بودن یا داشتن، پرسش این است!

هیچ فکر کرده اید چرا با وجود آنکه به عنوان یک همسر، پدر یا مادر سخت کار و تلاش می کنید تا آینده خانواده خود را تأمین کنید باز هم نمی توانید رضایت کامل آنها را جلب نمایید؟ شاید جواب شما در پاسخ به سؤال زیر نهفته باشد.
فرق بین بودن و داشتن چیست؟ این سؤالی است که اگر آن را از خود بپرسید و به آن پاسخ دهید، بدون شک زندگی شما دچار تغییر خواهد شد. زیرا در زندگی روزانه خود به گونه ای رفتار می کنید که گاه به سمت یکی از آن دو متمایل می شوید از یک طرف کار کردن از طلوع خورشید تا پاسی از شب، قبول چندین کار و مسؤولیت، جمع و تفریق های روزانه و... و از طرف دیگر، پرداختن به خود و اطرافیان، لذت بردن از زمان حال، توجه به نیازهای حال علاوه بر نیازهای آینده...
همه اینها تمایل شما را به شدن و بودن تعیین می کنند. افرادی که به «داشتن» توجه می کنند انسانهایی بیش از حد حسابگر هستند. این افراد همیشه به فکر فردا، یا بهتر بگویم به فکر فرداهای خود هستند. آنها آن چنان غرق در حساب کردن و سبک و سنگین کردن مسایل هستند که گویی فراموش می کنند علاوه بر فردا، امروزی هم وجود دارد و تا امروز نگذرد فردایی نخواهد آمد. برعکس، کسانی که به «بودن» فکر می کنند امروز را بر فردا ترجیح می دهند، این افراد اگرچه به فردا می اندیشند، اما امروز را هم از دست نمی دهند، زیرا اکنون امروز است، و فردا فردا است.
جالب است انسانهایی که به داشتن فکر می کنند و اغلب نیز افرادی اقتصادی و حسابگر هستند، خودشان قبول دارند که نقد را نباید به نسیه داد. اما در زندگی اغلب نسیه را به نقد ترجیح می دهند. آنها همه وقت خود را صرف داشتن و به دست آوردن می کنند، حتی واژه داشتن را در صحبتهای خود بکار می برند. در زندگی خانوادگی هم آنها اهمیت بیشتری برای نیازهای آینده خود و اعضای خانواده قائل هستند. به طوری که نیازهای همسر و فرزندان را به صورت عدد و رقم درآورده و پس از محاسبه و برآورد، زمان گرفتن و دادن آن را مشخص و در نهایت چک آن را صادر می کنند.
تعجب نکنید زیرا افرادی هستند که برای نیازهای عاطفی، ارتباطی، روانی و... زندگی خود و خانواده خود، همانند دیدگاه اقتصادی به جای پرداخت نقدی، چک صادر می کنند، یعنی حالا نه، فردا، و فردای فردا! اما این افراد شاید ندانند که عدم پرداخت نقدی باعث ایجاد بهره و آن هم بهره های چند هزار درصدی می شود، بهره هایی که شاید در آینده قادر به پرداخت آنها نباشند.
پس عدم پرداخت نیازهای روانی، عاطفی و ارتباطی فرزندان، ممکن است در آینده آنها را به سوی پرخاشگری، بزهکاری، اعتیاد و دیگر مشکلات رفتاری و اخلاقی سوق دهد. فردای همسر هم بهتر از این نیست چرا که او را نیز به سوی سردی روابط، کاهش عشق و علاقه به زندگی مشترک و شاید جدایی بکشاند.
امری که اگر تحقق پیدا کند همه آن حسابگری ها و آینده نگری ها را به تباهی می کشد.
شما امروز نیازهایی دارید که شاید فردا به آن احتیاجی نداشته باشید. نیازهای امروز و فردای فرزندان شما نیز بسیار متفاوتند به عنوان مثال فرزند شما اکنون به علاقه شما، عاطفه شما، محبت شما و بودن در کنار شما نیاز دارد. پس دریافت نکردن به موقع این نیازها، سبب خواهد شد تا از آنچه شما برای فردای او آماده کرده اید، نتواند استفاده مفیدی بکند.
امروز بسیاری از مشکلات خانواده ها متأثر از همین عوامل است در این خانواده ها بدهکاری بسیار زیادی به لحاظ عاطفی میان اعضای خانواده وجود دارد. معمولاً همسران به عنوان همسر و همچنین به عنوان پدر و مادر گاه به یکدیگر و گاه به فرزندان بدهکارند و هنگام سررسید پرداختهای عاطفی می کوشند، با التماس زمان سررسید آن را به تأخیر اندازند. فرض کنید همسری تعطیلات آخر هفته را برای مسافرت با فرزندان انتخاب کرده اما شوهر و پدر خانواده بنا به دلایلی که مربوط به فردا و فرداها می شود از آنان می خواهد که زمان آن را به تأخیر اندازند.
همسران به عنوان همسر در قبال همسر خود و به عنوان والدین در قبال فرزندان خود وظایفی دارند که انجام بعضی از این وظایف از اولویتهای رفتاری آنهاست. البته باید بعضی از آنها امروز انجام شود و بعضی فردا.افرادی که به «بودن» فکر می کنند، می کوشند هم نیازهای امروز خانواده خود را تأمین کنند و هم به فکر فردای خود و آنها هستند. یعنی هر دو نیاز را درک می کنند. اینها افرادی بسیار خوش حساب هستند، وام های سنگین نمی گیرند (پرداخت نکردن نیازهای امروز اعضای خانواده بخاطر فردا) چرا که می دانند شاید نتوانند آنها را پرداخت کنند.
این افراد خوشحالی و رضایت امروز خود و اعضای خانواده خود را مهم می دانند نیازهای امروز خود، همسر و فرزندان خود را درک کرده و از آنها غافل نمی شوند، به موقع محبت می کنند، به موقع در کنارشان حاضر شده و آنها را حمایت می کنند، به موقع می خندند و یا اخم می کنند و... در نتیجه این افراد در زمان پرداخت دچار اضطراب نمی شوند چون می دانند به خانواده خود یا بدهکار نیستند و یا می توانند اکنون بپردازند. از فردا هم نمی هراسند زیرا می دانند فردا فرداست و متناسب با نیازهای فردا شرایط فراهم خواهد شد. آنها به دلیل تجربه احساس رضایت و خشنودی در خود و خانواده شان، امید و اعتماد به نفس را در خود پرورانده اند که آنها را مطمئن می کند، همانگونه که امروز را با آرامش و موفقیت به پیش برده اند فردا را هم می توانند به خوبی بسازند. این افراد فلسفه وجود و هستی را فراتر از دغل بازیهای روزمره می دانند.
آنها می دانند که امروز باید زندگی کنند، پس چرا باید به خاطر فردایی احتمالی، امروزی واقعی را از دست داد. به راستی کسانی که این همه به فکر داشتن و به فکر فردا و فرداها هستند آیا تا به حال فکر کرده اند که امروز هم باید زندگی کنند؟بسیاری از افسردگی ها، پرخاشگری ها، اختلافات خانوادگی و حتی اختلالات روانی افراد به دلیل عدم استفاده و درک نیازهای امروز و در نتیجه به خاطر حسرت و اندوه «فردا» است.

جواد ابراهیمی، مشاور خانواده

منبع : روزنامه قدس