نشانه یی از علاقه به سینمای عامه پسند امریکا

۱) ریو براوو (هوارد هاکس ۱۹۵۹)
گفته می شود فیلم پاسخی به وسترن نیمروز ساخته فرد زینه مان است؛ موضوعی که به دوران مک کارتی و لیست سیاه مربوط می شود. اما از این حرف ها بگذریم، ریو براوو، یک شاهکار بی بدیل از هاکس است و از همه مهم تر نشان می دهد چرا هاکس می تواند از فورد مهم تر باشد. شاید این فیلم برای وود، نشانه یی از علاقه وی به سینمای عامه پسند امریکا در دهه ۵۰ باشد اما قرار گرفتن این فیلم در رتبه اول آن هم در سال ۲۰۰۲، نشان می دهد عامه پسندی وابسته به زمان است و یک شاهکار هنری، زمان گریز. جنس فیلمسازی هاکس در آن بازه زمانی در سینمای امریکا آنقدر مدرن و اصیل است که سینمای تارانتینو حالا در مقابل آن یک فرزند خلف است. کافی است صحنه نبرد پایانی را به خاطر بیاورید تا قدرت هاکس در خلق یک وسترن متعارف نامتعارف را بیشتر لمس کنید. شاهکار هاکس یک درام کاملاً اومانیستی است و همین موضوع باز نشان می دهد انتخاب نام اومانیسم در نقد فیلم، انتخاب دقیقی است.
۲) دختر خانوم های رشفور (ژاک دمی ۱۹۶۷)
بی شک انتخاب فیلم از سوی وود، به دوره دوم نقدنویسی او بازمی گردد. یکی از خاص ترین موزیکال ها نقطه عطف این ژانر در تاریخ سینما به شمار می آید. از کا ترین دونوو جوان تا جین کلی در فیلم ایفای نقش کرده اند. کار آهنگساز فیلم میشل لگران در بالا ترین سطح خود قرار دارد و فیلمبرداری گیلن کلکه، کسی که با مارکر، برسون و سوته سابقه همکاری داشته درخشان و وصف ناپذیر است.
۳) دروازه بهشت (مایکل چیمینو ۱۹۸۰)
درامی که طی آن چیمینو به واسطه نمایش آخرین ثانیه های پایانی قرن نوزدهم، به بازنمایی پیدایش جامعه طبقاتی و انحصارات مربوط به هر طبقه می پردازد. عکس ها و پوسترهای به جا مانده از آن دوره، منبع الهام چیمینو برای بازسازی بصری آن دوران است. وسواس چیمینو هزینه کار را از ۱۱میلیون دلار، به چیزی حدود ۴۴ میلیون دلار رساند. به گفته منتقد فرانسوی چیمینو خود را یک فون اشتروهایم تصور کرده بود غافل از اینکه تهیه کننده تالبرگ نبود.
۴) من با یک زامبی قدم زدم (ژاک تورنور ۱۹۴۳) این فیلم را تنها خود وود انتخاب کرده.فیلمی که برای نخستین بار سعی دارد مفهوم زامبی را در سینما به تصویر بکشد.
۵) آخر بهار (یاسوجیرو اوزو ۱۹۴۹)
شاهکار جمع و جور و گرم استاد. داستان پیرمردی تنها که برای اینکه دخترش را راضی به ترک او و رفتن به خانه بخت سازد، وانمود می کند خود نیز قصد ازدواج دارد. با شبکه یی ظریف و نامرئی از روابط خانوادگی و مهرورزی های نامحسوس و به روال دیگر مرواریدهای اوزو از دل یک ملودرام خانوادگی، دریچه یی می شود به کشف رازهای جهان و پرتگاه تنهایی. آخر بهار اگر بهترین فیلم اوزو نباشد، بی تردید گرم ترین و دیدنی ترین فیلم اوست.
۶) مارنی (آلفرد هیچکاک ۱۹۶۴)
اثری روانکاوانه که استاد با محور قرار دادن زن مشکوک و سینمایی مورد علاقه اش و با استفاده یی درخشان از رنگ، یکی دیگر از آثار برجسته خود را خلق کرده. وود و برتولوچی هردو در این نظرسنجی این فیلم هیچکاک را انتخاب کرده اند.
۷) Rally round the Flag, Boys (لئو مک گری ۱۹۵۸)
کمدی با بازی پل نیومن و انتخاب عجیب از رابین وود که تنها او این فیلم را انتخاب کرده است.
۸) لحظه غفلت (ماکس افولس ۱۹۴۹)
آخرین فیلم امریکایی افولس فیلمساز محبوب رابین وود. یک فیلم نوآر ملودراماتیک با مایه های روانشناختی که در فهرست، وود آن را جایگزین شاهکار دیگری از افولس کرده است؛ نامه زنی ناشناس. لحظه غفلت از دو نقش آفرینی درخشان از جوان بنت و جیمز میسون بهره می برد. کار افولس بامیزانسن در این فیلم مثال زدنی است.
۹) قاعده بازی (ژان رنوار ۱۹۳۹)
رنوار به عنوان یک متخصص سینما و هنر مدرن، یکی از قله های دست نیافتنی تاریخ سینما را خلق کرده است که ترکیبی موزون از هجو و طنز با تراژدی و حسرت است.
۱۰) اوگتسو مونوگاتاری (کنجی میزوگوچی ۱۹۵۳)
یک نمونه کامل و بی بدیل سینمایی که نشان می دهد وابستگی ها به سنت و ادبیات، در کنار حفظ اصالت چگونه می تواند به یک اثر واقعاً مدرن منجر شود. هنوز این شاهکار میزوگوچی که برای اثبات هنر او برای چشم غربی ساخته شد، یکی از پیشروترین ها است. وود در پایان فهرست خود اشاره کرده برای قرار دادن فیلم معلم پیانو ساخته هانکه، وسوسه شده اما به نظرش برای مطمئن شدن، کمی زود است.

منبع : روزنامه اعتماد