کمیسیون ورزش و محیط زیست

در سال ۱۹۹۴ پس از پایان بازیهای زمستانی لیلی‌هامر نروژ, که طی آن توجه خاصی به حفاظت از محیط‌زیست گردید‎‏‎‍؛ رئیس کمیته بین‌المللی المپیک موافقت نامه همکاری با برنامه محیط زیست سازمان بین‌الملل(UNEP ) به امضاء رسانید. بر این اساس در سال ۱۹۹۵ کمیسیون ورزش و محیط زیست در کمیته بین‌المللی المپیک تشکیل گردید. و اولین کنفرانس جهانی در همین سال در شهر لوزان سوئیس برگزار شد. هدف از تشکیل این کمیسیون اجرای اقداماتی در جهت افزایش آگاهی زیست محیطی در مجامع ورزش و تلاش به منظور کاهش اثرات مخرب فعالیتهای ورزشی در عرصه‌ محیطهای طبیعی می‌باشد. در حال حاضر محیط زیست به عنوان سومین رکن المپیزم بعد از ورزش و فرهنگ مطرح می‌باشد. در سال ۱۳۷۶ همزمان با تشکیل کمیسیون ورزش و محیط‌زیست در کمیته ملی المپیک جمهوری اسلامی ایران و برگزاری دومین کنفرانس جهانی ورزش و محیط زیست در کویت, نماینده این کمیسیون از ایران در کنفرانس یاد شده شرکت نموده است.
● تشکیل کمیسیون ورزش و محیط زیست در ایران:
در سال ۱۳۷۶ این کمیسیون در چهارچوب کمیته ملی المپیک جمهوری اسلامی ایران تشکیل و فعالیت خود را آغاز نمود. این کمیسیون تلاش می‌نماید که با افزایش آگاهی ورزشکاران, مدیران و مسئولان و برگزارکنندگان رویدادهای ورزشی اثرات مخرب حاصل از فعالیتهای ورزشی در محیط زیست را کاهش داده تا ورزشکاران بتوانند در محیطی سالمتر به فعالیتهای ورزشی بپردازند.
● اهداف کمیسیون ورزش و محیط زیست:
▪ لحاظ نمودن مفاهیم زیست محیطی در تدوین خط‌مشی‌های کلی ورزش
▪ حفاظت از محیط زیست و منابع طبیعی از طریق برنامه ریزی و مدیریت زیست محیطی در چهارچوب فعالیتهای ورزشی
▪ افزایش دانش و ترویج فرهنگ و بینش زیست محیطی دربین ورزشکاران, مدیران ورزشی, ورزش دوستان و سایر افراد ذیربط
▪ ترویج عادتهای جدید منطبق با موازین زیست محیطی در بین گروهها و افراد هدف
▪ تقویت نقش گروههای عمده بویژه زنان, جوانان و مردم بومی به منظور مشارکت آنان در مدیریت ورزشهای سازگار با طبیعت
▪ ایجاد و حفظ محیط زیست سالم برای فعالیتهای ورزشی
● فعالیتهای کمیسیون ورزش و محیط زیست ایران:
▪ امضاء موافقت‌نامه همکاری بین سازمان حفاظت محیط زیست و سازمان تربیت بدنی و کمیته ملی المپیک در تاریخ ۲۶/۲/۱۳۷۹
▪ شرکت در روز پاکسازی کوهستان
▪ شرکت در روز درختکاری
▪ حضور در مراسم روز هوای پاک
▪ برگزاری روز همبستگی با طبیعت
▪ شرکت در هفته جهانی المپیک
● سابقه فعالیتهای زیست محیطی در جنبش المپیک:
▪ ۱۹۷۲: در بازیهای زمستانی ساپورو ژاپن, مسابقات به شرطی مورد تائید قرار گرفت که بعد از اتمام بازیها وضعیت محیط به شرایط اولیه بازگردانده شود و به طبیعت اطراف آسیبی وارد نشود.
▪ ۱۹۷۲: در بازیهای المپیک مونیخ مجموعه ساختمانها با پیش شرط آنکه این مجموعه بعد از بازیها بعنوان پارک طبیعی مورد استفاده اهالی شهر مونیخ قرار گیرد, طراحی گردید.
▪ ۱۹۹۲: طی برگزاری بازیهای المپیک بارسلون ورزشکاران و مقامات رسمی کمیته بین‌المللی المپیک به همراه دیگر اعضای این جنبش اقدام به امضای عهدنامه‌ای تحت عنوان «پیمان کره زمین» نمودند که بر اساس آن خود را ملزم به حفاظت و حراست از این کره خاکی کردند.
