جمعه, ۱۰ فروردین, ۱۴۰۳ / 29 March, 2024
مجله ویستا


تراژدی خنده دار بدترین رئیس جمهور دنیا


تراژدی خنده دار بدترین رئیس جمهور دنیا
بعضی ها سرنوشت غم انگیزی دارند، ولی این یکی را نمی توان باور کرد. هیچوقت فکر کرده اید چطور ممکن است پسر همسایه که با شما به مدرسه می رفت و می آمد و در راه مدرسه با هم شیطنت می کردید روزی رئیس جمهور کشورتان شود که برای ملاقات با او باید حتما از منشی مخصوصش وقت بگیرید درحالی که شما هیچ چیزی از او کم نداشتید؟
بله، «الیور استون» و «جرج دبیلیو بوش» با هم، هم مدرسه ای و هم دوره بودند. آنها دو پسر هم سن و سال بودند که در یک مدرسه درس می خواندند. اکنون یکی رئیس جمهور شده و دیگری فیلمساز.
البته شاید فکر کنید رئیس جمهور خیلی خوش شانس بوده که به چنین موقعیتی دست یافته اما بهتر است بدانید برد با فیلمساز است چون درحال ساخت فیلمی طنز است که رئیس جمهور کشورش و درواقع همبازی دوران نوجوانی اش را به تصویر بکشد. آنچه در زیر می آید توصیفی کلی از فیلم «دبیلیو» یا «دابیا» است که «الیور استون» درحال ساخت آن است.
ساخت اینترنتی «اینترتینمنت ویکلی» در تاریخ ۷ می ۲۰۰۸ در مقاله ای به قلم «بنیامین اسوتسکی» در مورد فیلم «دبیلیو» که زندگی جرج دبیلیو بوش را از سن ۲۰ تا ۵۸ سالگی به تصویر می کشد، می نویسد: تصویربرداری دبیلیو در کمتر از دو هفته آغاز می شود، اما هیچ چیز سرجای خود نیست. نه تنها اینجا که سکونتگاه اولین خانواده بازسازی شده است بلکه زمین ۳۲ هزار مترمربعی که در آن سوی شهر برای تولید فیلم اجاره شده خالی است و منتظر دفتر بیضی شکل و اتاق کابینه است تا از لس آنجلس منتقل شوند. فیلمنامه هنوز کار زیادی نیاز دارد. از پیش نویس اولیه آن که ماه پیش برای مطبوعات لو رفت تا حال دو بار بازنویسی شده است.
بازیگران همه جمع اند و با بینی ها و تکه موهای مصنوعی گریم شده اند مانند «جاش برولین» در نقش رئیس جمهور، جرج دبیلیو بوش «الیزابت بنکس» در نقش لورا.
استون برای محاکمه جان اف کندی و نیکسون با ساخت فیلم هایی با این عناوین در سال های ۱۹۹۱ و ۱۹۹۵ شهرت دارد. اما فیلمساز ۶۱ ساله با فیلم دبیلیو شخصیت مورد نظر را صرفا محاکمه نمی کند بلکه یقه او را می گیرد و سیلی محکمی بر گوش او می نوازد. استون برای اولین بار دوربین خود را به سوی فردی گرفته که نه تنها درحال حاضر رئیس جمهور است بلکه هنگام اکران اول فیلم در اطراف کاخ سفید پرسه خواهد زد. اگر این امر به نظر استون تحریک آمیز نیاید فیلم را در اوایل اکتبر، در اوج انتخابات ریاست جمهوری بر روی پرده خواهد برد که درواقع به نظر، نمایش میراث بوش بر روی پرده خواهد بود.
استون به مردم قول داده که دبیلیو فیلمی منصفانه و نمایشی واقعی از این مرد باشد اما پیشاپیش متهم شده است که از سیاست ترور شخصیت استفاده می کند. بی تردید استون با تندی تمام اتهام ها را رد می کند. او می گوید: «آینده روشن خواهد کرد که بوش بدترین رئیس جمهور تاریخ است. فکر می کنم تاریخ در مورد او قضاوت سختی خواهد کرد، اما این بدان معنی نیست که او داستان عظیمی ندارد. داستان او مانند داستان «کاپرا اسک» است، داستان مردی که استعدادهای بسیار کمی در زندگی داشت، به جز توانایی عرضه و قبولاندن عقاید و نظرهای خود.»
