محبت و تکریم

● مقدمه
نیاز به محبت و تکریم نیازی فطری ، روحی و روانی است که در همه‌ انسان‌ها بویژه در کودکان وجود دارد. برخورد توام با کرامت و محبت موجب سلامت روان و تقویت عزم نفس می‌گردد. دو ویژگی مهم محبت و تکریم همواره از خصوصیات اخلاقی انسان‌های بزرگ چون نبی مکرم ، حضرت محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم بوده است. آن حضرت در این زمینه با تاکید فراوان فرموده‌اند: محیط خانه را محل رد و بدل کردن محبت قرار دهید و والدین اجازه دهند که فرزندان با ، محبت بزرگ شوند و خود الگوی مناسبی برای فرزندان باشند. اگر این توصیه حکیمانه را به کار گیریم در آینده‌ای نه چندان دور شاهد جامعه‌ای سالم و بدون تنش خواهیم بود.
● محبت و تکریم
محبت به معنی دوست داشتن کسی و تکریم به معنی حب ذات و دوست داشتن خود است، بطوری که اگر محبت از جانب دیگران به فرد ابراز شود، موجب احساس رضایت و خشنودی او می‌گردد. ویژگی‌های انسان با کرامت و با محبت: بخشنده و قدردان محبت‌های دیگران است، به عهد خود وفا می‌کند، جواب بدی را با خوبی می‌دهد، از دیگران چیزی درخواست نمی‌کند و ارزش‌های انسانی خود را محترم می‌شمارد.
● اصول تکریم و محبت
▪ تکریم و محبت به کودک در آغاز ورود به مدرسه باید به اندازه‌ای باشد که وابستگی کودک را به مادر قطع و او را به مدرسه علاقمند کند.
▪ تکریم و محبت محدود به افراد خاصی نیست، بنابراین تمامی افرادی که با کودک سرو کار دارند، باید با محبت و کرامت رفتار کنند.
▪ تکریم و محبت باید منطقی و به دور از تبعیض باشد.
▪ تکریم و محبت باید قلبی و به دور از تصنع باشد.
▪ علت تحریم و محبت باید برای کودک قابل فهم باشد.
▪ تکریم و محبت به اندازه‌ای باشد که مانع تربیت صحیح نشود ( کودک بداند که در مقابل رفتار شایسته مورد محبت واقع می‌شود).
▪ از آنجا که محبت و تکریم از نیازهای اساسی انسان است، نباید ابراز آن مشروط باشد (این کار را انجام بده تا دوستت داشته باشم).
▪ در ابراز محبت و تکریم ، سن توانایی و درک کودک را در نظر بگیریم و افراط نکنیم.
▪ تکریم و محبت به گونه‌ای ابراز شود که برای کودکان قابل درک باشد.
▪ تکریم و محبت مختص به کودکان نیست. لذا لازم است با توجه به موقعیت و جایگاه افراد (همسر ، خویشان ، بزرگترها و...) آنان را تکریم کنیم.
▪ ابراز محبت به فرزندان به گونه‌ای باشد که در صورت مواجه شدن با محرومیت بتواند مشکل را حل کند. اجازه دهیم محرومیت را در بعضی از مراحل زندگی‌اش تجربه کند.
● اثرات تربیتی ابراز محبت و تکریم
کودکی که از تکریم و محبت والدین بخصوص مادر به اندازه لازم برخوردار شده باشد:
▪ احساس امنیت می‌کند.
▪ روانی شاد و دلی با نشاط دارد (متعادل است).
▪ احساس محرومیت نمی‌کند پیوسته امیدورار است.
▪ خوش بین و خوش قلب است.
▪ خیرخواه و انسان دوست است و به فضایل انسانی احترام می‌گذارد.
▪ دارای سازگاری و سلامت روان است.
▪ اجتماعی‌تر و دارای اعتماد به نفس است.
▪ رشد تحصیلی بالاتری دارد.
▪ از هوش عاطفی و خلاقیت بیشتری برخوردار است.
چون طعم شیرین محبت و تکریم را چشیده، قادر است این آب حیات را به دیگران نیز هدیه کند.
