اربابان حلقه‌ها

۱۸ روز تا المپیک ۲۰۰۸ پکن باقی‌مانده است و جهان خودش را برای بزرگ‌ترین رویداد ورزشی آماده می‌کند. متن زیر ۲۰ خاطره به یادماندنی از تاریخ المپیک است که شاید بتوان آن را «سلیقه‌ای» نامید اما قطعا نمی‌توان فراموش‌شان کرد.
۱) لندن (۱۹۰۸): «ویندام هاسول» اسکاتلندی در مسابقه‌ای یک‌نفره قهرمان ۴۰۰ متر شد! دو روز قبل از آن در فینال اصلی، به نظر رسید دو دونده آمریکایی می‌خواهند مانع از عبور او شوند. مسوولان پس از پایان مسابقه نتیجه را باطل اعلام کردند و رای به تکرار مسابقه دادند اما سایر دونده‌ها حاضر نشدند با هاسول مسابقه دهند.
۲) سن لوئیز (۱۹۰۴): «جرج آیسر» ژیمناست آمریکایی برنده دو مدال (نقره و برنز) شد. او در حالی این مدال‌ها را به دست آورد که یک پایش چوبی بود.
۳) رم (۱۹۶۰): «ویلما رودلف» در دوی ۱۰۰ متر، ۲۰۰ متر و امدادی سه مدال طلا گرفت. او در حالی قهرمان شد که کودکی‌اش را با فلج اطفال پشت سر گذاشت و تنها در هفت سالگی راه رفتن را یاد گرفت.
۴) رم (۱۹۶۰): تامارا و ایریناپرس دو خواهری بودند که در این المپیک پنج مدال طلا و یک نقره گرفتند. آنها همچنین در پنج‌گانه، پرتاب وزنه و پرتاب دیسک ۲۶ رکورد جهانی را ثبت کردند. اما این نمایش درخشان پس از اعلام نتیجه آزمایش ژنتیک محو شد.
۵) برلین (۱۹۳۶): «استانیسلاوا والاسیویکا» که در سال ۱۹۱۱ در لهستان متولد شده و در دو سالگی به آمریکا رفته و نامش را به «استل والش» تغییر داده بود تصمیم گرفت برای لهستان بدود. این خانم همچنین با تیمی کاملا لهستانی در نیویورک تمرین می‌کرد. او در المپیک مونیخ با زمان ۹/۱۱ ثانیه رکورد ۱۰۰ متر زنان جهان را شکست و قهرمان شد، در سال ۱۹۸۰ او در یک دزدی مسلحانه و در تبادل آتش با پلیس کشته شد. تکه‌برداری از بدن او نشان داد، این ورزشکار دوجنسی است و نمی‌توان به آسانی تشخیص داد از نظر بیولوژیکی مرد است یا زن.
۶) لندن (۱۹۰۸): «دورنادو پیتری» گارسون ایتالیایی در این المپیک تبدیل به یکی از معروف‌ترین دوندگان تاریخ ماراتن شد. او کمی قبل از پیروزی در فینال پنج‌بار در ورزشگاه به زمین خورد. گرچه این نتیجه باطل اعلام شد، اما او بعدا یک جام طلا از ملکه آلکساندرا به نشانه همدردی گرفت.
۷) بارسلونا (۱۹۹۲): «آنتونیوربلو» کماندار پارالمپیک که مشعل بازی‌ها را با پرتاب تیری مشتعل روشن کرد، لحظه خاطره‌انگیزی را رقم زد. او بعدها از مسوولان برگزاری مسابقات شکایت کرد، چراکه به او بلیت هیچ مسابقه‌ای داده نشده بود، حتی رقابت‌های تیروکمان!
۸) رم (۱۹۶۰): «آبه‌به بیکیلا» دونده اتیوپیایی تبدیل به اولین فرد آفریقایی‌تبار شد که در المپیک قهرمان ماراتن شد. او در حالی رکورد جهانی را شکست که سومین تجربه‌اش در دوی استقامت را پشت سر می‌گذاشت، بیکیلا چهار سال بعد در توکیو نیز این موفقیت را تکرار کرد.
۹) مونترال (۱۹۷۶): «نادیاکومانچی» دختر ۱۴ ساله رومانیایی به امتیاز کامل ۱۰ در سه ماده بارفیکس نامتقارن، حرکات زمینی و مجموع اسباب دست یافت. بعضی از اسکوربوردها برای این امتیاز تنظیم نشده بودند و عدد ۰۰/۱ را نشان دادند.
۱۰) آتن (۲۰۰۴): چهره مچاله شده «کلی هولمز» پس از پیروزی به یکی از لحظات خاطره‌انگیز این مسابقات تبدیل شد. او پس از ۱۲- ۱۰ سال مصدومیت و در سن ۳۴ سالگی قهرمان دو۱۵۰۰ متر شد.
۱۱) مونترال (۱۹۷۶): «آلبرتو خانتارینا» از کوبا که به «نور سفید» معروف بود تبدیل به تنها مرد تاریخ شد که هم در ۴۰۰ متر و هم در ۸۰۰ متر طلای المپیک گرفت. او بعدها معاون وزیر ورزش کوبا شد.