▪ ۱۹۹۳: در این سال شهر سیدنی با التزام به پیگیری و توسعه دستور‌العملهای مهم زیست محیطی, برای میزبانی بازیهای المپیک سال ۲۰۰۰ میلادی برگزیده شد.
▪ ۱۹۹۴: شهر لیل هامر با تاکیدی چشمگیر بر وظایف و مسئولیتهای زیست محیطی, بازیهای المپیک زمستانی را آغاز نمود.
▪ ۱۹۹۵: در این سال شهرهای نامزد میزبانی بازیهای المپیک زمستانی ۲۰۰۲, نخستین شهرهایی بودند که طرحهای زیست محیطی آنها مورد ارزیابی قرار گرفت. در این سال کمیته بین‌المللی المپیک و بطور مشترک اقدام به فراخوانی و برگزاری اولین کنفرانس جهانی ورزش و محیط زیست نمودند. نخستین کنفرانس جهانی ورزش و محیط زیست در لوزان سوئیس برگزار گردید.
▪ ۱۹۹۶: کمیته بین‌المللی المپیک اقدام به تشکیل کمیسیون ورزش و محیط زیست نمود. همچنین محیط زیست بعنوان سومین رکن منشور المپیک مطرح گردید.
▪ ۱۹۹۷: برگزاری دومین کنفرانس جهانی ورزش و محیط زیست در کشور کویت
▪ ۱۹۹۹: برگزاری سومین کنفرانس جهانی ورزش و محیط زیست در ریودوژانیرو برزیل و تصویب دستورکار ۲۱ جنبش المپیک
▪ ۲۰۰۰: بازیهای المپیک سیدنی, اساس استانداردهای جهانی نوینی را در جهت تلفیق مسائل زیست محیطی با تصمیم‌گیری, ساخت و ساز و عملکرد مربوط به رویدادهای مختلف ورزشی برجای نهاد.
● ورزشهای سازگار با طبیعت:
ورزشهای سازگار با طبیعت( بازیهای همزیستی با طبیعت) برای اولین بار در سال ۱۹۹۷ در «پارانا« منطقه‌ای بین سه کشور برزیل, آرژانتین و پاراگوئه برگزار گردید. طی ۹ روز ۸۰۹ ورزشکار از ۵۵ کشور در رشته‌های مختلف ورزشی در محیط‌های طبیعی به رقابت پرداختند. یکی از مهمترین اهداف این بازیها تاکید بر حفظ و احترام به طبیعت و توجه ورزشکاران جهان به مسئولیت آنان در قبال حفظ محیط زیست می‌باشد. از رشته‌های مختلف این بازیها می‌توان به تیراندازی, کوهنوردی, اسب‌سواری, دوچرخه ‌سواری در کوهستان, قایقرانی, چتربازی اشاره کرد.
▪ آیا میدانید:
ـ در مسابقات ژیمناستیک سوئیس در سال ۱۹۹۶ در شهر برن ۱۰۶ هزار مترمکعب زباله تولید شد.
ـ در بازیهای زمستانی ناگانو, ژاپن, برای احداث مجموعه ساختمانها و تاسیسات ورزشی مورد نیاز, هزاران اصله درخت قطع گردید. گفتنی است که در مقابل, ده‌ها هزار اصله درخت توسط ورزشکاران و دانش‌آموزان از ده سال قبل در اطراف این مجموعه کاشته شده است.
ـ در بازیهای زمستانی ناگانو, از پروپان بعنوان سوخت در مشعل المپیک استفاده گردید که در مقایسه با موارد قبلی که از پارافین استفاده میشد, دود و منو‌اکسید کربن به مراتب کمتری تولید گردید.
ـ در بازیهای زمستانی ناگانو, از آهن بازیافتی در ساخت سکوی پرش اسکی استفاده گردید.
ـ در المپیک سیدنی, کیسه‌های مخصوص سطلهای زباله از نشاسته غله‌ای ساخته شد؛ این مواد به همراه پس‌مانده غذاها و ظروف کاغذی تبدیل به کود شده و در محوطه سازی و زمین‌آرایی پس از بازیهای المپیک در پارکها و بوستانها مورد استفاده قرار می‌گیرند.
ـ در المپیک سیدنی, تحت برنامه «نگهداری از زمین المپیک» صدها هزار اصله درختان بومی استرالیا در ورزشگاههای المپیک و بیش از دو میلیون درخت دیگر در سراسر استرالیا کاشته شد.