مشکلات و تغییرات دوران بلوغ را بهتر می‌پذیرد و با آنها کنار می‌آید.
در نوجوانی فریب هوسبازان و رانده‌شدگان اجتماعی را نمی‌خورد، (به حیثیت خانوادگی مقید است).
در سنین جوانی احساس محرومیت ، بی‌پناهی و سردرگمی نمی‌کند، بنابراین به کانون‌های فساد ( اعتیاد، میگساری و ... ) پناه نمی‌برد.
● راه‌های ابراز محبت و تکریم به فرزندان
▪ در هفت سالگی اول زندگی همبازی آنها باشیم.
▪ به فرزندانمان سلام کنیم.
▪ به عهد و پیمانی که با آنها بسته‌ایم وفادار باشیم.
▪ در مقابل خطاهایشان صبورانه رفتار کنیم.
▪ برای سخنان آنها ارزش قائل شده ، شنونده خوبی باشیم.
▪ مقابل دیگران (حتی افراد خانواده) به شخصیت آنها احترام بگذاریم.
▪ کودکان را به مجالس و میهمانی‌ها دعوت کنیم.
▪ از توجه کردن به آنها حتی در موقع غذا خوردن غفلت نکنیم.
▪ به دور از چشم دیگران خطاهای فرزندان‌مان را به آنها گوشزد کنیم.
● نکات مثبت رفتار آنها را در نزد دیگران بازگو کنیم.
▪ به شخصیت آنها احترام بگذاریم و مانند یک بزرگسال با آنها رفتار کنیم (بزرگی بدهیم تا احساس بزرگی کند).
▪ با فزندانمان به ویژه در دوران نوجوانی مشورت کنیم.
▪ نامهای زیبا و با معنا برای فرزندان انتخاب کنیم تا در بزرگی نزد همسالانشان شرمنده نشوند.
▪ بجای انتقاد، فرزندانمان را تشویق کنیم.
▪ برای ابراز محبت به کودکان خردسال، آنان را در آغوش بگیریم، ببوسیم و با آنها ارتباط فیزیکی برقرار کنیم.
▪ در حضور آنان تاکید کنیم که بسیار عزیز و دوست داشتنی هستند.
▪ کودکان را تشویق کنیم تا دوستان خود را در صورت امکان به منزل دعوت کنند.
▪ هنگامی که عمل ناپسندی از فرزندمان سر می‌زند، به جای سرزنش کودک ، عمل او را نکوهش کنیم، نه شخصیت او را.
▪ هنگام خواب فرزندانمان را ببوسیم و حتما به آنها شب بخیر بگوییم.
▪ در صورت مخالفت با درخواست نابجای فرزندان ، گفتن «نه» را با پیامی محبت‌آمیز همراه کنیم : (بخاطر علاقه‌ای که به تو دارم اجازه نمی‌دهم در خیابان دوچرخه بازی کنی، چون ممکن است صدمه ببینی).
▪ وقتی فرزندمان کار درستی انجام داد، احساس رضایت و خرسندی خود را با تایید و تشویق به او نشان دهیم.
▪ گذراندن اوقات والدین با فرزندان مانند رفتن به پارک ، کوه ، مسافرت و یا بازی کردن و درس خواندن با آنان نوعی ابراز محبت و تکریم آنهاست.
▪ به مناسبت روز تولد ، رسیدن به تکلیف ، اتمام دوره تحصیلی و قبولی دانشگاه و ... با دعوت از دوستان صمیمی فرزندمان جشن کوچکی برای او بگیریم و به او هدیه بدهیم.
▪ از منحصر به فرد بودن فرزندمان ابراز خوشحالی و خوشبختی کنیم و با بیان جمله‌هایی مانند «چقدر خوشحال و خوشبخت هستیم که خدا تو را به ما داد» ، احساس محبت و دوست داشتن خود را به او منتقل کنیم.
▪ عکس فرزندمان را در منزل و کیف پول و دفتر کارمان قرار دهیم.

منبع : شبکه رشد