بررسی تاثیر اسانس گیاه درمنه (Artemisia sieberi) بر زخم های حاصل از لیشمانیا ماژور در موش BALB/c

● سابقه و هدف:
با توجه به شیوع لیشمانیوز جلدی در مناطق مختلف جهان و ایران و نظر به اینکه ترکیبات پنج ظرفیتی آنتی موان که برای درمان این بیماری به کار می رود دارای عوارض جانبی متعددی می باشد، استفاده از گیاهان دارویی مورد تاکید قرار گرفته است. این تحقیق به منظور بررسی تاثیرگیاه دارویی درمنه بر روی زخم های حاصل از لیشمانیا ماژور در موش آزمایشگاهی نژاد BALB/c در دانشگاه علوم پزشکی کاشان انجام گرفت.
● مواد و روش ها:
تحقیق با طراحی تجربی صورت گرفت. غلظت های ۱، ۳ و ۵ درصد اموسیون هیدروالکلی گیاه درمنه (Artemisia sieberi) بر روی ۵ گروه ۱۰ تایی موش سفید کوچک که قبلا توسط پروماستیگوت های زنده و فعال لیشمانیا ماژور (MHOM/۶۴/IR/ER۷۵) زخمی شده بودند مورد آزمایش قرار گرفت. سه گروه ۱۰ تایی از جمعیت موش ها به گروه های تجربی (دریافت کننده غلظت های ۱، ۳ و ۵ درصد) و ۲۰ سر موش دیگر در ۲ گروه ۱۰ تایی به گروه های کنترل (بدون هرگونه مداخله و تجویز الکل ۸۰ درصد) تقسیم شدند. کلیه موش ها به منظور مشاهده میکروسکوپی آماستیگوت مورد آزمایش قرار گرفتند و در صورت مثبت بودن تحت درمان واقع شدند. درمان به شکل موضعی سه بار در روز و حداکثر به مدت ۳۰ روز انجام شد. در پایان هر ۱۰ روز قطر زخم ها تعیین و از نظر وجود آماستیگوت ها مورد بررسی قرار گرفتند. تغییرات قطر زخم ها در هریک از گروه ها با استفاده از آزمون های آماری Paired t-test، ANOVA و Tukey مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
● نتایج:
بهبودی کامل بعد از پایان دوره ۳۰ روزه درمان در هیچ کدام از موش های تحت درمان با غلظت های مورد بررسی درمنه مشاهده نشد و آزمایشات میکروسکوپی نمونه های گرفته شده از موش های مورد بررسی مثبت بود.
● نتیجه گیری:
اسانس درمنه در غلظت های ۱، ۳ و ۵ درصد در درمان زخم لیشمانیا ماژور موثر نمی باشد و اموسیون گیاهی درمنه درکاهش قطر زخم ها و کاهش معنی دار اجسام لیشمن زخم موش ها پس از پایان دوره درمانی بی تاثیر بود.

عباس درودگر
محسن اربابی
محمدرضا رضوی
مهدی محب علی
فخرالدین صدر
زهره تشکر

منبع : پایگاه اطلاعات علمی