ـ طی برگزاری بازیهای المپیک سال ۱۹۹۶, هوای شهر آتلانتا ۳۰ تا ۵۰ درصد پاکتر از وضع عادی هوا در آن هنگام از سال بود, چرا که بسیاری از شهروندان که همیشه با اتومبیلهای شخصی خود در شهر رفت و آمد می‌کردند, در زمان برگزاری بازیهای المپیک از وسایل نقلیه عمومی استفاده کردند.
ـ خلیج هوم بوش, محل برگزاری بازیهای المپیک ۲۰۰۰ سیدنی در ابتدا مکانی شامل یک کشتارگاه, گودالی مملو از آجر و دیگر مصالح ساختمانی و زباله‌دانی ضایعات تجاری و فضولات صنعتی بود.
ـبه دلیل اقدامات مربوط به استفاده بهینه انرژی و استفاده از انرژیهای تجدید‌پذیر همچون پانلهای خورشیدی, دهکده ورزشکاران بازیهای المپیک سالانه از انتشار ۷۰۰۰ تن گاز گلخانه‌ای جلوگیری میکند.
ـ یونیفرمهای داوطلبان در بازیهای زمستانی ناگانو, همگی از بطریهای پلاستیکی بازیافت شده تهیه شده بود.
بیش از ۵۰ درصد از بطریهای پلاستیکی و قوطیهای آلومینیومی مورد استفاده در المپیک آتلانتا از طریق فرایند بازیافت تهیه شده بودند.
بنیاد زیست محیطی آتن و کمیته سازماندهی بازیهای المپیک آتن ۲۰۰۴, در روز جهانی محیط زیست (۵ ژوئن) اقدام به پاکسازی مناطق ساحلی خواهند کرد.
بنیاد زیست محیطی آتن پروژه‌ای به نام تاج درخت زیتون جهانی را مطرح کرده, بر طبق این برنامه در ۱۹ آوریل سال ۲۰۰۳, در بزرگداشت روز زمین, که در هتل هیلتون آتن برگزار گردید, بنیاد زیست محیطی آتن, درخت زیتونی را به عنوان نماد در میدانی در نزدیکی هتل کاشت. از این تاریخ به بعد مقرر گردید که هزاران درخت در سراسر یونان و بیش از ۱۴۰۰ مدرسه, دانشگاه و دیگر اماکن در بیش از ۱۱۰ کشور حاضر در المپیک کاشته شود. در طول مسیر حمل مشعل المپیک اقدام به درختکاری مینمایند تا شاهراهی سبز بوجود آید.
به قهرمانان المپیک آتن تاجی از برگهای درخت زیتون اهدا میشود, به مثابه صلح, محیط زیست و موفقیت.
● شعار های ورزشی
▪ ورزشکار همیشه شاد و خندان است
▪ ورزشکاران دوستان با وفائی هستند
▪ ورزشکار به دیگران بیشتر یاری می رساند
▪ ورزشکار از زیر کار کمتر فرار می کند. لذا ورزشکار در محیط شغل خود موفق تر است
▪ ورزشکار کمتر دروغ می گوید.
▪ ورزشکار سالم تر از دیگران است
▪ ورزشکار از طبیعت بیشتر لذت می برد، با تنفس بیشتر اکسیژن از طبیعت بیشتر بهره می برد
▪ ورزشکار به محیط زیست کمتر زیان می رساند.
آنهائی که ورزش نمی کنند، بیشتر به غم آلودگی دچار می شوند. بدعنقی یک بیماری بسیار خطرناکی است. صبح زود موجبات ناراحتی و عصبانیت در خانواده، محیط کار میشود.
تعداد کودکان بدعنق به خاطر تماشا کردن تلویزیون، مدام بیشتر می شود. به سختی بیدار می شوند، بی میل سر میز صبحانه می آیند، اغلب دست و صورت نشسته منتظرند که کسی چیزی بگوید تا آنها بتوانند پرخاش کنند. ّبدعنقی باعث جدائی و طلاق و ناکامی در محیط کار می شود. بد عنقی به بیماری های روانی شدید می انجامد. بد عنقی دارو ندارد. زیرا بد عنق خودش نمی داند که بیمار است. این دیگران هستند که او را ناراحت می کنند. در حالیکه مداوای آن آسان است. با یک ورزش چند لحظه ای صبحگاهی در هوای آزاد و شستنن سر و صورت به نشاط می آیند.
به یاد مادران و پدران خود و یا مادر بزرگ ها و پدر بزرگ هایمان بیافتیم که بعد از نماز صبحگاهی همیشه با نشاط بودند.
