بررسی وضعیت ایمنی ضد سرخک و ارتباط آن با میزان تحصیلات در سربازان نیروی زمینی سپاه پاسداران در سال های ۸۲-۱۳۸۱

● سابقه و هدف:
سرخک یک بیماری ویروسی تنفسی مسری است که همراه راش پوستی و انانتم کوپلیک می باشد. هر چند میزان بروز بیماری سرخک بدنبال واکسیناسیون کاهش یافته است ولی همچنان اپیدمی های کوچک از سرخک در جوانان و بالغین دیده می شود و یک مشکل بهداشتی در سطح کشور می باشد.
● مواد و روش ها:
در این مطالعه ۳۶۰ نفر مورد بررسی قرار گرفتند. پرسشنامه شامل سن، سطح سواد و میزان آنتی بادی lgG و lgM ضد سرخک بود. در این مطالعه پس از گرفتن ۵cc نمونه خون از افراد مورد مطالعه، بررسی سرولوژی lgG و lgM ضد سرخک به روش الیزا و با تعیین سطح OD، Cut off انجام گردید. سپس داده های دموگرافیک و داده های مربوط به میزان آنتی بادی های ضد سرخک با استفاده از شاخص های آمار توصیفی و آزمون های آماری مناسب مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
● یافته ها:
در این مطالعه ۱۰۰% افراد مورد مطالعه مرد و میانگین سنی ۲۰.۴۶±۰.۸۹ داشتند. ۲۲.۵% افراد کاملا از نظر سرولوژی ضد سرخک منفی بودند. در این مطالعه افزایش سطح سواد با میزان مثبت بودن سرولوژی ضد سرخک رابطه مستقیم داشت و معنی دار بود (P<۰.۰۲) و سربازان کم سواد ایمنی کمتری نسبت به بیماری سرخک داشتند.
● نتیجه گیری و توصیه ها:
توصیه میشود سربازان کم سواد در موقع ورود به خدمت از نظر ایمنی در مقابل بیماریهای واگیردار بررسی شوند وواکسیناسیون آنها در مقابل بیماریهای واگیردار تکمیل گردد تا از بروز اپیدمی بیماریهای واگیردار در نیروهای مسلح جلوگیری گردد.

غلام علی قربانی
نعمت اله جنیدی
مرتضی رجایی
کاظم احمدی

منبع : پایگاه اطلاعات علمی