تاثیر تیوپنتال سدیم و میدازولام بر کیفیت بیهوشی: بیداری حین عمل جراحی و یادآوری بعدی حوادث حین بیهوشی در بیهوشی نرولپتیک

● مقدمه:
بیداری زیر بیهوشی (awarness) و یادآوری بعدی حوادث حین بیهوشی (recall) از عوارض بیهوشی عمومی و خصوصا نرولپتیک کلاسیک می باشد. با توجه به استفاده زیاد از این نوع بیهوشی در مراکز درمانی کشور ما اهمیت موضوع بیشتر جلوه گر می شود. با استفاده از دو خاصیت فراموشی دهنده و خواب آوری بنزودیازپین ها و خصوصا میدازولام، مطالعه حاضر به منظور بررسی چگونگی رفع احتمالی این عارضه در بیهوشی نرولپتیک پایه یزی شد.
● روشها:
این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی و روش نمونه گیری به شیوه آسان بود. بیماران مورد مطالعه شامل بیماران کلاس یک بیهوشی (ASAI) و کاندید عمل جراحی کوتاه مدت شکم و اندامها بودند که در چهار گروه سی نفر مورد مطالعه قرار گرفتند. کلیه مراحل آماده سازی و القای بیهوشی در چهار گروه بطور یکسان به روش نرولپتیک انجام شد. اضافه بر آن گروه اول (BT) Bolous Thiopental تیوپنتال سدیم ۳mg/kg وریدی به صورت یکجا موقع القای بیهوشی و گروه دوم (IT) Infusiom Thiopental علاوه بر مقدار فوق، ۱۰۰?g/kg/min تیوپنتال سدیم به صورت انفوزیون وریدی تا خاتمه عمل دریافت می کردند. گروه سوم Bolous Midazolam (BM) به مقدار ۰.۱mg/kg میدازولام به صورت وریدی موقع القای بیهوشی به صورت یکجا و گروه چهارم (IM) Infusion Midazloam علاوه بر مقدار فوق، ۱mg/kg/h انفوزیون میدازولام تا خاتمه عمل دریافت می کردند. علایم بیداری زیر عمل، یادآوری حوادث حین عمل و ۲۴ ساعت بعد، طول مدت زمان ریکاوری و علایم همودینامیک در چهار گروه با هم مقایسه شد.
● نتایج:
از بین عوامل مربوط به بیداری حین عمل دو عامل اشک ریزش و تاکی کاردی در گروه IM کمتر از بقیه گروهها بود (P>۰.۰۵). بررسی عوامل مربوط به recall نشان داد که درصد آن در گروه IM کمتر از بقیه گروهها بوده است (P<۰.۰۵). مدت زمان ریکاوری در گروه IT از بقیه گروهها طولانی تر بود (P<۰.۰۵).
● بحث:
انفوزیون میدازولام از سایر روشهای مورد مطالعه در حذف awarness و recall موثر بوده، عوارض همودینامیک بیشتری نداشته و ریکاوری را طولانی نمی کند. لذا می توان استفاده از آن را برای بهبود کیفیت بیهوشی نرولپتیک توصیه نمود.

پروین ساجدی
محمدرضا ابن احمدی

منبع : پایگاه اطلاعات علمی