جاده ماتادورها به سوی آفریقای جنوبی

شاید برای مردم گفتن اینکه تا جام جهانی ۲۰۱۰ خیلی وقت مانده است آسان باشد اما مطمئناً برای تیم ملی اسپانیا با توجه به عملکردشان در یورو ۲۰۰۸ این زمان چندان هم طولانی نیست. برای آنها آفریقای جنوبی مکانی است که می توانند از آنچه که در جام ملت های اروپا به دست آورده اند دفاع کنند. ویسنته دل بوسکه مردی است که اکنون سکان هدایت ال ماتادورها را به دست گرفته است. کسی که او را متواضع، خونسرد همچون یخ و بسیار هدفمند می شناسند. مربی ۵۷ ساله با آن هیبت خاص، سیبل پرپشت و نگاه های خاصش بیشتر مردم را به یاد بابانوئل می اندازد تا سرمربی تیم ملی اسپانیا. به هر حال او لشکر سرخپوش اسپانیا را به سوی آفریقای جنوبی گسیل می دهد.
● آرزوهای بزرگ
موفقیت ماتادورها در جام ملت های اروپا همان قدر که برای جمعیت ۴۶ میلیونی این کشور خوشحالی، هیجان و غرور را به بار آورد، به همان میزان نیز انتظارات بالا و آرزوی بزرگ را نسبت به آنچه که اسپانیا می بایست در جام جهانی ۲۰۱۰ انجام دهد به همراه داشت.
بسیاری از مردم اسپانیا از متخصصان و کارشناسان فوتبال گرفته تا هواداران دوآتشه و حتی آنان که به تماشای فوتبال از تلویزیون منزلشان بسنده می کنند، اکنون امید زیادی به دیدن تیمشان در حالی که جام طلایی رقابت های ۲۰۱۰ را بالای سر می برد دارند. برای آنها ۶۷۰ روز باقی مانده به مثابه شمارش معکوس است که تیم کشورشان را به سکوهای افتخار هدایت می کند. زمانی پیرمردی کهنسال اما عاقل تیم را قدرت اول اروپا کرده است. لوئیز آراگونز طی دعوت بازیکنان و دستچین آنها تا زمانی که تیم را رهسپار یورو کرد مداماً مورد انتقاد قرار داشت اما در نهایت این پیرمرد بود که به روی دست های بازیکنانش در جشن قهرمانی بالا و پایین پرانده می شد. اکنون دل بوسکه بزرگ تیمی قهرمان را از آراگونز به ارث برده است. در واقع نه تنها تیم را بلکه بهترین فوتبالی که تاکنون در جهان بازی شده است، اکنون تحت اختیار او است. تیمی جوان که معنای اعتماد به نفس را کشف کرد.
● ناوگان اسپانیا
اکثر تیم های ملی دچار مشکل کمبود بازیکنانی در دروازه خط میانی یا خط حمله هستند با این حال اسپانیا در تمامی این خطوط بهترین ها را در اختیار دارد. حتی می توان اینگونه گفت که ماتادورها بیش از اندازه مورد نیاز ستاره دارند.
چیزی که بیشتر از همه برای حریفان نگران کننده می شود این حقیقت است که بهترین بازیکنان ناوگان اسپانیا زیر ۲۵ سال سن دارند: سسک فابرگاس، سرجیو راموس، دیه گو کاپل، آندرس اینی یستا، دیوید سیلوا، فرناندو تورس، بویان کرکیچ و ... در واقع نیمی از بازیکنان تازه وارد دوران جوانی شده اند. از آن گذشته یکایک این بازیکنان در حال حاضر در بزرگترین باشگاه های دنیا توپ می زنند و تجربه حضور در بازی های بزرگ را دارند و با فشار ناشی از بازی های حساس آشنا هستند. اگر بخواهیم واقع گرایانه به قضایا نگاه کنیم می توان گفت تنها چیزی که دل بوسکه در شرایط کنونی باید به آن توجه کند، برپایی یک خط دفاع جوان و قوی و احتمالاً پیدا کردن یک ذخیره خوب برای مارکوس سنا است. مارکوس برگ برنده ماتادورها در جریان یورو بود اما این احتمال وجود دارد که با توجه به سن و سال این بازیکن وی ناگزیر به آویزان کردن کفش هایش پیش از شروع جام جهانی شود.
از طرفی کارلس پویول نیز تا آن زمان ۳۲ ساله می شود و کسی چه می داند شاید توانایی های فوتبالی اش به یک باره تحلیل برود. ستارگان والنسیا کسانی چون رائول آلبیول و کارلس مارچنا اکنون تمام تلاش خود را برای پوشیدن پیراهنی که آنها را با ستاره بارسلونایی در تیم ملی همبازی خواهد کرد را می کنند اما این ۲ از آن دسته بازیکنانی نیستند که بشود یک خط دفاع را به آنها سپرد در واقع همیشه نمی شود روی آنها حساب کرد. گرچه سنا تا ۲ سال دیگر ۳۴ ساله می شود و به باور خیلی ها این سن برای یک هافبک دفاعی چندان هم زیاد نیست اما هیچ چیز قطعی نیست و کار از محکم کاری عیب نمی کند. از طرفی کسی چه می داند که آیا او همین درخشش این روزها را ۲ سال بعد هم خواهد داشت یا خیر؟ اگر دل بوسکه و یارانش بتوانند برای سرخ پوشان اسپانیولی مهره دیگری از همین دست پیدا کنند، آن وقت ناوگان فوتبال این کشور شکست ناپذیر خواهد شد.
