بررسی موارد بیماری های لنفوپرولیفراتیو بعد از پیوند کلیه: گزارشی از ۲۰ سال تجربه

● هدف:
بررسی شیوع موارد بیماریهای لنفوپرولیفراتیو پس از پیوند کلیه می باشد.
● روش بررسی:
این مطالعه بصورت گذشته نگر و از نوع Case Series روی ۲۱۱۷ گیرنده کلیه از تیر ۱۳۶۳ تا اسفند ۱۳۸۲ در بیمارستان لبافی نژاد تهران برای یافتن شواهد پاتولوژیک و کلینیکی نئوپلازم صورت گرفت و اطلاعت مربوط به افراد دارای بیماریهای لنفوپرولیفراتیو استخراج گردید. همه بیماران بجز ۲ نفر با سیکلوسپورین و قطع ایمونوساپرسیو درمان شدند.
● یافته ها:
شیوع سرطان بعد از پیوند ۴۶ مورد بود که بعد از سرطان پوست (۲۴ مورد %۵۲.۵، سارکوم کاپوزی ۱۵ مورد، %۳۲.۶) بیماریهای لنفوپرولیفراتیو (۱۴ مورد، ۳۰.۴%) شایعترین سرطان بعد از پیوند می باشد. میانگین (±SD) سن افراد مبتلا به بیماری لنفوپرولیفراتیو در زمان پیوند ۳۷.۸۶±۹.۶۷ سال بود که ۴۲.۸ درصد آنها زن بودند. میانه و میانگین زمان بین پیوند و تشخیص بیماریهای لنفوپرولیفراتیو به ترتیب ۳۸.۵ و ۵۰.۳۵ ماه بود (دامنه بین ۱ تا ۱۴۶ ماه). انواع لنفوم در این بیماران شامل: لنفوم کلیه (۱۴.۳%) دستگاه گوارش (۱۴.۳%) مغز، کام، لوزه ها، هوچکین، لنفوم سلولهای بزرگ و لنفوم لنفوبلاستیک حاد (هر کدام ۷.۱%) بود که در مورد ۲۸.۶% نوع لنفوم نامشخص بود. بقای بیماران بعد از ۱، ۵ و ۱۰ سال به ترتیب ۷۱.۴، ۵۱.۴ و ۴۴.۳ درصد بود. با وجود قطع داروهای ایمنوساپرسیو در بیماران زنده مانده مبتلا به بیماریهای لنفوپرولیفراتیو پس از پیوند (۶ مورد از ۱۴ مورد)، در ۵ بیمار پیوند انجام شده تا متوسط زمانی ۱۰۵.۴±۵۷.۶ ماه فعال بوده است.
● نتیجه گیری:
یافته های ما نشان می دهد که شیوع بیماریهای لنفوپرولیفراتیو بعد از پیوند کلیه ۰.۶۶ درصد می باشد که این میزان در مقایسه با کشورهای غربی (با شیوع ۲%) کمتر است. این حقیقت که تعدادی از پیوندها با وجود قطع داروهای ایمنوساپرسیو همچنان تا مدت زمانی قابل توجهی فعال باقی مانده اند، حائز اهمیت می باشد.

علیرضا سعادت
بهزاد عین الهی
مسعود احمدزاداصل

منبع : پایگاه اطلاعات علمی