علل، درمان و پیامد تشنج در بیماران مسموم با داروها و سموم تشنج زا: مطالعه در ۶۶ بیمار

● زمینه و هدف:
تشنج از مهمترین علایم مسمومیت ها می باشد. با توجه به تفاوت در میزان دسترسی افراد به سموم و مواد در مناطق مختلف، مقدار ماده موثره داروهای ساخت کارخانجات و نیز عدم کنترل در خرید و فروش مواد خطرناک مثل سموم کشاورزی، در این مطالعه به بررسی علل، درمان و پیامد تشنج در بیمارن مسموم با مواد تشنج زا پرداخته شد.
● روش بررسی:
مطالعه توصیفی بر روی ۲۲۲۰ پرونده بیمار مسموم با سموم تشنج زا در سال های ۸۲-۱۳۸۰ بستری در بخش مسمومین بیمارستان نور انجام و موارد منجر به تشنج مشخص گردید. اطلاعات شامل سن، جنس، نوع ماده مصرف شده، نوع تشنج تونیک کلونیک ژنرالیزه (ایزوله یا پایدار)، داروی کنترل کننده تشنج و پیامد مسمومیت در پرسشنامه ثبت و با آزمون های x۲ واریانس یک طرفه آنالیز گردید.
● یافته ها:
از میان ۶۳ بیمار مسموم دارای تشنج، ۳۳ نفر مرد و ۳۰ مورد زن بودند. اکثریت بیماران مسموم دچار تشنج در گروه سنی ۴۰-۱۵ سال قرار داشتند (۲۸ بیمار). شایع ترین مسمومیت های ایجاد کننده تشنج مسمومیت با داروهای ضدافسردگی سه حلقه ای (۳۹.۷%) سموم ارگانوفسفره (۱۷.۵%)، کاربامازپین (۷.۹%) و سموم ارگانوکلره (۶.۳%) بودند، اما از نظر میزان تشنج زایی این مواد، بیشترین میزان تشنج پایدار در مسمومین با سموم ارگانوکلره (۲۵%)، ارگانو فسفره (۱۸.۷۵%)، (%۱۸.۷۵) TCA، و کاربامازپین (۱۲.۵%)، مشاهده گردید. با افزایش سن، تشنج کاهش پیدا می کرد. نوع تشنج با نوع ماده ارتباط داشت. بهترین داروی کنترل کننده تشنجات میدازولام (۲۵%) بود. مرگ و میر در شش بیمار با و یا بدون عارضه کلیوی مشاهده گردید.
● نتیجه گیری:
تفاوت در نوع مسمومیت ها می تواند به دلیل تفاوت در دسترسی باشد. میدازولام با عوارض کمتر و عدم داشتن منع مصرف در مسمومیت ها انتخاب مناسبی جهت کنترل تشنج پایدار است.

ایزدی مود نسترن
یراقی احمد
قشلاقی فرزاد
مجیری راحله

منبع : پایگاه اطلاعات علمی