مقایسه اثر بخشی آزیترومایسین خوراکی و مگلومین آنتی مونیات (گلوکانتیم) در درمان لیشمانیوز جلدی

● زمینه و هدف:
مقاومت به ترکیب های آنتی موان ۵ ظرفیتی و عوارض این داروها در درمان سالک، نیاز به داروی جایگزین موثر را نشان می دهد. هدف از این مطالعه مقایسه اثر آزیترومایسین خوراکی و گلوکانتیم سیستمیک در لیشمانیوز جلدی بود.
● روش اجرا:
۴۷ بیمار مبتلا به سالک مراجعه کننده به درمانگاه پوست بیمارستان قایم (عج) مشهد به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. ۲۰ بیمار (با ۲۹ ضایعه) با آزیترومایسین خوارکی روزانه ۵۰۰ میلی گرم به مدت ۵ روز متوالی در ماه و به مدت ۴ ماه و ۲۷ بیمار (با ۵۸ ضایعه) با گلوکانتیم سیستمیک روزانه ۶۰mg/kg و به مدت ۲۰ روز تحت درمان قرار گرفتند. گروه آزیترومایسین به طور ماهانه و گروه گلوکانتیم سیستمیک در انتهای درمان و سپس ۱.۵ ماه بعد از درمان مورد معاینه قرار گرفتند.
● یافته ها:
در پایان مطالعه، ۱۰.۳% ضایعه ها در گروه تحت درمان با آزیترومایسین بهبود کامل، ۲۷.۶% ضایعه ها بهبودی نسبی یافته و ۶۲.۱% بهبود نشان ندادند. در حالی که در گروه تحت درمان با گلوکانتیم سیستمیک ۳۴.۵% ضایعه ها بهبودی کامل و ۱۳.۸% بهبودی نسبی یافته و ۵۱.۷% بهبود نیافتند (P=۰.۰۳۶).
● نتیجه گیری:
در درمان لیشمانیوز جلدی، گلوکانتیم سیستمیک بر آزیترومایسین خوراکی ارجح است. تفاوت نتیجه مطالعه حاضر نسبت به مطالعه های پیشین می تواند به سوش های متفاوت انگل مربوط باشد که به مطالعه های In Vitro نیازمند است. از سوی دیگر شاید به توان با طولانی تر کردن دوره درمان با آزیترومایسین خوارکی، نتایج بالینی قابل قبول تری به دست آورد.

پوران لایق
محمدجواد یزدان پناه
سیدمسعود دادخواه
محمدتقی شاکری
الهام محمدی وثوق

منبع : پایگاه اطلاعات علمی