دانشکده Kollegiet

▪ کارگردان: مارتین بارنوویتز.
▪ فیلمنامه: یانیک تای موشولت.
▪ موسیقی: توبیاس هایلندر، اُیویتدوینگارد.
▪ مدیر فیلمبرداری: میکاییل والنتین.
▪ تدوین: بنیامین بیندروپ.
▪ طراح صحنه: استینه المهولت.
▪ بازیگران: نیل رونهولت[کاترینه]، میکل آرندت[رولف]، یولی اولگارد[سانه]، میرا وانتینگ[لنا]، یون لانگه[لوکاس]، استین استیگ لومر[پدر کاترینه].
▪ ٩٠ دقیقه.
▪ محصول ٢٠٠٧ دانمارک.
▪ نام دیگر: Room ۲۰۵.
▪ نامزد جایزه بهترین جلوه های ویژه از جشنواره رابرت.
▪ ژانر: ترسناک.
کاترینه دختری شهرستانی، بعد از مرگ مادرش به خوابگاهی دانشجویی در کپنهاگ نقل مکان می کند. اما به محض ورود با برخورد خصومت آمیز دانشجویی دیگر به نام سانه روبرو می شود.
این برخوردها بعد از رابطه جنسی گذرای کاترینه با لوکاس دوست پسر سابق سانه خصومت بیشتری پیدا می کند. اما همزمان وقایعی عجیب نیز در شرف وقوع است.
شایعاتی بر سر زبان هاست مبنی بر اینکه در اتاق ٢٠٥ که سانه در آن زندگی می کند، روح سرگردان دختری مقتول هم ساکن است. کاترینه ابتدا این شایعات را که از سوی سانه و دوستانش مطرح می شود، جدی نمی گیرد.
اما شبی بعد از شوخی ترسناک دیگران با او روحی را در آینه اتاق سانه دیده و از هوش می رود. کاترینه قبل از بیهوش شدن آینه را می شکند و ندانسته باعث خروج روح می شود. با کشته شدن یکی از دانشجویان دختر خوابگاه، موضوع جدی شده و سانه کاترینه را متهم به قتل می کند. کاترینه که در بدو ورود با پسر کمرو و گریزپایی به نام رولف و ساکن قبلی اتاقش روبرو شده بود، بعدها با وی دوست شده و ماجرا را به او می گوید.
رولف تنها کسی است که قصه کاترینه را باور می کند و قصد کمک به وی را دارد. اما قبل از انجام هر کاری لوکاس نیز به شکلی فجیع کشته می شود. رولف و کاترینه سعی می کنند آینه شکسته را یافته و روح سرگردان را به درون آن بازگردانند.
اما سانه که به خشم آمده با در دست داشتن آخرین قطعه آینه شکسته قصد جان کاترینه را می کند. پی آمد این کار کشته شدن سانه و سرانجام بازگردانده شدن روح سرگردان به درون آینه است. اما مدتی بعد، کاترینه روح سانه را در آینه مشاهده می کند...
● چرا باید دید؟
مارتین بارنوویتز ٣٤ ساله و دانمارکی است. از سال ١٩٩٩ با ساختن فیلم های تلویزیونی شروع به فیلمسازی کرده و نقطه قوت کارنامه اش فیلم کوتاه Glimt af mørke(٢٠٠٤) برنده جایزه بهترین فیلم کوتاه جشنواره مانهایم-هایلبرگ است. از بررسی منابع موجود چنین برمی آید که دانشکده یا اتاق ٢٠٥ اولین فیلم بلند سینمای اوست و پیش از آن ٨ فیلم کوتاه، مستند و ویدئویی ساخته است.
دانشکده که مانند فیلمی به همین نام ساخته رابرت رودریگز در ١٩٩٨ در محیط یک کالج می گذرد و قصه اش را بر اساس اسطوره ای محلی روایت می کند؛ یک فیلم ترسناک کلیشه ای است که قهرمانش گذشته ای پر ابهام دارد، مادرش بیماری روانی داشته و برای اولین بار می خواهد تنها زیستن را در جایی دور از شهر خود تجربه کند.
طبیعی است حضور وی در خوابگاهی که گذشته ای تاریک دارد و کهن الگوی فیلم های ترسناک[تجاوز گروهی به یک زن] را یدک می کشد، نباید جای کار زیادی در اختیار کارگردانش قرار بدهد. با این حال بارنوویتز کوشیده تا با اتخاذ نحوه تصویر برداری دانه دانه و تدوینی پر ضرب آهنگ مکانیسم مناسبی برای خلق هیجان خلق کند. بودجه مناسبی در حد ٦ میلیون کرون دانمارک نیز در اختیار داشته که با دقت آن را مصرف کرده، اما آن چه در پایان گیر تماشاگر می آید جز یک فیلم کلیشه ای ترسناک و خوش ساخت چیز دیگری نیست.
قصه ای مانند هزاران فیلم خونریز ترسناک نوجوان پسند آمریکایی که این بار در اسکاندیناوی ساخته شده است. البته با توجه به محیط خوفناک این منطقه مخصوصاً زمستان تاریک و طولانی آن، خلق و شکل گیری داستان های هراس آور چندان دور از ذهن نیست. اما تلاش برای رسیدن به الگوهای هالیوودی چیز دیگری است.
کارگردان در اولین فیلم بلندش به خوبی موفق به جذب تماشاگر و سهیم کردن او در ترس قهرمانش می شود، اما راهکار نهایی اش برای نجات از چنگ روح مزاحم کمی ساده و بچگانه به نظر می رسد. تنها نکته بارز فیلم بازی خوب یولی اولگارد در نقش سانه سلیطه است که تماشاگر دوست دارد از او نفرت داشته باشد.

امیر عزتی

منبع : موج نو