تهیه یک سیستم دارورسانی آهسته رهش شناور خوراکی از دیلتیازم و مطالعه آزادسازی دارو از آن

در سال‌های اخیر تلاش‌های زیادی در زمینه تحقیق و توسعه سیستم‌های دارورسانی خوراکی جهت غلبه بر موانع فیزیولوژیک نظیر زمان احتباس معدی و زمان تخلیه غیر قابل پیش‌بینی انجام شده است. به منظور طولانی کردن زمان باقیماندن دارو در دستگاه گوارش روش‌های مختلفی به‌کار گرفته شده است که از آن جمله می‌توان به سیستم‌های دارورسانی شناور یا سیستم‌های متعادل هیدرودینامیکی اشاره نمود. برای طراحی سیستم‌های شناور، برخی محققان از شکل‌های کروی تو خالی با چگالی کمتر از مایعات گوارشی، گروه دیگری از هیدروکلوئیدهای قابل تورم و برخی نیز از کپسول‌های دو لایه که یک لایه آن به‌صورت لایه رهشی و لایه دیگر به‌عنوان شناورکننده عمل می‌کند، استفاده کرده‌اند. براساس مکانیسم ایجاد شناوری، دو تکنولوژی متمایز برای تهیه این سیستم‌ها معرفی شده‌اند: غیرجوشان و جوشان.
در سیستم دارورسانی شناور غیر جوشان انواع هیدروکلوئیدهای متورم‌شونده و تشکیل‌دهنده ژل از نوع سلولزی، پلی‌ساکاریدها، پلیمرهای تشکیل‌دهنده ماتریکس مانند پلی‌کربنات‌ها، پلی‌اکریلات، پلی‌متاکریلات‌ها و پلی‌استایرن‌ها کاربرد دارند. چنین سیستمی در تماس با مایعات معدی متورم شده و یکنواختی شکل خود را حفظ می‌کند و چگالی کمتر از واحد پیدا می‌کند.

ناصر توکلی
ژاله ورشوساز
فرید دُرکوش
علیرضا رضازاده

منبع : مجله دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی تبريز