کسی که ورزش نمی کند به طبیعت بیشتر آسیب می رساند. او کمتر پیاده می رود. تا نزدیکی مقصد باید با ماشین برود، آنجا که آسانسور هست ، حتی یک طبقه را هم با پا بالا نمی رود.
کسی که ورزش نمی کند بیشتر زمین می خورد. بیشتر از پلکان می لغزد. وقتی که لغزید آسیب بیشتری می بیند. ماهیچه های آنها سریع کار نمی کنند. ورزشکاران بیشتر زمین می خورند ولی می دانند که چگونه زمین بخورند تا آسیب کمتری ببینند.
کسانی که ورزش نمی کنند بیخواب تر هستند و از داروی خواب آور بیشتر استفاده می کنند. بیشتر سر درد می گیرند. بیشتر قرص ضد درد می خورند، بیشتر به یبوست دچار می شوند و باید بیشتر دارو برای بهتر کار کردن روده ها مصرف کنند و بیشتر به پوکی استخوان ها دچار می شوند.
کسانی که ورزش نمی کنند بیشتر سرما می خورند، بیشتر به پزشک مراجعه می کنند، بیشتر احساس سرما می کنند و بیشتر می لرزند.
حالا بیائیم حساب بکنیم که کسی که ورزش نمی کند، نه تنها از طبیعت کمتر استفاده می کند، چقدر به محیط زیست آسیب رسانده است:
مصرف بنزین بیشتر، قرص خواب ، قرص ضد درد، قرص ضد یبوست، استخوان شکستگی و همراه آن عکسبرداری با اشعه ایکس، مصرف پماد و نوار زخم، آنتی بیوتیک، مصرف بیشتر شوفاژ و برق به خاطر آسانسور. در نظر بگیرید که این دارو های ضد دردو آنتی بیوتیک بعد از مصرف بوسیله ما انسان ها به آب های زیرزمینی نشت پیدا میکنند! و به این ترتیب محیط زیست آسیب می بیند
والدینی که ورزش نمی کنند ، فرزندانشان تنبل تر به بار می آیند.
● ورزش درمانی
هر چند ورزش بیماری های زیادی را درمان می کند ولی می خواهیم فقط به دو مورد بپردازیم
دو سری بیماری، ۹۰ درصد اطاق انتظار پزشکان را پر می کنند، ۹۰ درصد مخارج بهداشت و درمان را به خود اختصاص می دهند . یکی بیماری های مفاصل و عضلات و دیگری قلب و گردش خون. ورزش می تواند از این دو بیماری پیشگیری، ودر صورت وقوع، به درمان کمک کندو از مدت معالجه و از مصرف دارو بکاهد.
ابتدا نظری می افکنیم به ساختمان مفصل. یک مفصل محل تقاطع دو استخوان است. استخوان ها در محل مفصل یک روکش غضروفی دارند. گاهی هم یک روکش اسفنج مانند دارند که مانند یک تشک از صدمه زدن به استخوان جلوگیری می کند. برای اینکه این دو استخوان همیشه در کنار هم باشند و در رفتگی پیش نیاید، باید ماهیچه ها که مفصل را پوشش می دهند همیشه قوی باشند.
اگر ماهیچه ها ضعیف باشند نه تنها انسان بار کمتری می تواند حمل کند و زودتر خسته می شود، بلکه مفاصل هم دچارسائیدگی بیشتری می شوند. که این همان آرتروز است. آرتروز درمانی بهتر از ورزش ندارد. کسی که ورزش نمی کند، خون به غضروف هایش کمتر می رسد، غضروف هایش آب می شوند و یابا آهکی شدن، مفاصل کم تحرک می شوند. در این صورت زاویه انحنای مفاصل کمتر می شود. در اصطلاح عامیانه می گویند که مفاصل خشگ شده اند.
در ساختمان استخوان ما با یک پدیده ای بسیار جالب آشنا می شویم. در هر استخوان ما سلول هائی داریم که مدام استخوان را آهکی تر می کنند و سلول های دیگری داریم که کلسیم را از استخوان بیرون می کشند. این دو نوع سلول باید هم آهنگ کار بکنند.ورزش این هماهنگی را بیمه می کند.
