بررسی توانائی پلاسمید pCCI در القاء مقاومت و حساسیت به داروهای زئوسین و گنسیکلوویر در سلول‌های حیوانی

در مطالعات سلولی و ژن درمانی از مارکرهای یا شناساگرها علاوه بر اینکه برای انتخاب و تکثیر سلول‌های هدف استفاده می‌شود. در صورتی‌که مارکر مورد نظر عامل خودکشی (suicide) باشد از آن برای افزایش اثرات سیتوتوکسیسیته یا درمانی وکتورها و از بین بردن سلول‌های هدف می‌توان بهره جست. عوامل خودکشی سلولی آنزیم‌هائی را کد می‌کنند که عوامل غیر سمی را به فرآورده‌های سمی و سیتوتوکسیک تبدیل می‌کنند. یکی از این عوامل خودکشی، ژن HSV.tk است که آنزیم HSV.TK را کد می‌کند که عامل ایجاد حساسیت به GCV است. HSV.TK در تبدیل پیش‌داروی GCV را به عامل سیتوتوکسیک P۳-GCV دخیل است. این خاصیت HSV.TK باعث گردیده تا از آن در برخی پروتکل‌های ژن درمانی به‌صورت تنها و یا ترکیب با سایر عوامل درمانی که با هم سینژیک هستند برای از بین بردن سلول‌های سرطانی استفاده شود. HSV.TK-Zeo پروتئین مرکبی است که از ترکیب دو پروتئین HSV.tk و Zeo تشکیل یافته است.

محمد سعید حجازی

منبع : مجله دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی تبريز