چه زمانی زندگی متوقف می شود؟

اخیرا با اکثریت سه چهارم آراء به نفع قانون پیوند اعضا انسان (۴۴۹ از ۶۳۹ نفر) رای داده است.Bundstag در آینده زمانی که دو دکترمرگ مغزی بیمار را تایید نمایند ، خانواده شخص متوفی برای اهدا مجاز خواهند بود. شخص اهدا کننده تنها خود اجازه لازم را می داد ، مردود شناخته شده است.approach شیوه
یکی از متخصصین می گوید: عمل پیوند اعضا که تنها مرگ مغزی را معیار قانونی Horst Seehofer
برای برداشتن اعضا، این سوال را به همراه دارد که آیا شخص هنوز زنده است یا فوت شده، این مطلب تناقضات رفع نشدنی را درخود دارد و در پارامتر های مربوط به حمایت از زندگی اشخاص نگرانی هایی را ایجاد می کند. اولا هیچ قانون پیوند اعضایی ، دکتر ها را مجاز به برداشت اعضا شخص متوفی و معالجه دیگر افراد بیمار نمی کند. بسیاری می پرسند که آیا شخص اهدا کننده ، در زمان اهدا عضو هنوز زنده است. یا این که آیا دکتر ها شخص اهدا کننده را برای پیوند اعضا از بین می برند. این مسئله، پیوند اعضا را در کشور آلمان در موقعیت شک برانگیزی قرار داده است.
دوما ، چطور می توان برای مردم توضیح داد که چرا باید برای اهدا اعضا شان آماده شوند، حال آنکه قانون در مورد مرگ اهدا کننده مبهم است و نمی تواند توضیح و تفسیری برای آن داشته باشد. می توان مشکلاتی را که شخص اهدا کننده عضو، خویشان و دکترها در تصمیم گیری با آن مواجه هستند را درک نمود. اما بایستی نگرانی و وحشت افرادی را که پیوند عضو تنها امید زنده ماندشان است را نیز فهمید. روشی که با آن می توان افراد بیمار را در سایه انسانیت جامعه درمان کرد. براین باور باشیم که این حقیقت می تواند برای خود ما نیز اتفاق بیفتد.
این درست نیست که دکترها مشتاقانه منتظرند تا چاقوی جراحی خود را بکار بگیرند می گوید: Rudolf Dessler تا به اعضا جدید دست یابند و هنگامی که مرگ رخ می دهند چندان نگران و ناراحت نیستند و نیز این مطلب واقعیت ندارد که افراد سنگدل و خود خواهی وجود دارند که کمک به افراد نیازمند را که احتیاج به زنده ماندن دارند را رد می کنند.
به دکترهایی نیاز است که تصمیم نهایی آنها فقط از سوی وجدان آنها صورت می گیرد. اعتقاد براین است که حمایت از زندگی با خاتمه زندگی تمام می شود. نمی توان گفت که زندگی به انتها می رسد وقتی که حمایت از آن تمام شود. افراد بیمار وابسته به اهدا عضو نه تنها به مراقبت پزشکی نیاز دارند ، بلکه به کمک ما نیز نیازمندند. بنابراین در موارد زیادی که شخص اهدا کننده قصد وهدف خود را در زمان حیاتش مشخص نکرده است ، احتیاج به راه حلی داریم . این در صورتی اتفاق می افتد که افراد فامیل او در این نوع تصمیم گیری دخالت کنند.
اظهار میدارد که در پاسخ به این سوال که زندگی تا کجا ادامه می یابد و معنی و مفهوم آن Antie Vollmer چیست؟ باید گفت که می توان پاسخ های زیادی را در افراد و ادیان آنها جستجو نمود. در روزگاران پیشین ، مردم هنگام مرگ دعا می خواندند و قسمتی از این دعا شامل خداحافظی کردن آن ها بود. این مطلب برای خویشاوندان شخص کمتر بیان شده است که زمان مرحله مرگ را بایستی کوتاه تر کرد و خود شخصی که تصمیم به اهدا عضو دارد باید آگاه باشد که هدفش تجربه یک مرگ است.
برای مثال در روزگاران قدیم ، وقتی که فرد متوفی سه روز در خانه می ماند ، فقط به این دلیل نبود که کاملا از مرگ شخص اطمینان حاصل شود بلکه یک احساس انتقال روح نیز وجود داشت. تصمیمی که ما امروزه در باره آن بحث می کنیم ، به شکل و شیوه دیگری در این امر دخالت دارد. بسیاری از عدم اطمینان افراد مربوط به این حقیقت است که این نوع خداحافظی و انتقال آنها و خویشان شان را تحت تاثیر قرار می دهد.
می گوید که مجلس درموارد نامعلومی که خارج از قدرت تعقل است Edzard Shmich-Jortzig
، نبایستی دخالت های غیر ضروری نماید. بوجود آوردن قید و شرط برای مرگ کامل به منظور برداشت اعضا بیمار لازم نیست. تنها بایستی از معیار برداشت اعضا یک تعریف نهایی داشت. فقط دو چیز اهمیت دارد:
۱) مرگ مغزی
۲) توافق شخص اهدا کننده.
دلایل مناسبی وجود دارد که چرا مجلس مرحله مرگ را در موارد مختلف در نظر میگیرد مثل: حفاظت از جنین ، فن آوری ژنتیکی ، یا قانون جرم وجنایت که باعث مرگ ومیر شود.
اتفاق نظر در این است که زمانی که کار کرد مغز دچار نقصان غیر قابل بازگشتی شود ، وظیفه دکتر پایان بخشیدن به عملکرد های جسمی و بدنی بیمار است. این کاربا وظیفه ی مانع شدن توقف مرحله طبیعی مرگ همراه است. هر کسی که شخص مرگ مغزی را به دستگاهی مرتبط سازد، از قانون جدید مجلس کشور آلمان تخطی کرده است.

Forum D inter-nations ۳/۱۹۹۷
ترجمه: مریم ابدالی