۱۲) استکهلم (۱۹۱۲): «جیم تورپ» آمریکایی بهترین دوومیدانی کار نیمه اول قرن بیستم در ده‌گانه و پنج‌گانه قهرمان شد تا پادشاه سوئد در هنگام دادن مدال طلا به او بگوید: «تو بزرگ‌ترین دونده دنیا هستی.» بعدها او مجبور شد به دلیل حضور در یک لیگ سطح پایین اما حرفه‌ای بیسبال مدال‌هایش را پس دهد. تورپ سالیان زیادی برای بازپس گرفتن مدال‌هایش جنگید اما آوری برونداژ رئیس کمیته بین‌المللی المپیک (که تورپ او را به راحتی در سال ۱۹۲۰ شکست داده بود) حاضر به انجام این کار نشد. ۷۱ سال بعد و ۳۰ سال پس از مرگ تورپ در سال ۱۹۸۲ کمیته بین‌المللی المپیک با ثبت‌ نام او در رکوردهای المپیک موافقت کرد و مدال‌هایش را به خانواده او پس داد.
۱۳) سیدنی (۲۰۰۰): «اریک موسامبانی» از کشور گینه استوایی کندترین زمان شنای ۱۰۰ متر آزاد را با زمان یک دقیقه و پنجاه و دو ثانیه به دست آورد. البته او در حالی این زمان را به‌دست آورد که ژانویه همان سال شنا را یاد گرفته بود!
۱۴) بارسلونا (۱۹۹۲): آمریکایی‌ها برای اولین بار غول‌های حرفه‌ای NBA را به مسابقات فرستادند تا با فاصله زیاد نسبت به سایرین قهرمان شوند.
۱۵) آتن (۱۸۹۶): یونان در این دوره انتظار مدال‌های رنگارنگی را می‌کشید اما هیچ‌یک از آنها محقق نشد، مگر طلای ماراتن. از ۱۷ دونده حاضر در دوی ماراتن ۱۴ دونده یونانی بودند و سرانجام نیز اسپیردان لویز که یک فروشنده آب نیمه وقت و همچنین یک چوپان بود با پشت سر گذاشتن دونده فرانسه و استرالیا قهرمان شد تا یک مزرعه از پرنس کنستانتین بگیرد. افسانه‌ها می‌گویند او در میانه راه در یک رستوران توقف کرده تا هم یک نوشیدنی الکی بخورد و هم به بقیه بگوید قهرمان می‌شود!
۱۶) آتن (۲۰۰۴): مایکل فلپس شش مدال طلا گرفت، تنها یکی کمتر از مارک اسپیتز شناگر افسانه‌ای آمریکا.
۱۷) رم (۱۹۶۰): «کاسیوس کلی» در ماده سبک ـ سنگین وزن مدال طلا گرفت. او دو روز مدال‌اش را به گردن آویخت اما بعدها پس از اینکه از ورود او به یک رستوران که مخصوص سفیدپوستان بود جلوگیری شد مدال‌اش را به رودخانه اوهایو انداخت. در سال ۱۹۹۶ آمریکایی‌ها یکی از مدال‌های تیم بسکتبال را به جای آن مدال به کلی دادند.
۱۸) مونیخ (۱۹۷۲): ‌مارک اسپتز شناگر آمریکایی که با سبیل انبوه‌اش چهره‌ای خاص داشت قبل از رقابت‌ها قول داد هفت مدال طلا بگیرد او بدقولی نکرد تا نامش در تاریخ المپیک جاودانه شود.
۱۹) سئول (۱۹۸۸): بن جانسون با شکستن رکورد جهان (باز زمان ۷۹/۹ ثانیه) و با پیروزی مقابل کارل لوئیز افسانه‌ای سریع‌ترین مرد جهان لقب گرفت و قهرمان ۱۰۰ متر شد، اما شادی این پیروزی تنها دو روز دوام داشت، قبل از اینکه نتیجه آزمایش دوپینگ او مثبت اعلام شود.
۲۰) برلین (۱۹۳۶): ‌جسی اوونز دونده سیاهپوست آمریکایی در پایتخت آلمان نازی برنده چهار مدال طلا شد. آن‌هم زمانی که هیتلر خودش را برای آغاز جنگ آماده می‌کرد. بعدها گفته شد این پیروزی ضربه‌ای به تئوری آلمان‌ها مبنی بر برتری نژاد آریایی بود. اما قضیه کمی متفاوت‌تر بود.
روشنفکران نازی در آن زمان با ادعای اینکه سیاهپوستان دارای استخوان پاشنه‌ای غیرطبیعی و شبیه حیوانات هستند، آمریکایی‌ها را به خاطر آوردن یک دونده سیاهپوست متهم به تقلب کردند. افسانه دست‌ ندادن هیتلر با اوونز نیز داستانی ساختگی بود. رئیس کمیته بین‌المللی المپیک بعدها گفت، چنین رسمی در آن مراسم وجود نداشت.

منبع: تایمز

منبع : روزنامه کارگزاران