الیور استون وجرج دبیلیو بوش در اواسط دهه ۱۹۶۰ هر دو به مدرسه «ییل» می رفتند تا اینکه استون ترک تحصیل کرد و برای خدمت به ویتنام رفت. استون می گوید: «یادم نمی آید که او را در آنجا دیده باشم. اما «جان کری» را به خاطر می آورم. او مرد بزرگی بود در محوطه دانشگاه، او رئیس انجمن سیاسی بود. به وضوح او را به یاد می آورم.»
سی سال بعد در سال ۱۹۹۸، استون برخورد نزدیکی با بوش در یک صبحانه با حضور جمهوری خواهان داشت، که در این مورد ابراز می کند: «من معمولا با کسی صبحانه نمی خورم، اما می خواستم ثابت کنم هر چند مردم فکر می کنند من یک چپی هستم اما من به حرف های آنها گوش دادم. خنده دار بود. مردم می گفتند: «او اینجا چه می کند؟ شیطان وارد شد.» استون می خندد و ادامه می دهد: «اما من جرج بوش را ملاقات کردم و به خاطر آوردم، با این تصور که این مرد قرار است رئیس جمهور شود. بوش از چنان اعتماد و دلسوزی برخوردار بود که من قبلا در هیچ نامزدی ندیده بودم، خصوصا در یک جمهوری خواه.»
استون این چنین نتیجه می گیرد که دبیلیو را می توان سریع و ارزان (حدود ۳۰ میلیون دلار) بدون نیاز به ستاره های گرانقیمت یا لوکیشن های بین المللی دشوار ساخت. وی می گوید: «بعضی فیلم ها سمفونی هستند، این یک قطعه موسیقی است.»
اینترتینمت ویکلی در ادامه مقاله می آورد: با قضاوت این نوشته می توان دریافت فیلم دبیلیو لحظه ای شاد و لحظه ای غم انگیزاست، فیلمی کاملاً نامطبوع نیست. درکل فیلم شامل سه بخش است، بوش جوان با زندگی برباد رفته، بوش با روحیه ای جاه طلبانه که باتکیه بر قدرت پدر خود به طرز اعجاب آوری به قدرت می رسد و بالاخره حمله به عراق. صحنه ای در فیلم وجود دارد که در آن بوش ۲۶ ساله ماشینش را روی چمنزار جلوی خانه والدینش پارک می کند و با حالتی مست به پدرش توهین می کند، صحنه ای دیگر مربوط به چند سال بعد نشان می دهد که بوش دارد با یک هواپیما تصادف می کند. برخی اتفاقات داخل کاخ سفید دلخراش تر هستند؛ بوش به چنی حمله می کند ومی گوید: «گذشته خودت را به خاطر بیاور. من رئیس جمهورم.من تصمیم می گیرم.» در یک لحظه عجیب او سعی می کند با پرواز یک هواپیمای ایالات متحده با رنگ سازمان ملل بر روی بغداد و طعمه قرار دادن صدام برای سرنگونی آن، تونی بلر را متقاعد کند. بوش به نخست وزیر وحشت زده اطلاع می دهد: «نقشه ب ترور حرامزاده است.»
بنا به نوشته این سایت، استون تأکید می کند که هر صحنه ای در دبیلیو ریشه در واقعیت دارد. او و «وایزر» این واقعیت ها را از بیش از بیست کتاب مختلف و برخی را از روزنامه نگاران پیشین به دست آورده اند. کارگردان باید در مورد گفت و گوها فکر می کرد و آنها را بسته به موقعیت مرتب می کرد. گزارشگر هالیوود از مورخانی چون «رابرت دراپر»، نویسنده «مرده مسلم: ریاست جمهوری جرج دبیلیو بوش» خواست یا پیش نویس اولیه دبیلیو را بررسی کند. دراپر گفت: «اعتراض من به این نیست که متن از واقعیت دور شده بلکه به اینکه شخصیت اصلی را فراموش می کند و در مورد کاریکاتور بوش بیش از آنچه واقعیت دارد اغراق کرده است.»
روشن است که فیلم های الیور استون تحریک برانگیز است، بنابراین هیچ استودیویی «دبیلیو» را قبول نمی کند. استون می گوید: «وقتی فشار برقرار می شود، تمام این شرکت های رسانه ای ترسو می شوند و این دلایل متعددی دارد، یکی اینکه فیلم هایی که در مورد سیاست وجنگ عراق است برای گیشه، سم محسوب می شود و با درصد رضایت ۲۸ درصدی بوش، دلیلی وجود ندارد که استودیوها فکر کنند رئیس جمهور تماشاگران فیلم را به این مولتی پلکس باز خواهد گرداند. علی رغم سه اسکاری که استون دریافت کرده، فیلم هایش فروش چندانی نداشته اند، مثلاً فیلم «مرکز تجارت جهانی» (۲۰۰۶) با هنرنمایی نیکلاس کیج، ۷۰ میلیون دلار فروش کرد. در هر حال «دبیلیو» از لحاظ مالی مستقل است و سرمایه گذاران چینی، آلمانی و استرالیایی بودجه آن را تأمین می کنند و شایعه شده که «لیون استیج» آن را پخش خواهد کرد.
