبل از آتش بس بر حذر داشت. شورای امنیت بر درخواست دبیر کل صحه گذاشت.
▪ ۹ اوت ۱۸/۵/۶۷
شورای امنیت در قطعنامه ۶۱۹ تصمیم گرفت که یونیماگ (گروه ناظران نظامی سازمان ملل ) را بلافاصله و برای مدت شش ماه تشکیل دهد.
▪ ۱۰ اوت ۱۹/۵/۶۷
نخستین عناصر گروههای پیشرو یونیماگ گروه ناظران سازمان ملل وارد ایران و عراق شدند.
▪ ۱۱ اوت ۲۰/۵/۶۷
دبیر کل هیاتی را جهت تحقیق پیرامون ادعاهای استفاده از سلاحهای شیمیایی در جنگ ایران و عراق اعزام نمود.
▪ ۱۲ اون ۲۱/۵/۶۷
ژنرال اسلاو کوجویک از یوگسلاوی به فرماندهی ناظران نظامی سازمان ملل به جنگ ایران و عراق یونیماگ منصوب شد.
▪ ۱۹ اوت ۲۸/۵/۶۷
گزارش هیاتی اعزامی دبیر کل جهت تحقیق پیرامون ادعاهای استفاده از سلاحهای شیمیایی تسلیم شورای امنیت گردی.
▪ ۲۰ وت ۲۹/۵/۶۷
آتش بس برقرار گردید.
▪ ۲۵/اوت ۳/۶/۶۷
دبیر کل مذاکرات میان وزرای خارجه ایران و عراق را در مقر سازمان ملل در ژنو افتتاح کرد.
▪ ۲۶ اوت ۴/۶/۶۷
شورای امنیت قطعنامه ۶۲۰ را تصویب کرد و مجددا خواهان اجرای قطعنامه ۶۱۲ گردید در این قطعنامه استفاده از سلاحهای شیمیایی محکوم شده است.
▪ ۱ سپتامبر ۱۰/۶/۶۷
دبیر کل آقای الیاسون نماینده دائمی سوئد در سازمان ملل را به عنوان نماینده شاخص وی در مسائل مربوط به اجرای قطعنامه ۵۹۸ منصوب نمود.
▪ ۱۴ سپتامبر ۲۳/۶/۶۷
نماینده دبیر کل به وی پیرامون وضعیت مذاکرات منعقد در ژنو گزارشی ارائه داد و قرار شد که دور بعدی مذاکرات در ماه اکتبر در نیویورک و ژنو دنبال شود.

محمد شهرتی فر
منابع:
[۱] سایت جامع دفاع مقدس
[۲] www.alef.ir
[۳] www.farsnews.ir
[۴] ویژه نامه خبرگزاری فارس برای هفته دفاع مقدس