کسانی که ورزش نمی کنند، بد می نشینند. با این بد نشستن یک طرف استخوان بیشتر از کلسیم تهی می شود و طرف دیگر استخوان بیشتر آهکی می شود. حالا اگر به یک غیر ورزشکار بگوئید که راست بنشنید، راست نشستن او با درد شدید همراه است. او فقط می تواند با ورزش در یک زمان طولانی معالجه شود. این سائیدگی یک طرفه در ستون فقرات یک سری بیماری های شدیدی را به وجود می آورند. ۷۰ در صد سردرد ها ، ۵۰ درصد درد های شانه و بازو ها از سائیدگی و آرتروز مهره های گردن و ضعف ماهیچه های آن ناشی می شوند. درد های کمر و دیسک از مهره های کمر و از ضعف ما هیچه های پشت و ماهیچه شکم ناشی می شود.
حرکات ورزشی برای تمام درد های مفصلی موثر است. با ورزش ، مفصل ها گریس کاری می شوند، روغن کاری می شوند.
بعد از هر زمین خوردگی کافی است که یک یا دو روز استراحت کرد، روزها کیسه یخ روی مفصل ورم کرده گذاشت و شب ها پماد ضد ورم که به آن پماد ورزش هم می گویند، مالید. از روز سوم می توان همان مفصل را با ورزش خیلی سبک به حرکت آورد.
اگر مفاصل شما بدون آسیب دیدگی ناگهان دردناک می شوند، اغلب به خاطر بد نشستن است، بد نشستن در مقابل تلویزیون، بد نشستن هنگام شنیدن یک سخنرانی و یا بد نشستن پشت میز تحریر.
در اینگونه مواقع بهترین در مان گرم نگاه داشتن مفصل و حرکات ورزشی همان مفصل است.
اگرمفصل بدون هیچ صدمه ای و یا علتی، درد تولید کند و متورم شود، باید یک التهاب موجود باشد. چیزی که پزشکان برای اینکه بیمار بهتر بفهمد، به آن روماتیسم می گویند. در حقیقت التهاب مفصل ناشی از روماتیسم بی اندازه به ندرت پیش می آید. به هرکس داروئی می دهند که روی بسته آن نوشته داروی ضد رماتیسم حالا این بیمار واقعا خیال می کند که رماتیسم دارد. همیشه هم می گویند از فشار بر مفصل پرهیز شود. در نتیجه بیمار بیشتر استراحت می کند و به مرور زمان تنبل تر می شود و چه بسا که همین استراحت و کم حرکت کردن به پیدایش آرتروز کمک می کند.
اغلب التهابات مفصلی در اثر رسوبات ناشی از تغذیه غلط بوجود می آیند. خوردن زیاد گوشت، چربی و شیرینی جات در مفاصل رسوباتی به وجود می آورند. یک مفصل سالم نمی خواهد که این رسوبات را در درون خود داشته باشد. این رسوبات به مانند یک جسم بیگانه التهاب به وجود می آورند. ( مفصل ورم می کند، گرم می شود و پوست روی آن قرمز می شود.)
فقط اگر همراه با التهاب مفصل یا مفاصل تب شدید پیش بیاید، ممکن است که رماتیسم باشد. اگر تب نداشته باشید، التهاب مفصل با یک یا دو روز استراحت و بکار بردن کیسه آب یخ بهبود پیدا می کند. البته از نظر تغذیه باید پرهیز شود. جالب است که در طب سنتی ایران و در طب سنتی آلمان خوردن آب لیمو و سرکه تجویز می شود.
درباره بیماری های ناشی از مفاصل و ماهیچه بیشتر می توان نوشت و سخن گفت .
● بیماری های قلب و گردش خون
این نوع بیماری ها اگر علت مادرزادی نداشته باشند، که این نوع بی اندازه کمیاب است، با ورزش پیشگیری و درمان می شوند. نشستن زیاد بواسیر و واریس می آورد که هر دوی آنها بیماری شبکه سیاهرگی می باشند. برای درمان فشار خون پزشکان پیاده روی و دوندگی تجویز می کنند. حرکات انگشتان دست از سکته مغزی می کاهد. در عوض بعد از به وقوع آمدن سکته پزشکان، ورزش انگشتان را تجویز می کنند (مشت کردن و باز کردن انگشتان ). با ورزش می توان کم حافظگی پیری و در مواقع آلس هایمر سرعت رشد بیماری را آهسته تر کرد.
کسی که روزانه حداقل به مدت یک یا دو دقیقه با حرکت ورزشی به عرق ریختن بیافتد و نبض او تا ۱۴۰ بار در دقیقه بزند، به خاطر گردش سریع خون در سرخ رگ ها و سیاهرگ ها به آهکی شدن دیواره رگ ها که همان تصلب شرائین باشد دچار نمی شود.

بهروز بقایی
http://umanewsport.blogfa.com