راحت‌ترین راه‌حل‌

انگار تمام قیل وقال‌ها بر سر هیچ بود. همه می‌خواستند به همین جایی برسند که رسیدند؛ یعنی ساده‌ترین، نزدیک‌ترین و آخرین و اولین راه‌حل، پایین‌کشیدن کرکره بازی‌های لیگی که گویا ضرورت و کاربردی ندارد. بهترین راه این است که خیلی در قید و بند بازی‌های دست و پاگیری مثل لیگ نباشیم. شاید بهترباشد، لیگی داشته باشیم جدا؟! تیم ملی جدا.
زحمت بازیکنان محترم تیم ملی را کم کنیم و اجازه ندهیم ملی‌پوشان عزیز در لیگ وقت گرانبهای خود را تلف کنند.
لیگی که به درد تیم ملی نمی‌خورد و ناهماهنگی از سر و رویش می‌بارد، چه نیازی است که وقت و انرژی صرف آن کنیم. تیم‌های لیگی هم به جای سرشاخ شدن با فدراسیون و ممانعت از تعطیلی بازی‌ها، خودشان به استقبال تعطیلی رفتند.
چرا؟! چون تیم‌های ما عادت ندارند در میان فصل، دوره آماده‌سازی داشته باشند.
دوره آماده‌سازی برای تیم‌های ما زنگ تفریح محسوب می‌شود، از هفته دوم سوم تازه مربیان محترم یادشان می‌افتد که باید تمرین کنند، هماهنگی ایجاد شود و به فکر مرور تاکتیک‌ها باشند. تیم‌های باشگاهی ما که به استقبال تعطیلی رفته‌اند، می‌خواهند تیم‌های خود را از زیر بار فشار خارج کنند.
آنها در هفته‌های گذشته به زعم خود خوب نتیجه نگرفته‌اند و هر کدام با بحران‌هایی مواجه‌اند، بویژه استقلال و پرسپولیس که در ۴ هفته گذشته، آب در هاون کوبیده‌اند و اگر وضع به همین منوال پیش برود، آینده‌ای روشن پیش‌روی آنها نخواهد بود این گونه است که تیم‌های ما برای آن که دری به تخته خورده و دو سه هفته تعطیلی اجباری به وجود آمده، از این فرصت قصد بهره‌برداری دارند.
گمان می‌رود علاوه‌بر‌این تعطیلات باید روزهای سخت‌تری را تجربه کنیم، پرسپولیس و استقلال در راه جام باشگاه‌های آسیا و تیم ملی در دور مقدماتی و نهایی جام جهانی، عوامل تعطیلات ناخواسته را فراهم می‌آورند و باید از همین حالا نگران آینده و خط پایان لیگ باشیم.
سال‌هاست که قوانینی ناپخته پیش‌روی ماست و ناچاریم به آن تن بدهیم و عجیب آن که هیچ‌وقت به فکر این وقفه‌ها و سکته‌های خفیف و مرگ‌آور نیفتاده‌ایم. انگار قوانین آسمانی‌اند و ما حق دخل و تصرف در آن را نداریم.

علی رئیسی‌

منبع : روزنامه جام‌جم