خدشه و لرزش در لیگ برتر

ماجرای چندی پیش دوپینگ در فوتبال کشور و بهتر بگوییم اعلام نتایج و تبعات و مجازات های خاطیان قضیه، یک موج جدید از حیرت و ابهام را بر فوتبال ایران حاکم ساخته و به خصوص نحوه کار در باشگاه پاس همدان اگر همان گونه باشد که اعلام شده است ( و البته توام با ابهام و عاری از تشریح دقیق ماجرا ) سوالات زیادی را ایجاد می کند که به نظر می رسد نمونه ها و نظایر آن فقط در ورزش ایران رویت می شود. شورای صدور رای کنترل دوپینگ فدراسیون فوتبال اخیرا ضمن اعلام محرومیت ۴ بازیکن دوپینگی و مجازات عوامل تشویق کننده آنها، باشگاه پاس همدان را نیز مجازات نقدی و دچار کسر امتیاز کرده است. در این راستا پرونده علی مولایی، افشین کمایی، سعید دقیقی و اختیاروویچ مورد بررسی نهایی قرار گرفته و آرای لازم صادر شده است.
علی مولایی بازیکن تیم مس کرمان که پیش از مطرح شدن ماجرای دوپینگ اش از پدیده های لیگ توصیف شده بود، به مدت دو سال از حضور در تمامی مسابقات محروم شده و در عین حال پرونده دیگر عوامل دخیل در ماجرای مولایی در دست بررسی و اقدام است و مسوولان امر به زودی در این مورد اظهارنظر خواهند کرد. از جانب دیگر برای افشین کمایی، بازیکن متهم به دوپینگ تیم استقلال اهواز یک سال محرومیت در نظر گرفته شده است و سعید دقیقی و اختیاروویچ از تیم پاس نیز باید ۶ ماه از میدان ها دور باشند. احمد هاشمیان رییس کمیته پزشکی فدراسیون فوتبال می گوید: برای عوامل بیرونی و افراد دخیل در ماجرا و ترغیب کنندگان فوتبالیست های فوق به مواد نیروزا نیز مجازات هایی در نظر گرفته شده و به همین سبب برای رضا چلنگر و علی مراد تیموری ( مترجم وینگو بگوویچ و پزشکیار تیم پاس همدان) ۴ سال محرومیت اعمال شده است. این افراد طی دوران مجازات و محرومیت شان حق همکاری با هیچ ارگان ورزشی ای را ندارند و باشگاه پاس همدان هم جریمه ای ۵/۲۲ میلیون تومانی را باید بپردازد ….
● حقایقی دیگر
موارد فوق در شرایطی که مقام های مسوول در ورزش ایران و منجمله فوتبال بارها تاکید بر پاکی ورزش های مختلف و منفی بودن آزمایش های دوپینگ داشته اند، رخداد بدی است که حقایق دیگری را به جامعه گوشزد می کند و خبر از حاکمیت اصولی به جز قواعد ورزشی صرف در برخی باشگاه ها و مخدوش بودن روابط در نزد آنها می دهد. اگر معتقد باشیم در مس کرمان ماجراهای دوپینگ بیش از تنظیم شده بودن نتیجه رویکرد فردی یک بازیکن بوده، ماجراهای پاس همدان خطر بالقوه بیشتری را مطرح و این نکته را گوشزد می کند که متاسفانه در برخی موارد دوپینگ به شکلی وسیع توسط افرادی مشخص و نامشخص در داخل باشگاه ها پیگیری و اجرا می شود و انگار یک دستور کار پنهان در این خصوص وجود دارد. وقتی در یکی از تیم های لیگ برتر ایران با هدایت هر سه نفری که مسوولیت شان از قضا در درجه اول اهمیت هم قرار ندارد، به معدودی از بازیکنان داروهای نیروزا داده می شود و دوپینگ آنها از این طریق سازماندهی و اجرا می شود، باید نگران سلامتی کامل فوتبال کشور شد. این در حالی است که هنوز معلوم نیست یک مترجم چگونه در یک باشگاه می تواند واسطه و حداقل عامل اجرای دوپینگ باشد.
● نبود مدارک محکمه پسند
یک فرضیه پرطرفدار اما ثابت نشده می گوید، معدودی از مربیان در باشگاه ها و محل های کار خود طراح و مجری برنامه های دوپینگ بوده و در این خصوص طرح ها و اندیشه هایی را داشته و به طور سازماندهی شده برای شماری از نفرات تیم به اجرا گذاشته اند و نام چند مربی که در این خصوص بیش از سایرین متهم شده اند، بارها به میان آمده است. اما از یک سو هرگز مدارکی محکمه پسند در این خصوص به دست نیامده است و از جانب دیگر کنترلی دقیق و مرکزی در جامعه فوتبال و فدراسیون این ورزش وجود نداشته است که مو را از ماست بکشد و خاطیان را برای یک مقطع زمانی مشخص زیر نظر بگیرد و به اطلاعات ذی قیمتی در این باره برسد و در نتیجه هر از چند گاه خبری دال بر دوپینگ این و آن و مجازات های آنان می رسد، اما انگار دوست نداشته اند طی این مدت ریشه یابی و با امر مذموم دوپینگ احتمالی در برخی باشگاه ها برخورد اساسی صورت گیرد و نتیجه و محصول این سیاست ها مسایلی است که می بینیم و اخیرا رخ داده است و در احکام فدراسیون آمده است و آن را برشمردیم و می گوید که لیگ برتر فوتبال ایران عاری از لرزش و خدشه های جدی نیست.متاسفانه طی این سال ها تمامی آنچه در مورد احتمال وقوع دوپینگ در بعضی باشگاه ها شنیده ایم، فقط گمانه زنی های کلی و رد و تکذیب، انکار و گاهی نیز شک ها و صبرهای طولانی بوده است.
هر گاه خبری دال بر احتمال وقوع دوپینگ در یک باشگاه و توسط برخی خاطیان رسیده و یا شایعه شده که نتیجه تست دوپینگ دو بازیکن در پایان یک بازی مهم باشگاهی احتمالا مثبت بوده، هیچ کس پیدا نشده که رسما جوابگوی چنین احتمالی باشد و پس از یکی دو ماه صبر و شک و انتظار، موضوع به کلی معوق و بی نتیجه مانده و اگر قسمتی از این فضا منوط و وابسته به تصورات رسانه ها و محصول خیال و اندیشه خبرنگاران توصیف شود، راجع به اصل ماجرا و وجود احتمال دوپینگ در برخی مسابقات و بعضی تیم های ما نمی توان همین گمانه زنی را معمول داشت و چنان مسایلی را فقط تصور صرف نامید و اگر هم خیالی زاییده شده باشد، پی آمد نوع برخورد ناکامل مسوولان فوتبال ما با این گونه قضایا است.

وحید رسولی

منبع : روزنامه جوان