سیمای اهل بیت(ع)

قرآن مجید، کتاب هدایت و ضامن سعادت دنیا و آخرت بشر است، اعتقاد به وحیانی بودن این کتاب و تحریف ناپذیری آن، بر همه واجب و فکر آن از جرگه دینداران بیرون است. درک عظمت قرآن مجید از توان بشر عادی خارج است، مگر این که از راسخون فی العلم باشد. قرآن کتاب عمل است و سعادت بشر در آن نهفته است. با توجه به حدیث شریف ثقلین بعد از رسول خدا رابطه ناگسستنی بین قرآن و عترت برقرار است. بنابراین تبیین و تفسیر قرآن به عهده عترت می باشد.
چنانچه در روایات فراوان این حقیقت روشن است، ولی متاسفانه اهل سنت با آن کتاب هایشان پر از روایاتی است که پیروی از مکتب اهل بیت را عامل سعادت بشر شمرده ولی به عترت بی اعتنایند. ایشان چه در اصول و چه در فروع دین از عترت پیامبر بهره ای نگرفته اند. از همه مهم تر و محکم تر برای اتحاد وحدت میان مسلمانان تمسک به اهل بیت است. از قرآن در روایات ثابت است که تمسک به اهل بیت واجب است و همه مسلمانان اهل بیت را قبول دارند، بنابراین اگر همه مسلمانان فقط به اهل بیت تمسک جویند بلا تردید وحدت و اتحاد اسلامی در جهان برقرار خواهد شد و سعادت دنیوی و اخروی نصیب مسلمانان خواهد شد. تفسیر تطبیقی سیمای اهل بیت در آیه مودت از نظر فرقین به این معناست که جایگاه و منزل اهل بیت را با توجه به آیه مودت به روش تفسیری تطبیقی و تاکید به منابع تفسیری و روایی شیعه اهل سنت بیان نماید. مودت قربی در اجر رسالت شأناً داخل است و بدین سان، مودت قربی، اجر رسالت است، اگرچه پیامبر اکرم (ص) از مردم هیچ اجر مادی را قبول نکرده است، به عبارت دیگر، مقام رسالت از این بالاتر است که مردم در مقابل آن اجر بدهند. مقام نبی(ص) ارفع است که در مقابل رسالتش از مردم سوال مادی بکند، شان رسالت بالاتر از این است که مردم قادر به پرداختن اجر رسالت باشند و بنای عقلا بر این است که عوض در ازای منافع به مردم رسیده است، پس عوض جز آنچه نبی خواسته چیز دیگری نیست و نبی جز مودت اهل بیت از مردم چیز دیگر نخواسته است. ممکن است این مودت را به سبب دو امر به عنوان اجر خواسته باشد. یکی آن که اهتمام به مودت به قربای رسول خدا نزد خداوند از همه حسنات ارشد و بزرگ تر بوده که این مودت قابل شد عوض رسالت بشود.
دیگری این که بیان مودت قربی را نبی (ص) به عنوان اجر رسالت می رساند که جز مودت چیز دیگری نداشته که قابل اجر رسالت واقع شود، پس مودت قربی را اجر رسالت قرار دادن عظمت و مقام و منزلت اهل بیت را می رساند که شان آنها چقدر عظیم بوده که مودت و محبت آنها اجر رسالت قرار گرفته است. جالب این است که اجر رسالت را هم چیزی قرار داده که همه مقدور بوده و هیچ کس نمی تواند برای ادای آن عذرتراشی کند یا بعضی بتواند ادا کند و دیگران محروم شوند و عذری باقی بماند. مودت محبتی ویژه است، محبتی که بازتاب و کشش بیرونی در پی داشته باشد. به عبارت دیگر، مودت نوعی دوستی است که در آن محبت و علاقه وابستگی خویش را به محبوب اظهار می دارد. مودت چون مصدر است و آن برای ثبات و دوام، قوت و شدت تاثیر فعل است و تاثیر که در آخر آن افزوده شده تاء تانیت یا وحدت نیست بلکه تاء مبالغه است. بنابراین مودت عبارت است از محبت پایدار، ماندگار و مدام همراه با به کارگیری لوازم و ابزاری که آن را آشکار کند و علاقه های قلبی را از نهفتگی و خفتگی خارج سازد.
