اثرات تزریق گیاه زنیان (Trachyspermum copticum (L.) Link) در هسته مشبک پاراژیگانتوسلولاریس (PGi) بر روی علایم کیفی سندرم ترک در موش صحرایی نر

● مقدمه:
یکی از مهم ترین مشکلات جامعه بشری و به خصوص کشور ما مساله اعتیاد است. تحقیقات اخیر نشانگر اهمیت و کاربرد گیاهان دارویی در این زمینه است. در مورد گیاه زنیان نیز گزارش هایی مبنی بر تاثیر ضداعتیادی وجود دارد.
● هدف:
در این تحقیق به بررسی اثرات تزریق گیاه زنیان در هسته مشبک پاراژیگانتوسلولاریسبه روی علایم کیفی سندرم ترک در موش صحرایی نر پرداخته شده است.
● روش بررسی:
پس از تهیه میوه گیاه زنیان از ارتفاعات ۱۱۰۰ متری بین ایذه و ده دز در خوزستان، عصاره گیاه با نسبت ۱ به ۱۰، ۱ به ۱۰۰ و ۱ به ۱۰۰۰ توسط دستگاه سوکسله تهیه شد. بعد از آزمایش های اولیه چهار گروه هشت تایی موش صحرایی نر نژاد اسپیراگ داولی با میانگین وزنی ۳۰۰ -۲۵۰ گرم با تزریق مرفین به صورت زیر جلدی معتاد شدند. پس از حصول اطمینان از اعتیاد حیوانات، یک گروه به عنوان شاهد که یک میکرولیتر سالین، ۳ گروه دریافت کننده عصاره آبی زنیان در غلظت های ۱۰، ۱۰۰ و ۱۰۰۰ برابر رقیق شده که به روش استریوتاکسیک در هسته PGI تزریق شد. در کلیه گروه های مورد بررسی پس از تزریق نالوکسان به صورت داخل صفاقی نشانه های کیفی سندرم ترک که شامل اسهال، تحریک پذیری، افتادگی پلک، بیقراری، وضعیت غیرطبیعی بدن، دندان قروچه و لرزش بدن بودند در بازه های زمانی ۴۵ دقیقه سنجیده شدند.
● نتایج:
نتایج نشان داد که غلظت های متفاوت زنیان به طور معنی داری نسبت به گروه شاهد سبب کاهش علایم سندرم ترک می‏شود، به گونه ای که بیشترین تاثیر را غلظت‏ بیشتر یعنی عصاره ۱ به ۱۰ به دنبال داشته است.
● نتیجه گیری:
می‏توان نتیجه گرفت که تزریق عصاره آبی زنیان در هسته PGi یک کاهش وابسته به دوز (از طریق اعمال اثر برگیرنده‏های اختصاصی (PGi در بیشتر علایم کیفی سندرم ترک نشان می‏دهد.

نعمت اله غیبی
حسین جعفری
سیدروح اله میری
اسماعیل عباسی
محسن خلیلی نجف آبادی
حسن جهانی هاشمی
سمیرا یادگاری

منبع : پایگاه اطلاعات علمی