نتایج جراحی تمپانوماسویید در عفونت مزمن گوش میانی در دو زمینه خشک و مرطوب

● مقدمه:
در ارتباط با جراحی گوشهای مرطوب و خشک اختلاف نظر زیادی وجود دارد. خشک کردن گوشهای دارای ترشح قبل از جراحی تمپانوماسوئید مستلزم صرف وقت و هزینه فراوان و ویزیتهای متعدد پزشک متخصص می­باشد و بعضی از گوشهای مرطوب هیچ گاه خشک نمی­شوند. هدف این مطالعه ارزیابی نتایح جراحی تمپانوماستوئید در دو زمینه خشک و مرطوب گوش می­باشد.
● روشها:
در یک مطالعه بیماران با عفونت مزمن گوش میانی انتخاب شده و به دو گروه مرطوب (ترشح چرکی موکوئید) و خشک (بدون ترشح لااقل از سه ماه قبل از عمل) تقسیم شدند. بعد از جراحی بیماران به طور متوسط ۵.۵ ماه (از ۴ تا ۱۵ ماه) پیگیری شده و نتایج از نظر موفقیت گرافت، عوارض، ترشح و بهبود شنوایی بررسی گردید.
● نتایج:
درصد موفقیت گرافت در گروه مرطوب ۹۷.۶ درصد و در گروه خشک ۹۳.۲ درصد بود (P>۰.۰۵). ترشح شدید بعد از عمل که نشانگر شکست عمل جراحی است بین دو گروه تفاوت نداشت (۴ درصد در مقابل ۶ درصد). متوسط بهبود شنوایی در گوشهای مرطوب ۱۵.۶±۸.۶ دسی­بل و در گوشهای خشک ۸.۸ ± ۱۳.۸ دسی بل بود (P>۰.۰۵). در ۹ گوش مرطوب، عمل رادیکال بدون گرافت گذاری انجام شد که وقتی اطلاعات بر اساس پاتولوژی و گروه تحلیل شد، عمل رادیکال تنها به پاتولوژی حین عمل بستگی داشت (P<۰.۰۱) و نه به گروه بیمار.
● بحث:
با توجه به مشابهت درصد موفقیت گرافت در گروه مرطوب و خشک، به نظر می­رسد جراحی گوش می­تواند بدون توجه به خشک یا مرطوب بودن گوش مبتلا در زمان مراجعه انجام گیرد. بهبود شنوایی بستگی به نوع پاتولوژی و نوع ترمیم داشته و با وجود یا فقدان ترشح گوش ارتباطی ندارد.

احمدرضا اخوت
مسعود جعفری پور

منبع : پایگاه اطلاعات علمی