بررسی اپیدمیولوژی موارد تایید شده سرخک در شهر تهران

● زمینه و هدف:
بیماری سرخک علیرغم برنامه های واکسیناسیون گسترده در جهان، هنوز بالاترین میزان مرگ و میر را در بین بیماریهای قابل پیشگیری با واکسن دارا است. یکی از مواردی که لازم است برای همگامی با سیاستهای WHO در مورد بیماری سرخک در کشورمان مورد توجه قرار گیرد، تعیین گروههای سنی حساسی است که خارج از گروه هدف ایمنی سازی فعلی قرار دارند تا در صورت لزوم برنامه های تکمیلی واکسیناسیون برای آنها مد نظر قرار بگیرد.
● مواد و روش کار:
در این مطالعه توصیفی که در دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شده است، تمام موارد تایید شده سرخک در شهر تهران از میان موارد بالینی مشکوک به سرخک )طبق پروتکل (WHO از دیماه سال ۱۳۷۵ لغایت دی ماه سال ۱۳۷۶ که از طریق بیمارستانها و درمانگاههای شهر تهران به دانشگاه ارجاع داده شده بودند مشخص شدند.
● یافته ها:
از ۶۵۰ مورد بالینی مشکوک به سرخک در ۱۳۱ مورد تشخیص سرخک با تستهای سرولوژی تایید شد %۲۹) به روش HI و %۷۱ به روش (Capture IgM EIA %۶۳.۴ بیماران مذکر و %۳۶.۶ مونث بودند. بیشترین گروه سنی مبتلا به سرخک در این بررسی ۱۵ تا ۱۹ ساله بودند. بیشتر بیماران در ماههای اسفند و خرداد به بیماری سرخک مبتلا شده بودند. %۲۴.۴ بیماران سابقه دو بار و %۳۹.۷ سابقه یکبار واکسیناسیون سرخک دادند. در %۴۳ بیماران سابقه واکسیناسیون نامعلوم بود و %۳.۱ بیماران بر علیه سرخک واکسینه نشده بودند.
● نتیجه گیری:
پیشنهاد می شود با مطالعات تکمیلی، لزوم واکسیناسیون مجدد سرخک در گروه سنی ۱۵ تا ۱۹ ساله مورد بررسی و ارزیابی قرار گیرد.

طلعت مختاری آزاد
مصطفی علوی مقدم
داوود یادگاری
مسعود صالحی
فرهاد شهیم
ایرج ضاربان

منبع : پایگاه اطلاعات علمی