کمپانی جنگ

▪ کارگردان: جاشوا سفتل.
▪ فیلمنامه: مارک لینر، جرمی پیکسر، جان کیوزاک.
▪ موسیقی: دیوید رابینز.
▪ مدیر فیلمبرداری: زوران پوپوویچ.
▪ تدوین: مایکل برنبائوم.
▪ طراح صحنه: میلیین کرکا کالیاکوویچ.
▪ بازیگران: جان کیوزاک[برند هاوزر]، جوآن کیوزاک[مارشا دیلون]، ماریزا تومی[ناتالی هگلهوزن]، هیلاری داف[یونیکا بیبی یا]، بن کینگزلی[واکن]، دان آیکروید[معاون رئیس جمهور]، ند بلامی[زوبله/اوک یو فی تاکنوفمینی]، ولیزار بینف[تاجر آلمانی]، شیرلی برنر[همسر هاوزر]، بن کراس[مدوزا هیر]، سرگئی تریفونویچ[اوک می فی تاکنوفمینی]، داگ دیرث[جئوف]، لیوبومیر نیکوف[عمر شریف]
▪ ١٠٧ دقیقه.
▪ محصول ٢٠٠٨ آمریکا.
▪ نام دیگر: Brand Hauser: Stuff Happens.
▪ ژانر: اکشن، کمدی، جنایی، درام، مهیج.
برند هاوزر مامور سابق CIA و آدم کش حرفه ای فعلی، پس از انجام ماموریتی موفق آمیز توسط معاون سابق رئیس جمهور و مدیر شرکتی بزرگ در حال حاضر، برای کشتن عمر شریف-مردی که در جریان انتقال نفت به آمریکا دخالت کرده- به تراکستان فرستاده می شود. برند هاوزر که در پوشش مسئول برگزاری یک نمایشگاه تجاری بین المللی وارد تراکستان شده به زودی خود را در معرکه غریبی می بیند. ابتدا با خبرنگاری دست چپی به نام ناتالی هگلهوزن آشنا و خود را شیفته وی می یابد و از سوی دیگر به توصیه معاونش مارشا دیلون باید برای رونق نمایشگاه ترتیب ازدواج یونیکا بیبی یا ستاره مشهور پاپ تراکستان را در روز افتتاح بدهد. هاوزر که پول هنگفتی برای کشتن عمر شریف دریافت کرده، برای اولین بار در زندگیش دچار لرزش دست شده و قادر به انجام ماموریت نیست.
این وضعیت با یادآوری روزهای تلخ گذشته و ماجرای کشته شدن همسر و ناپدید شدن دخترش تشدید می شود. اما همه چیز با درک این که چه کسی در پشت پرده همه این ماجراها قرار دارد، پیچیده تر خواهد شد. چون سرنخ ها در دست واکن مربی سابقش در سیا است، کسی که او می پنداشت سال ها قبل او را به خاطر انتقام خانواده اش به قتل رسانده است...
● چرا باید دید؟
جاشوا سفتل نیویورکی و ٤٠ ساله است. در بسیاری از کشورهای اروپایی و آمریکا فیلم ساخته، در ٢٢ سالگی اولین جایزه امی خود را برای مستند گمشده و پیدا شده-درباره کودکان یتیم رومانیایی- نامزد شده که آن را با ٢٠٠٠ دلار ساخته بود. اما نمایش آن هزاران دلار اعانه برای یتیم های رومانی فراهم کرد و بسیاری از آنان خانواده هایی تازه یافتند.
فیلم های بعدی او مانند جنگجوی پیر و Taking on the Kennedys از سوی مجله Time به عنوان بهترین فیلم های سال انتخاب شدند. اولین فیلم داستانی اش Breaking the Mold: The Kee Malesky Story را برای تلویزیون ساخته و کمپانی جنگ اولین فیلم بلند سینمای اوست که مانند فیلم پیشین در ژانر کمدی قرار دارد.
البته این بار یک کمدی سیاسی واقعاً سیاه که به نقد رفتار و سیاست خارجی دولت آمریکا می پردازد. سفتل دولت را در قالب شرکتی بزرگ تصویر کرده که توسط آدم هایی سودجو اداره می شود که هیچ هدفی غیر از کسب پول ندارند.
حتی جنگ نیز برای آنها یک تجارت و راهی برای دست یافتن به انحصار است[قابل توجه طرفداران فون کلازویتز که جنگ را ادامه منطقی دیپلماسی می داند]. اما سفتل به اینها قانع نیست، او با ژانر و خرده فرهنگ عامیانه و موسیقی پاپ کشورش نیز شوخی می کند. از ایده گفت و گوی های هاوزر با روبات داخل وسایل نقلیه اش که جدا از راهنمایی های فنی یا یافتن نشانی ها حکم روان درمانگر او را نیز دارد یا هیلاری داف که آوازهایی به شدت ابلهانه را در هیبت یک ستاره پاپ[تصویری که مطابق رفتار صحنه ای خود اوست] اجرا می کند یا شوخی با ژانر که باید همین ستاره پاپ دختر گمشده هاوزر از کار دربیاید و چیزهای دیگر مانند نوشیدن سس تند به جای مشروب توسط هاوزر و ....
و از همه جالب تر اینکه؛ تراکستانی که تصویر می شود با عراق و افغانستان بی شباهت نیست و فیلمنامه بر اساس مقاله "بغداد سال صفر" نائومی کلاین نوشته شده است. اینکه چگونه می شود از یک مقاله تحقیقی یک کمدی سیاه در آورد، بهتر است آن راخودتان با تماشای فیلم کشف کنید!
فیلم با بودجه ای ١٠ میلیون دلاری ساخته شده و به نظر نمی رسد که باعث سرشکستگی تولید کنندگان خود شود، هر چند آمریکایی ها این نوع نگاه به خود را چندان هم نمی پسندند!

امیر عزتی

منبع : موج نو