جذابیت‌های از دست رفته

لیگ هشتم حرفه‌ای در حالی از حدود یک ماه دیگر آغاز می‌شود که نسبت به لیگ قبلی دچار یکسری کمبود شده است، کمبودهایی که قطعا از نظر کیفی نخواهند بود اما به لحاظ حاشیه‌ای لیگ را تحت تاثیر قرار می‌دهند و جذابیت‌های آن را کاهش. ۱۰ جذابیت خاص لیگ هفتم که دیگر شاهد آنها نخواهیم بود را از دست داده‌ایم اما قطعا همه آنها را در ذهن خواهیم داشت. با یادآوری حرکات کریمی می‌خندیم و یادآوری کارهای آقای x ما را به خشم وامی‌دارد.
۱) غلامحسین پیروانی
باید خود را برای نوع جدیدی از مصاحبه‌های پیروانی پس از پایان مسابقات آماده کنیم. دیگر خبری از اظهارنظرهایی مثل «گلر امروز ما متولد ۷۰ بود»، «یک مشت جوان را بازی دادم» و «هزینه ما فقط ۳۰۰ میلیون بود» نخواهد بود. شاغلام باید خود را آماده روزهای سخت‌تری بکند، فجرسپاسی یکی از خوب‌های فصل نقل و انتقالات بوده و «عاشق نه کاسب» قصه لیگ برتر پس از ۲۲۴ بازی عوض می‌شود.
۲) عبدالرحمن شاه‌حسینی
بدون او چگونه زندگی را ادامه دهیم؟ بدون رئیس مقتدر! کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال که در زمان ریاستش حدودا ۶۰۰ میلیون تومان به صندوق فدراسیون واریز کرد، انواع و اقسام مجازات‌های خنده‌دار و وحشتناک را در نظر گرفت و آمادگی دادن حکم انجام یک لیگ کامل بدون حضور تماشاگر را هم داشت. دیگر باید قید «موضوع» شاه‌حسینی در برنامه ۹۰ و فوتبال ایران را بزنیم.
۳) ناصر حجازی
او دیگر سرمربی نیست و دلمان برای وعده‌های پیاپی‌اش تنگ می‌شود، فصل قبل و تا هفته سیزدهم هم به هواداران استقلال نوید آینده را می‌داد و اینکه «هنوز آن استقلالی که می‌خواستم را نساخته‌ام.» اما حیف که اجل مهلت نداد. باید با آن حجازی همیشه تعجب‌زده در کنفرانس‌های مطبوعاتی خداحافظی کرد و به انتظار حجازی مدل جدید نشست؛ به هر حال بیرون گود است و هزار حرف آنچنانی.
۴) فیروز کریمی
دیگر تحمل این یکی را نداریم، یعنی باید لیگ ۳۴ هفته‌ای را بدون حرکات رزمایشی و کلمات فرمایشی فیروز کریمی گذراند؟ یعنی دیگر از آن حرکات محیرالعقول در کنار زمین و حرف‌های دلنشین و عقل از سرپران پس از بازی خبری نخواهد بود؟ لیگ برتر بدون کریمی قطعا نیم بیشتر جذابیت خود را از دست می‌دهد، بیچاره عادل فردوسی‌پور که باید به فکر یک ایده جدید برای برنامه‌اش باشد.
۵) حمید استیلی
سال‌ها تلاش کرد، از همه نیروهایش کار کشید تا بالاخره به آرزوی دیرینش یعنی نشستن روی نیمکت پرسپولیس به عنوان سرمربی برسد اما در بحرانی‌ترین لحظه و در فاصله یک‌قدمی آن همه‌چیز بر باد رفت و استیلی حتی همان نقش مکمل همیشگی را هم از دست داد. حالا باید منتظر یک نیمکت آرام بود، نیمکتی که در آن خبری از یارکشی و نصف مال من، نصف مال تو نباشد.
۶) آبادان برزیلته
صنعت نفت قطعا یک آسانسور به تمام معناست، تیمی که به حضور بیشتر از یک فصل در لیگ برتر آلرژی وحشتناکی دارد و سال‌هاست هواداران خونگرم آبادانی را در مسیر لیگ یک ـ لیگ برتر حرکت می‌دهد. شاهکارهای هیات‌مدیره این تیم و سپردن سکان هدایت به دست احمد طوسی ناتوان یک بار دیگر لیگ برتر را بدون شعار «آبادان ـ برزیلته» کرد، حیف شد!
۷) فرمان کریمی
اگر منتظر هستید تا شیرین‌فراز را ببینید و تعویض مربیان را در هر ۶-۵ هفته، باید حداقل یک فصل صبر کنیم تا حاج فرمان کریمی، فیروز کریمی و ساکت الهامی تیم را به لیگ برتر بیاورند. در این فصل نباید منتظر اظهارنظرهای حاج فرمان و دعواهای تمام‌نشدنی او با جلال مرادی باشیم. نباید به انتظار لشکرکشی‌های او و ستار همدانی باشیم که می‌خواستند همه داوران را مغلوب کنند.
۸) علی دایی
«تیم حریف فقط یک موقعیت گل داشت که از آن استفاده کرد اما ما حداقل ۱۰ بار می‌توانستیم گلزنی کنیم.» این جمله طلایی علی دایی پس از شکست دو بر یک مقابل پگاه در تهران بود. در لیگ هشتم نباید به علی دایی و حرف‌هایش فکر کنیم. او با یک ارتقای درجه صاحب تیم‌ملی شده و دیگر نمی‌تواند به زمین و زمان و داوران و مهاجمان گلزن تیم حریف پس از پایان بازی گیر بدهد.
۹) شیث رضایی
وقتی رئیس یک باند حضور ندارد نباید منتظر زیرمجموعه‌ها بود. در این لیگ برتر خبری از داستان‌های خیابان جردن یا تهدیدات هوایی به هنگام سفرها نیست. شیث رضایی عازم دیار غربت شده و مامانی هم بدون زوج مخوفش ترجیح داد عازم مشهد شود. لیگ هشتم شیث رضایی ندارد که یک هفته قهر کند، هفته بعد بازگردد و این سناریو تا آخر لیگ تکرار.
۱۰) آقای x
اگر منتظر هستید تا آقای x هدایت یک تیم را در لیگ برتر به عهده بگیرد و در اواسط فصل گند قضیه دربیاید که فلان بازیکنش به علت مصرف مواد ممنوعه، دوپینگی شده و دو سال محروم، باید صبر کنیم. فعلا که تیمی حاضر نشده این جفا را در حق بچه‌های مردم بکند و سکان هدایتش را به آقای x واگذارد، در لیگ یک هم که تست دوپینگ نمی‌گیرند، چقدر حیف شد!

علیرضا خطیبی

منبع : روزنامه کارگزاران