دو طلای مهم برای مریت و « روبلز»

پنجشنبه شب یک فاتح تا حدی غیرمنتظره در «دو»ی ۰۰۴ متر مردان در رقابت های دوومیدانی المپیک پکن چهره نشان داد. در حالی که جره می وارینر امریکایی می کوشید دومین طلای متوالی المپیک اش در این ماده را صید و آن را ضمیمه دو مدال طلای جهانی اش در سال های ۵۰۰۲ و ۷۰۰۲ کند، هموطنش لاشاون مریت با پیروزی قاطع بر وی و محو آرزوهای وی و تصاحب طلای مهم مذکور، نشان داد دو پیروزی خبرساز قبلی اش بر وارینر در این «دو» در پیکارهای امسال تصادفی نبوده است. این هفتمین بار متوالی در المپیک ها است که امریکا مقام نخست این ماده را صاحب می شود و مریت در راه ثبت آن بهترین رکورد شخصی اش برابر با ۳۴‎/۵۷ ثانیه را کسب کرد. مریت در پایان گفت: قبلاً نیز تصریح کرده بودم که هیچ چیز در این راه در مقابل من سبز نخواهد شد. این هدف من بود و باید به آن می رسیدم و البته رسیدم. از تمام سرعت و قدرتم در این راه استفاده کردم و مسابقه بزرگی را پشت سر نهادم.
مریت سال پیش در همین مرحله و نقطه (فینال ۰۰۴ متر) مسابقات جهانی دوومیدانی در اوزاکای ژاپن به وارینر باخته و دوم شده بود، ولی این بار بر وارینر که تا قبل از دو باخت اخیرش به مریت بیش از ۳ سال در ۰۰۴ متر بی شکست مانده بود، از هر جهت تفوق یافت. وارینر که آشکارا عصبانی و ناراحت بود، با فاصله ای زیاد (مثل سایرین) و با ۴۴‎/۴۷ ثانیه دوم شد و برای این که امریکا برنده هر ۳ مدال باشد، دیوید نه ویل هم با سرعت گرفتن در مترهای آخر سوم شد.
وارینر در پایان کار گفت: هر چه داشتم، ارائه کردم و دیگر توانی در من نمانده بود و نویل نیز اظهار داشت: گاهی باید تمامی فکر و توان تان را مصروف کنید تا به هدف برسید و این کاری بود که من در این فینال انجام دادم.
همان طور که سطور فوق نشان می دهد، مریت و وارینر «دو»ی ۰۰۴ متر را در سال جاری (میلادی) قبضه کرده اند و تا قبل از شروع المپیک نیز تمامی ۱۱ زمان برتر امسال این ماده را به نام خود نوشته بودند. اما سال رو به پایان ۸۰۰۲ عموماً سال خوبی برای وارینر ۵۲ ساله نبود و حتی از ماه ژانویه (دی) گذشته با مربی سال های طولانی خود، کلاید هارت نیز بر سر مسائل مالی اختلاف پیدا کرده و سرانجام با او قطع ارتباط کاری کرده بود و از همه بدتر این که هارت پس از آن مربی مریت شده است.
امریکا به جز سال ۶۷۹۱ که آلبرتو خوان توره نای مشهور از کوبا آنها را در مونترال ناکام کرد، در سایر موارد طی نیم قرن گذشته در ۰۰۴ متر مردان المپیک ها قهرمان شده اند و پیروزی دو شب پیش مریت، این روند را استمرار بخشید. اضافه بر آن، پیروزی در ۰۰۴ متر باعث شد امریکا شکست در «دو»های ۰۰۱ و ۰۰۲ متر مردان و زنان و همچنین ناکامی در ۰۰۱ ۴ متر امدادی مردان و زنان در المپیک پکن را (که دومی بر اثر اشتباه امریکایی ها در تعویض چوب های امدادی حاصل شد) تا حدی جبران کند.
● در غیاب «لیوشیانگ»
دیگر برنده بزرگ رقابت های دوومیدانی پنجشنبه شب دوومیدانی المپیک پکن، وایرون روبلز بود.این پدیده ۲۲ ساله کوبایی که ناگهان از ۴ ماه پیش با شکستن رکورد جهانی «دو»ی ۰۱۱ متر با مانع مشهور شده بود، هم با استفاده از مهارت های عالی و نیروی جوانی اش و هم بهره گیری از مصدومیت و غیبت لیوشیانگ، قهرمان محبوب چینی ها و دارنده مدال طلای دوره قبلی المپیک، مدال زرین این دوره را مال خود کرد. چینی ها که روی شیانگ حساسیت زیادی دارند و از قبل این شب را به عنوان شب استثنایی ورزش خود طراحی کرده و برای گرامیداشت قهرمانی مجدد شیانگ در این ماده برنامه ریزی مفصلی کرده بودند، با چشم های خود قهرمانی روبلز را به جای او دیدند و جز افسوس هیچ چیز برایشان باقی نماند.
روبلز عینکی و سیاهپوست و سریع، این مسابقه و طلا را در ۲۱‎/۳۹ ثانیه برد که فقط دو صدم ثانیه کندتر از رکورد المپیک بود که لیوشیانگ ۴ سال پیش در راه فتح این رشته در المپیک آتن برجای نهاده بود.
این زمان با رکورد جهانی ۲۱‎/۷۸ ثانیه ای روبلز هم که خردادماه به دست آمده بود، فاصله داشت اما مشخص بود که روبلز ریسک نمی کند و فقط به دنبال طلا است و رکوردشکنی در مرکز افکار او جای ندارد: «به دنبال هیچ زمان خاصی نبودم و فقط می خواستم بدون مشکل و سالم پیروز به خط پایان برسم، زیرا این فینال المپیک بود و نمی شد ریسک کرد.
خیس بودن پیست (بر اثر ریزش باران) نیز بر مشکلات می افزود و باعث شد محتاط تر عمل کنم، زیرا هر لغزشی می توانست سرنوشت ساز باشد.»این چنین بود که روبلز فینال را قبضه کرد و به لحاظ فنی بسیار مسلط و هوشیار ظاهر شد. در پی او دیوید پین و دیوید اولیور امریکایی به رتبه های دوم و سوم رسیدند.روبلز به عنوان حرف آخر گفت: «در دوهای بامانع باید بسیار هوشیار باشید. دونده های بزرگ و متعددی را می شناسم که روی مانع آخر زمین خورده و قهرمانی را از دست داده اند. به همین خاطر دیدید که مراقبت من تا پایان پابرجا بود. حالا این پیروزی را به والدینم، به فیدل کاسترو و به هر کسی که توان مرا باور داشته است، هدیه می کنم.»

وصال روحانی

منبع : روزنامه ایران