تصمیم مربی سابق رئال مادرید مبنی بر نادیده انگاشتن ستارگان سال های دور اسپانیا کسانی چون گوتی، آلبلدا و البته رائول بزرگ تا حدی ریسک پذیر است اما در نهایت باید آن را حرکتی عاقلانه به حساب آورد. شاید از نظر خیلی ها این عمل غیرمنصفانه و دور از واقع نگری باشد اما در دنیای فوتبال ملی کمتر می توان به نیروهای سن و سال دار اعتماد کرد.
کافی است نگاهی به تیم ملی ایتالیا و نتیجه ای که در جام ملت های اروپا گرفت بیندازیم تا ارزش کاری را که در ابتدا آراگونز و اکنون دل بوسکه انجام می دهند را دریابیم. در واقع رکورد گلزنی رائول در مقر کهکشانی ها به خوبی تجربه بازی گوتی و آلبلدا است اما آخر باید توجه داشته باشیم که این ستارگان چیزی فوق العاده تر و بالاتر از آنچه که ستارگان کنونی ماتادورها قادر به انجام آن هستند در چنته ندارند. اکنون تنها کاری که دل بوسکه باید انجام دهد یافتن راهی برای استفاده هرچه بهتر از این ستارگان مقابل حریفان است، درست همان طوری که آراگونز آن را کشف کرد و در سوئیس و اتریش نتیجه شیرین آن را چشید.
● دهکده قهرمانان
اکنون شاید بتوان گفت مهمترین عاملی که بار روی دوش مرد سبیلوی ماتادورها را سنگین تر از معمول می کند، این حقیقت است که استانداردها چنان بالا رفته که پیروزی به تنهایی دوایی را درمان نمی کند. آنها اکنون وارد دهکده کوچک قهرمانان شده اند. دهکده ای که مملو از استعدادهای بزرگ است و تنها تیم هایی که از نظر استعداد و جوانی با آنها برابری می کنند برزیل و آرژانتین هستند. زمانی بود که از اسپانیا انتظار می رفت در هر رقابت بزرگی که پا می گذارند قهرمان از آن خارج شوند اما پس از یکسری عملکردهای ناامیدکننده دیگر کسی آنها را شانس های بزرگ قهرمانی به حساب نمی آورد اما اکنون بار دیگر همه از ماتادورها انتظار پیروزی دارند.
هر حرکت مأیوس کننده ای از جانب آنها منجر به فروپاشی کاخ آرزوی هواداران و بازگشت تیم ملی اسپانیا به همان جایگاه خسته کننده از نظر منتقدان خواهد شد. از آن گذشته تمام حریف هایی که با آنها روبرو خواهند شد اکنون خود را به خطوط دفاعی محکم مجهز کرده اند. هیچ یک از تیم هایی که در یورو مقابل آنها قرار گرفتند نمی دانستند چگونه از سد ماتادورها بگذرند اما اکنون کاملاً واضح است که تنها راهی که برای شکست دادن این تیم وجود دارد خفه کردن بازیکنان پشت خط دفاعی تا سر حد مرگ است! و چنین است مسئولیتی که دل بوسکه به ارث برده و بعید نیست روزی از خواب بیدار شود و آرزو کند که ای کاش همتای پیشین او قهرمان یورو ۲۰۰۸ نشده بود!
شاید جام ملت های اروپا به اندازه جام جهانی بزرگ نباشد اما بسیاری از پادشاهان فوتبال دنیا در آن شرکت می کنند و به سایرین این شانس را می دهند که حریف های احتمالی و تیم های قدرتمند را بشناسند و عملکرد آنها را بررسی کنند. همیشه باید به یک مربی جدید زمان داد تا بتواند شرایط را به دست بگیرد. حتی آراگونز نیز نمی توانست در اولین تلاش خود جامی در یک تورنمنت بزرگ به دست بیاورد. به هر حال اگر کسی پیدا شود که بتواند ناگهان در بدو ورود خود به یک تیم، موفقیت بزرگی کسب کند. بی شک آن شخص دل بوسکه است. او این حقیقت را در یکی از بزرگترین باشگاه های دنیا اثبات کرده است اما همان طور که همیشه گفته ایم تنها زمان است که همه چیز را روشن می کند و آن وقت یا موقع تمجید است و یا زمان تحقیر!

منبع : روزنامه ابرار ورزشی