پس روشن شد مودت بالاتر از محبت است. یعنی خواستن و آرزوی شدید برای به دست آوردن آن شی و دنبال کردن صادقانه آن. این همان نسبت عموم مطلق است که هر مودت محبت است ولی هر محبت لازم نیست مودت هم باشد. یکی از ادله قرآنی بر وجود مودت اهل بیت آیه مودت است که در آن صریحا خواسته شده است که به اهل بیت محبت ورزند و این کار را اجر رسالت شمرده است. تعداد کثیری روایات آمده که مراد از مودت القربی محبت اهل بیت می باشد. حتی برخی از اهل سنت گفته اند، از آیه «مودت اهل» بیت تبادر می شود. یعنی آنچه از آیه فهمیده می شود وجوب مودت اهل بیت می باشد. دلیل این که پیامبر (ص) برخلاف همه انبیای دیگر مودت اهل بیت را به عنوان اجر رسالت مطرح کرد این است که اسلام که آخرین دین خداست و پیامبر اکرم (ص) خاتم المرسلین می باشد و این هم روشن است که همین دین اسلام با تمام احکامش تا قیامت دوام خواهد یافت. لهذا عقل و منطق تقاضا می کند یک ادامه دهنده این نظام باید مانند خود رسول خدا باشد تا مردم بی شک و تردید احکام الهی را از او بگیرند و در عرصه های مختلف زندگی به او رجوع کنند و او حافظ اسلام و رسالت باشد و این جز اهل بیت نیست. چنانچه قرآن گواه است برای ادامه دین و آیین ابراهم آل یعقوب را به عنوان جانشین انتخاب کرد.
همین طور اهل بیت اطهار را هم به عنوان جانشین پیامبر (ص) انتخاب کرده است.
وقتی این مطلب روشن شد راز وجوب مودت اهل بیت به عنوان امر رسالت معلوم خواهد شد. مودت و محبت اهل بیت مطلقا واجب است و هر کس مودتش واجب باشد از همه افضل است و هر کس افضل باشد همان امام است. وجوب مودت به مقدار فضل آن است. پس اهل بیت اطهار (ع) از همه برترند، امامت هم بر اساس فضل افراد داده می شود. وجوب محبت مطلقه مستلزم عصمت مطلقه است. اگر از کسی خطا سر بزند ترک مودت واجب است. پس مطلق وجوب مودت اهل بیت، تقاضای مطلق وجوب عصمت می کند. بنابراین عصمت اهل بیت از آیه مودت استفاده می شود.
یکی از مفاد آیه، دلالت بر امامت و ولایت اهل بیت به ویژه علی بن ابیطالب (ع) دارد. اگرچه مکتب اهل بیت فامیلی و نسبیت را شرط امامت و ولایت نمی داند، باز هم اهل بیت از همه اکمل و اکم اند و ویژگی های امامت و ولایت در آنها موجود اند.
یکی از عوامل موثر وحدت مسلمانان، دوستی با خاندان آل محمد است. محبت و مودت اهل بیت یکی از موارد اتفاق تمام فرقه های اسلامی وابسته به هر گروهی و هر جریانی می باشد و همه مسلمانان عالم آن را یکی از مسلمات اصول دین و از واجبات الهی پذیرفته اند.
بنابراین مودت و محبت اهل بیت یکی از نکته های مشترک بین شیعه و اهل سنت است و این نقطه عطفی برای وحدت مسلمانان می باشد. بنابراین اگر همه مسلمانان بر سر سفره اهل بیت جمع شوند، بسیاری از ا ختلافات رفع می شود.
کتاب سیمای اهل سنت در آیه مودت از دیدگاه اهل سنت و شیعه به تالیف خدا حسین عابدی، توسط موسسه بوستان کتاب به قیمت ۴۵۰۰ تومان منتشر شده است.

منبع : روزنامه جوان