پنجشنبه, ۹ فروردین, ۱۴۰۳ / 28 March, 2024
مجله ویستا

کلاف سر در گم صلح در خاورمیانه


کلاف سر در گم صلح در خاورمیانه
"اسرائیل" در هر حالتی در راس اولویت های دولت آمریکا قرار دارد و معیار برقراری روابط میان این کشور و دیگر کشورها و نیز ارزیابی آن از سیاست های آنهاست و حتی نوع رژیم حاکم بر کشور مورد نظر نیز هیچ تاثیری در موضع گیری آمریکا در قبال آن ندارد، بلکه در صورتی که کشور مورد نظر دارای رژیم دمکراتیک، انعطاف پذیر، موافق تعدد گروه های سیاسی، پایبند به حقوق بشری، مخالف تروریسم و اشغالگری و طرفدار سازش باشد، اما مخالف سیاست های رژیم صهیونیستی باشد، رژیمی غیر قابل قبول است و باید به بهانه های دمکراسی، آزادی و گسترش روابط تغییر یابد. اما در صورتی که یک رژیم دیکتاتوری سلطه طلب ناقض حقوق بشر که از گروه های تندرو نیز حمایت می کند، بر برقراری روابط با "اسرائیل" تاکید داشته باشد و تمامی خواسته های آنرا بپذیرد، رژیمی مطلوب و قابل قبول است و از سوی آمریکا مورد حمایت و قدردانی قرار می گیرد.
از جمله آخرین اقدامات سیاسی دولت آمریکا در این زمینه می توان به تصمیم کنگره این کشور در زمینه متهم کردن تمامی دولت های عربی به سرکوب مطبوعات و افکار عمومی و طرفداری از "آنتی سامیسم" اشاره کرد که از "جرج بوش" رئیس جمهور آمریکا خواسته است که کمک های خود به این کشورها را منوط به پذیرش و اجرای مفاد این قانون از سوی آنها کند.
کنگره آمریکا همچنین رسانه های عربی را به "انکار هولوکاست" و "تبلیغ "اسرائیل" ستیزی" محکوم کرده و دولت های عربی؛ حتی کشورهای عربی طرفدار سازش در منطقه خاورمیانه را به بسیج رسانه های وابسته به خود یا تحت حمایت شان به پخش اظهارات تند علیه رژیم صهیونیستی و یهودیان متهم و ادعا کرده است که این اقدامات رسانه های عربی مانع از به ثمر نشستن تلاش های صورت گرفته در زمینه سازش و تلاش های دولت آمریکا در زمینه حل مناقشه عربی ـ صهیونیستی می شود. بدیهی است که این بهانه های دولت و کنگره آمریکا کاملا بی پایه و اساس است؛ چرا که چه رسانه های وابسته به دولت های عربی و چه رسانه های دیگر، نه تنها چنین اقدامی را انجام نمی دهند، بلکه همه آنها سعی می کنند که حتی الامکان هیچ نامی از ملت یهود نبرند؛ اما این مساله به دلیل همسویی آنان با یهودیان نیست، بلکه آنها با درس عبرت گرفتن!! از قطع برنامه های شبکه های عربی و به ویژه لبنانی در اروپا و آمریکا، سعی دارند مانع از قطع برنامه های خود در قالب تروریسم فکری و رسانه ای رژیم صهیونیستی شوند که در راستای آن این رژیم تلاش می کند تمامی کشورها را به حمایت از خود وادار کند.
مساله دیگری که در این زمینه مطرح می شود این است که هیچیک از این رسانه های عربی و غیر عربی "هولوکاست" را انکار نمی کند، اما سوال آنها این است که آیا این فلسطینیان بودند که هولوکاست را علیه یهودیان انجام دادند؟ چرا عاملان اصلی هولوکاست در قبال آن مجازات نمی شوند؟ چرا باید ملت فلسطین در طول ۶۰ سال گذشته به اشکال مختلف اعم از کوچ اجباری، کشتار، تخریب و مصادره اموال، زندان، مجازات دسته جمعی، ظلم، ترور و اقدامات نژاد پرستانه بهای گناه ناکرده خود را بپردازند؟ مساله جالب در این زمینه این است که نه تنها هیچ کسی از حقوق فلسطینیان دفاع نمی کند، بلکه همگان به هر نحو ممکن سعی در حمایت از رژیم صهیونیستی برای اجرای هولوکاست های آشکار خود علیه عرب ها و به ویژه فلسطینیان دارند.
البته دولت آمریکا به همین راحتی اجازه اظهار نظر آزادانه درباره اقدامات و سیاست های خود را به کسی نمی دهد، بلکه هر کسی را که تحت تاثیر رسانه های کشورهای عربی قائل به ناکامی آن در برقراری صلح در منطقه یا پیشبرد آن باشد، دروغگوی بزرگ معرفی می کند.