«جاشن برولین» ۴۰ ساله، بازیگر نقش جرج بوش در فیلم «دبیلیو» که در فیلم های «گانگستر آمریکایی» و «جایی برای پیرمردها نیست» ایفای نقش کرده بود، می گوید: «وقتی الیور استون برای نقش جرج بوش نزد من آمد، اولین عکس العمل من این بود که چرا باید این نقش را قبول کنم؟ اما الیور به شباهت های انکارناپذیری بین من و شخصیت موردنظر اشاره کرد.
پدران هر دوی ما انسانهای مشهوری هستند، ما هر دو در این کشور رشد کرده ایم و هردوی ما مادرانی مقاوم داریم.» برولین برای ایفای نقش بوش تلاش می کند، او می گوید: من در تمام طول روز با خودم حرف می زنم. گاهی اوقات با هتل های تگزاس تماس می گیرم و بامردم صحبت می کنم تا به لهجه هایشان گوش دهم. و فیلم های ویدئویی زیادی از بوش در حال راه رفتن تماشا می کنم. راه رفتن او طی سالها تغییر کرده است، در دهه ۳۰ عمرش، در کشورهای خارجی، قبل و بعد از حادثه ۱۱ سپتامبر. مردم احساسات خود را در درونشان حبس می کنند. آنها نمی توانند دروغ بگویند، خصوصاً به او.»
«الیزابت بنکس» که در «دختر ۴۰ ساله» و «اسپایدرمن ۳» به ایفای نقش پرداخته، در نقش اول زن، لورا بوش بازی می کند. او می گوید: «من نمی خواهم تأثیرگذار باشم، فقط می خواهم به صدا، آرامش و مدل موی او احترام بگذارم.»
استون عقیده دارد: «از اینکه از صحت فیلم هایم دفاع کنم خسته شده ام. من اکنون آن دوره را گذرانده ام. «جی.اف.کی» پرونده ای بود که امکان ثابت کردنش بود، «نیکسون» شرح حال زیرکانه ای از مردی پیچیده و شیطانی بود. اما من دیگر با آن خشونت ها محدود نیستم. بوش مردی پیچیده و شیطانی نیست، پس این مورد متفاوت است. این فیلم می تواند خنده دارتر باشد زیرا بوش شخصیتی خنده دار است. او زشت و از زیرکار دررو است و همیشه کارها را خراب می کند. او رئیس جمهور متعادل شما نیست. پس بگذارید کمی به او بخندیم. چکار می خواهند بکنند؟ مرا دوباره بدنام می کنند؟»
بنیامین استوسکی در پایان مقاله اش می نویسد: «استون فرد مورد نظرش را در انتخابات ریاست جمهوری آینده مشخص نکرده ولی به نظر می رسد او علاقه ای به جنگ ندارد. وی سعی می کند فیلمش را تا انتخابات ریاست جمهوری آمریکا اکران کند.»
باتوجه به گفتگوی استون با سایت سینمایی ورایتی در فیلم دبیلیو، «صدام حسین» نیز به روش طنزگونه به تصویرکشیده شده و «استیسی کیچ» نیز در این فیلم نقش یکی از وزرای کابینه بوش را بازی خواهد کرد که در تبدیل وی به یک مسیحی معتقد نقش اساسی داشتند.
استون گفت: «بوش هنگامی که رئیس جمهور شد بیش از پیش مذهبی شده بود. ما باید این مسئله را در این فیلم جدی بگیریم، چون این مهم ترین تغییر بوش است. او در سن ۴۰ سالگی یک فرد الکلی بود و در کمتر از ۴ سال به طور کلی عوض شد. اما برخی رفتارهای ذاتی وی مثل عصبانیت و ناشکیبایی هیچ گاه از بین نرفت.»وی در ادامه گفت: «شما باید با پوزخندی بر لب به دوران ریاست جمهوری بوش بنگرید، زیرا در این دوران اعمال اشتباه و غم انگیز بسیاری وجود دارد. در واقع این دوران، دوران کاملا تراژیک کمدی است.»
عاصفه زین العابدینی
منبع : روزنامه کیهان


همچنین مشاهده کنید