بررسی شیوع نوکاردیوز ریوی و عوامل مرتبط با آن در مبتلایان به عفونت ریوی شهرستان اراک در سال ۱۳۷۹

● سابقه و هدف:
نوکاردیوزیس عفونت چرکی تحت حاد مزمنی است که با طور عمده ریه را گرفتار میکند ولی ممکن است سایر اندامها نظیر پوست و سیستم عصبی مرکزی را گرفتار کند. این بیماری بیشتر در افرادی که به نحوی سیستم ایمنی آنها سرکوب شده است مشاهده میشود، ولی تحقیقات مختلف وجود آنرا در افراد طبیعی نیز نشان داده است. با توجه به اهمیت عفونتهای ریوی در ایران و نقش این باکتری در آن، این مطالعه روی بیماران مبتلا به عفونت ریوی در شهرستان اراک در سال ۱۳۷۹ انجام پذیرفت.
● مواد و روشها:
این تحقیق به صورت توصیفی روی ۶۰۰ بیمار مبتلا به عفونت ریوی انجام شد. در تمامی موارد رنگ آمیزی اختصاصی نمونه خلط با ذیل نلسون تغییر یافته و کشت آن در محیط پارافین آگار و تعیین گرونه ها براساس آزمایشات بیوشیمیایی هیدرولیز تیروزین، کازئین وژلاتین انجام پذیرفت. شیوع نوکاردیوزیس در نمونه ها تعیین و میزان واقعی آن را احتمال ۹۵ درصد در جامعه برآورد شد و تأثیر فصل و خصوصیات فردی با بروز بیماری مورد قضاوت آماری قرار گرفت.
● یافته ها:
از ۶۰۰ بیمار مراجعه کننده به مراکز فوق، ۲۶ مورد (۴.۳۳ درصد) نوکاردیا استروئید جدا شد. ارتباط معنی داری بین ابتلا به نوکاردیوز ریوی و سن، جنس و شغل و فصل دیده نشد.
● نتیجه گیری:
با توجه به اینکه عفونت نوکاردیوز ریوی محدودة خاصی از نظر سنی، جنسی، شغلی و فصلی ندارد و با عنایت به این که علائم بالینی نوکاردیوز ریوی شبیه عفونتهای سلی وقارچی ریوی است ولی درمان آن کاملاً با عفونتهای فوق متفاوت است و با توجه به مشکلات تشخیصی آن لازم است متخصصان بالینی در موارد خاص، توکاردیوز را در نظر داشته باشند و جهت درمان آن اقدام نمایند.

سیدحمیدرضا ابطحی
محمود صفاری
علی جورابچی
محمد رفیعی

منبع : پایگاه اطلاعات علمی