سوالی که درباره اعلان کنگره آمریکا مبنی بر تلاش این دولت برای برقراری صلح در منطقه مطرح می شود این است که اولا این مساله خود جای سوال دارد که آیا دولت آمریکا واقعا خواهان برقراری صلح و آرامش در منطقه خاورمیانه است یا نه؟ و آیا صلح در منطقه خاورمیانه با طرفداری و حمایت از رژیم صهیونیستی که خود دشمن درجه یک صلح و عامل تمامی مناقشات عربی ـ صهیونیستی است، محقق می شود؟ شاید بتوان این سوال را به شکل دیگری نیز مطرح کرد و آن اینکه آیا با وجود نقض حقوق حقه ملت فلسطین و حمایت آمریکا از تروریسم سازمان یافته بین المللی که رژیم صهیونیستی با استفاده از کمک های مالی و سلاح های آمریکا در منطقه اجرا می کند، تحقق صلح در منطقه خاورمیانه ممکن است؟
اما در ارتباط با کذب بودن ادعاهای کنگره آمریکا در زمینه حمایت دولت این کشور از آزادی بیان و آزادی فعالیت مطبوعات و اصحاب رسانه ها نیز باید از نمایندگان کنگره این سوال را پرسید که آیا اقدامات دولت آمریکا در عراق را فراموش کرده اند؟ چند نفر از خبرنگاران و اصحاب مطبوعات و عکاسان به دست نیروهای آمریکایی در عراق کشته شده اند؟ یا اینکه رئیس جمهور آمریکا در طول این مدت چند بار تهدید کرده است که پایگاه های خبری کشورهای عربی را تنها به دلیل انتقال واقعیت ها و ابراز نظرات خود و دیگر شهروندان عرب مورد حمله قرار خواهد داد؟ و چند تا از پایگاه های عربی به همین دلیل از سوی آمریکایی ها مورد تهدید یا اعمال فشار قرار گرفته اند؟
سوال دیگری که باید در این زمینه مطرح کرد این است که تاکنون چند نفر از فعالان خارجی و آمریکایی عرصه رسانه تنها به دلیل مخالفت با تروریسم و اعتراض نسبت به کشتار و محاصره و آواره و زندانی کردن ملت فلسطین کشته شده اند؟ آمریکا در مقابل این اقدامات چه کاری کرده است؟ آیا از شهروندان خود دفاع کرده است؟ و آیا مساله مهم برای آمریکا حمایت از آزادی بیان بوده است یا حمایت از اقدامات تروریستی رژیم صهیونیستی؟
بهتر است سری هم به لبنان بزنیم. آمریکا در لبنان چه کاری در زمینه حمایت از آزادی بیان و آزادی مطبوعات انجام داده است؟ چگونه پایبندی خود به آزادی را اثبات کرده است؟ رژیم صهیونیستی بارها لبنان را مورد حمله قرار داده است، اما با این وجود، آمریکا به حمایت های سیاسی، دیپلماتیک، مالی، نظامی و امنیتی خود از این رژیم در شورای امنیت سازمان ملل متحد و در هر جای دیگر ادامه داده است و ما تاکنون نشنیده ایم که یک آمریکایی از اقدام اسرائیل در حمله به دفاتر شبکه های تلویزیونی لبنان انتقاد بکند؟ حتی کشتار خبرنگاران و عکاسان و اصحاب مطبوعات به دست نظامیان ارتش صهیونیستی نیز باعث این نشده است که آمریکایی ها از این رژیم انتقاد بکنند. پس کجاست آن حمایت از آزادی بیان که کنگره این کشور از آن دم می زند؟
آمریکا بار دیگر نشان می دهد که خواهان صلح در منطقه خاورمیانه نیسیت و نمی خواهد به واقعیت های موجود در این منطقه اعتراف کرده و از تجارب دولت های گذشته؛ به ویژه دولت کنونی که چند ماه بعد عمر آن به پایان می رسد، درس عبرت بگیرد.
دولت آمریکا پس از حوادث ۱۱ سپتامبر سال ۲۰۰۱ چندین تن از مقامات خود را تغییر داده است تا بدین ترتیب بتواند وجهه خود را در میان افکار عمومی جهان بهبود ببخشد، اما با این وجود هیچ طرفی از این مساله نبسته است. بنابراین باید به این مساله توجه داشته باشد که تنها راه تغییر وجهه آن در خارج، تغییر سیاست های خود است.
نویسنده: غازی العریضی
منبع : مرکز اطلاع رسانی فلسطین


همچنین مشاهده کنید