مقایسه ویترکتومی اولیه و با کل اسکلرا در درمان جدا شدگی شبکیه در بیماران دارای سابقه جراحی آب مروارید

● هدف:
مقایسه نتایج کالبدشناختی و بینایی و عوارض حاصل از ویترکتومی اولیه و باکل اسکلرا در درمان جداشدگی شبکیه در بیماران دارای سابقه جراحی آب مروارید.
● روش پژوهش:
مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی شده شاهددار چند مرکزی بر روی بیماران دارای سابقه جراحی آب مروارید که دچار جداشدگی شبکیه شدند، انجام گردید. بیماران پس از اعمال معیارهای ورود و خروج مطالعه، به صورت تصادفی وارد یکی از گروههای باکل اسکرا یا ویترکتومی اولیه شدند و طبق برنامه تعیین شده، تحت عمل جراحی قرار گرفتند. بیماران، طی بستری و در پیگیریهای ۱، ۲، ۴ و ۶ ماه بعد از عمل، از نظر حدت بینایی و وضعیت شبکیه و عوارض بعد از عمل، بررسی و مقایسه شدند.
● یافته ها:
از ۲۲۵ چشم مورد مطالعه، ۱۲۶ چشم در گروه باکل و ۹۹ چشم در گروه ویترکتومی قرار گرفتند. تفاوت دو گروه از نظر سن، حدت بینایی قبل از عمل، سابقه خانوادگی جداشدگی شبکیه، گیر افتادن زجاجیه در داخل زخم جراحی آب مروارید یا چسبیدن به لبه مردمک، سابقه کارگذاری ثانویه لنز داخل چشمی، سابقه جداشدگی شبکیه در چشم مقابل و وسعت جداشدگی شبکیه به لحاظ آماری معنی دار بود. فاصله بروز علایم جداشدگی شبکیه تا عمل جراحی در گروه باکل ۲۰.۸ روز و در گروه ویترکتومی ۲۲.۲ روز بود. در گروه باکل در ۲۷.۱ درصد موارد و در گروه ویترکتومی در ۳۳.۵ درصد موارد، سوراخ شبکیه حین عمل یافت شد. دید اصلاح شده در ماه ششم در گروه باکل، ۰.۶۸±۰.۹۶ لاگمار و در گروه ویترکتومی، ۰.۹۶±۰.۶۲ لاگمار بود. تفاوتهای فوق بین دو گروه به لحاظ آماری معنی دار نبودند. میزان موفقیت کالبدشناختی در پیگیری ۶ ماهه در چشمهایی که دچار چسبندگی زجاجیه، در گروه باکل ۷۸ درصد و در گروه ویترکتومی ۷۴.۵درصد بود که تفاوت آماری معنی داری نداشتند. در کل، میزان جداشدگی مجدد شبکیه بعد از ۶ ماه در گروه باکل ۳۲ درصد و در گروه ویترکتومی ۳۷.۲ درصد بود. در ماه ششم، میزان ادم سیستویید ماکولا در گروه باکل ۶.۶درصد و در گروه ویترکتومی ۹.۱ درصد بود؛ میزان ماکولاپاکر در گروه باکل ۲۲ درصد و در گروه ویترکتومی ۲۲.۷ درصد بود و میزان فشار چشمی بالای ۲۰ میلیمتر جیوه در گروه باکل ۶.۴ درصد و در گروه ویترکتومی ۵.۷ درصد بود که هیچکدام تفاوت آماری معنی داری نداشتند. تنها عارضه ای که بین دو گروه تفاوت آماری معنی داری داشت، وقوع انحراف یا اختلال در عضلات خارج چشمی بود که میزان آن در ماه ششم در گروه باکل ۴.۱ درصد و در گروه ویترکتومی صفر درصد بود.
● نتیجه گیری:
به نظر می رسد که ویترکتومی اولیه مزیت قابل توجهی بر باکل اسکلرا در درمان جداشدگی شبکیه در بیماران دارای سابقه جراحی آب مروارید نداشته است. بنابراین، انتخاب هر کدام از این دو روش درمانی؛ به قضاوت جراح، امکانات در دسترس، شرایط بیمار و تبحر و تجربه جراح بستگی دارد.

حمید احمدیه
سیامک مرادیان
هوشنگ فقیهی
محمدمهدی پرورش
حشمت اله قنبری
مهریار مرسل
عباداله حیدری
حسن ببودی
توکا بنایی
سیدمرتضی انتظاری
حمید سوری
بنفشه گلستان
زهرا ربانی خواه
آرشا نیسیان

منبع : پایگاه اطلاعات علمی