تضاد احساس با عقلانیت

ورزش امروزه به یکی از فاکتورهای قدرت ملی تبدیل شده است. این مولفه از آن جهت مهم و با اهمیت تلقی می‌شود که نقش خاصی به وجهه بین‌المللی یا پرستیژ بین‌المللی یک کشور می‌دهد. برزیل را نه به خاطر قهوه، بلکه به خاطر فوتبال تماشاگر پسند و تکنیک ناب، می‌شناسند.
پله ستاره قرن بیستم نام برزیل را برای یک قرن زنده کرد. مارادونای پر ماجرا نام آرژانتین را برای هر آرژانتینی و هر هوادار آرژانتینی از شرق و غرب عالم زنده نگه داشته است. فوتبال آمریکای جنوبی را با نام بازیکنان صاحب نامش می‌شناسند. اگر دیروز مجسمه سیاستمداران و دولتمردان بزرگ را در آمریکای لاتین به عنوان قهرمان نصب می‌نمودند امروزه در آمریکای لاتین مجسمه فوتبالیست‌های قهار و بازی‌ساز را به عنوان قهرمانان ملی نصب می‌کنند.
در مسابقات المپیک چین با آن همه شور و اشتیاق همیشگی که برگزار شد باز هم شاهد تعامل دو سویه ورزش و سیاست بودیم. هر کشوری به نوعی به ورزشکاران خود می‌بالید و سعی داشت وجهه ملی خود را با استفاده از ورزشکاران به رخ جهانیان بکشد. آمریکای لاتین باز هم با فوتبال زیبا و تماشایی خود به جهانیان فهماند که سرشار از نابغه‌هاست. چینی‌ها هم با کسب رتبه اول المپیک نشان دادند که نبوغ و استعداد خاصی دارند و خود را سرآمد ورزش جهان می‌دانند.
نمایش ضعف ایران در بازی‌های المپیک بر کسی پوشیده نیست. چرا با آن همه که به هنر ایرانیان می‌بالیم و هنر را نزد ایرانیان می‌دانیم و بس، در المپیک پکن تضاد آشکار را بین احساس و عقلانیت می‌بینیم. آیا تا به حال به احساسات ایرانیان معنا و مفهوم ایرانی بخشیده‌ایم؟
نبوغ ایران بر کسی پوشیده نیست و نخواهد بود. اما، چه کسانی این نبوغ را سازماندهی و مدیریت می‌کنند؟
به جرات می‌توانم بگویم که مدیران ورزشی نداریم مدیر را از آن جهت تعریف می‌کنم که هنر اداره امور را داشته باشد. خادم‌ها، دایی‌ها، رضا زاده‌ها وساعی‌ها در ایران فقط با استعداد ویژه و درخشان خودشان به ورزش ایران کمک نمودند نگاه به گذشته همیشه راه آینده را هموار و روشن ساخته است و می‌سازد.
در مسابقات المپیک هادی ساعی آبروی ورزش ایران را خرید نه مدیران ورزشی، تجربه ۱۶ ساله هادی ساعی به او این امکان را داد تا بر حریف پر قدرت ایتالیایی خود غلبه کند. هادی ساعی را نه کمیته‌های استعداد یاب که حاصل تلاش مستمر مدیران ورزشی است بلکه استعداد و توانایی خود ساعی بود که وی را به اوج رساند.
آیا تصاحب دو مدال المپیک با هزینه بیش از ۳۰ میلیارد تومان تناسب دارد؟ مدیر موفق از حداقل هزینه، حداکثر سوده بهره‌برداری را می‌نماید.
شکی در دلسوزی مدیران ورزش ایران نیست و کمک‌ها و تلاش‌های شبانه روزی آنان برای ورزش ایران مایه افتخار و قابل تقدیر است اما در همه جای دنیا یک عرف ورزشی پذیرفته شده است. و آن اینکه اگر ورزش یک کشور نتیجه نگرفت مدیران استعفا می‌دهند و زمینه حضور افراد واجد صلاحیت دیگر را فراهم می‌کنند. در صورتی که ورزش یک کشور هم نتیجه بگیرد آنان در سمت خود ابقا خواهند شد.
آنچه که در المپیک امسال روی داد تجربه‌ای تلخ بود برای ایران به شرطی که از این تجربه استفاده نماییم.
و با استفاده از تجربیات این المپیک راهی را به سوی آینده هموار سازیم. در این راه به عزم ملی نیازمندیم.
نمایندگان مجلس شورای اسلامی، نهاد رهبری، نهاد ریاست جمهوری و اعضای فدراسیون‌های ورزشی در صورتی که بتوانند المپیک امسال را آسیب‌شناسی کنند آن گاه می‌توان امیدوار بود که جوانان ایران اسلامی آینده‌ای روشن خواهند داشت.

هادی محمدی فر

منبع : روزنامه رسالت