مقایسه اثر فلوکستین و ایمی پرامین در درمان میگرن بدون اورا

میگرن بیماری شایع با پاتوژنز نامشخص است که بصورت سردردی غالبا یکطرفه و ضربان دار تظاهر می یابد و شامل دو نوع است؛ میگرن کلاسیک (همراه با علائم عصبی یا اورا) و میگرن شایع (بدون اورا). یکی از روش های درمانی میگرن، استفاده از داروهای موثر در جلوگیری از حملات سردرد است. برای مقایسه اثر درمانی و عوارض فلوکستین با ایمی پرامین در درمان میگرن بدون اورا، در یک کارآزمایی بالینی، ۶۸ بیمار که دارای معیارهای انجمن بین المللی سردرد، شامل حداقل دو حمله سردرد میگرنی در ماه و فاقد عوامل مداخله گر بودند انتخاب و پس از مشابه سازی از نظر جنس، سن، شدت و تعداد حملات به دو گروه درمانی فلوکستین (۳۰ میلی گرم در روز) و ایمی پرامین (۵۰ میلی گرم در روز) تقسیم و بمدت ۱۲ هفته تحت بررسی قرار گرفتند. در گروه ایمی پرامین ۸ نفر و در گروه فلوکستین ۱۰ نفر به علت عوارض دارویی، ادامه درمان متوقف گردید (P>۰.۰۵). اختلافی در میانگین تعداد حملات بین گروه فلوکستین ]از ۲.۸۵ ۶.۹۴± حمله در ماه در قبل از درمان به ۳.۱۱ ۳.۴۸± پس از درمان؛ [(P<۰.۰۵) با ایمی پرامین ]از ۳.۱۱ ۷.۳۰± حمله در ماه در قبل از درمان به ۲.۱۴ ۳.۰۸± حمله درماه پس از درمان؛ [(P<۰.۰۵) وجود نداشت (P>۰.۰۵). هر دو دارو در کاهش شدت حملات موثر بودند اما اختلاف آماری قابل ملاحظه ای با یکدیگر نداشتند. با توجه به اینکه فلوکستین را در حاملگی می توان استفاده کرد و بصورت یک قرص ۲۰ میلی گرم در روز مصرف می شود و در اطفال و سنین بالاتر نیز مشکل ساز نیست، اما ایمی پرامین فاقد این خصوصیات می باشد، می توان فلوکستین را بعنوان داروی مناسب در رده اول درمان میگرن بدون او را جای داد.

شهرام ابوطالبی
سودابه زنده بودی

منبع : پایگاه اطلاعات علمی