اثرات آپروتینین با دوز بسیار پائین در کاهش نیاز به فرآورده‌های خونی در جراحی قلب باز: مطالعه کارآزمائی بالینی دو سو کور

آپروتینین یک مهارکننده پروتئاز طبیعی است که با مهار پلاسمین و کالیکرئین اثر آنتی فیبرینولیتیک خود را اعمال می‌کند. این دارو از بروز فاز تماسی فعال‌شدن انعقاد جلوگیری می‌کند و پلاکت‌ها را در برابر آسیب ناشی از افزایش سطوح پلاسمین و آسیب مکانیکی در طی بای‌پس قلبی ریوی (CPB^۲) محافظت می‌کند. اثر خالص آپروتینین مهار فیبروینولیز و مصرف فاکتورهای انعقادی و در نهایت کاهش خونریزی است. آپروتینین با کاهش خونریزی پس از عمل میزان نیاز به ترانسفوزیون و میزان برگشت بیماران به اتاق عمل جهت کنترل خونریزی و طول مدت بستری در واحد مراقبت‌های ویژه را در جراحی‌های پیوند عروق کرونری (CABG^۳) یا تعویض دریچه تحت CPB کاهش می‌دهد. دو رژیم مرسوم تجویز آپروتینین عبارتند از الف: تجویز دو میلیون واحد پس از اینداکشن بیهوشی و دو میلیون واحد داخل محلول اولیه (Prime) پمپ و انفوزیون نیم میلیون واحد در ساعت (مجموعاً ۶ میلیون واحد) و رژیم ب: تجویز به ترتیب ذکر شده با نصف دوز بالا (جمعاً ۳ میلیون واحد). دوز بالای آپروتینین دارای عوارضی مانند نارسائی حاد کلیوی، واکنش‌های آلرژیک، شوک، انفارکتوس میوکارد، نارسایی قلبی، اریست قلبی، انفارکتوس مغزی و فیبریلاسیون بطنی می‌باشد که در دوزهای پائین کمتر دیده می‌شود.

رضایت پرویزی
رسول آذر فرین
سوسن حسن‌زاده سلماسی

منبع : مجله دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی تبريز