بهترین‌ها برای ثبت در تاریخ‌

سرانجام پس از ۲۷۵ روز و انجام ۳۰۶ مسابقه و به‌ثمر رسیدن ۷۱۹ گل، پرونده لیگ هفتم بسته شد و پیروزی با کسب عنوان قهرمانی، اولین تیمی شد که ۲ بار لیگ برتر را فتح کرده است.
در پایان این رقابت‌ها که با سقوط ۲ تیم تازه لیگ برتری شده صنعت نفت و شیرین فراز به دسته اول همراه شد ، قصد داریم مطابق رسم دیرینه بهترین‌های این لیگ را در قالب تیم منتخب لیگ معرفی کنیم و در این معرفی سعی داریم با تلفیق آمار و کیفیت فنی بازیکنان، شایسته‌ترین‌ها را انتخاب کنیم ، بدیهی است که با توجه به سلیقه‌ای بودن امور فنی ممکن است این انتخاب‌ها با انتقادهایی هم روبه‌رو شود که پیشاپیش به‌نظر همه منتقدان احترام می‌گذاریم.
ذکر این نکته هم ضروری به‌نظر می‌رسد که این انتخاب براساس سیستم ۲ - ۴ - ۴ ‌و لزوما دفاع خطی صورت گرفته است، چون بیشتر تیم‌ها با این شیوه بازی کرده‌اند و کاملا طبیعی است که عناصر دفاعی تیم‌هایی چون مقاومت سپاسی و برق شیراز که با سیستم قدیمی دفاع مثلثی، لیگ هفتم را سپری کردند، خیلی به‌چشم نیایند.
▪ هدی واعظی (پیروزی)‌:
به‌جرات می‌توان گفت اگر افشین قطبی به سنگربان بلند بالا و مشهدی خود بیشتر اعتماد می‌کرد و به‌خاطر حسن رودباریان ملی‌پوش، او را در بعضی بازی‌ها به نیمکت تبعید نمی‌کرد آمار دفاعی پیروزی می‌توانست به مراتب بهتر باشد. واعظی طی ۲۲ مسابقه‌ای که برای تیمش دروازه‌بان بود تنها ۱۴ گل دریافت کرد، ضمن این‌که در ۲ مقطع ۴ هفته‌ای (۱۲ تا ۱۵ و همچنین ۲۸ تا ۳۱)‌ موفق شد دروازه تیمش را بسته نگه دارد تا در مجموع با میانگین ۶۳/۰ گل خورده در هر مسابقه سرآمد همه دروازه‌بان‌های لیگ برتر باشد.
▪ خسرو حیدری (پاس همدان)‌:
بازیکنی که همواره او را به عنوان یک هافبک تکنیکی و رو به جلو می‌شناختیم با تدبیر مناسب وینگو بگوویچ از ابتدای فصل به عنوان یک مدافع راست به‌کار گرفته شد و هرچه از زمان لیگ گذشت بر حسن انتخاب مربی کروات پاس صحه گذاشت. حیدری در ۳۱ مسابقه به‌طور ثابت برای پاس به میدان رفت و طی این مدت ضمن مشارکت کامل در امور تدافعی، یک پاسور درجه اول هم برای مهاجمان تیمش محسوب شد، به‌طوری که ۵ پاس گل داد و اگر ضعف تمام کنندگی مهاجمان این تیم گریبانش را نمی‌گرفت آمارش می‌توانست ۲ برابر هم باشد.
▪ سید جلال حسینی (سایپا):
هر چند جایگاه سایپا در جدول‌ رده‌بندی اصلا قابل توجیه نیست، ولی سید‌جلال حسینی در این تیم یک استثناء‌ بود. مدافع ملی‌پوش سایپا بجز بازی آخر مقابل پیکان در تمام بازی‌های تیمش عنصراصلی و فرمانده خط دفاع سایپا بود و به‌رغم تغییرات مکرر نفرات کناری‌اش، در حد توان یا حتی بیشتر از آن هم برای موفقیت سایپا و حفظ سازمان دفاعی تیمش تلاش کرد. اگر سید‌جلال هم مثل بقیه ستاره‌های سایپا فصل نقل و انتقالات از این تیم می‌رفت، تضمینی وجود نداشت که تیم دایی حتی در لیگ برتر بماند.
▪ هادی عقیلی (سپاهان)‌:
بی‌تردید یکی از مهم‌ترین علل موفقیت نسبی سپاهان در این فصل، همین هادی عقیلی بود. عقیلی که ۲ بار برای سپاهان گلزنی هم کرد، آنقدر موثر بود که طی ۶ مسابقه عدم حضورش در میدان به علت مصدومیت یا محرومیت سپاهان ۳ بار شکست خورد. گرچه زردپوشان اصفهانی با شیوه دفاع خطی بازی می‌کردند، ولی هادی جدا از وظایف زدن توپ‌های اول به منطقه خود، یک سوئیپر ایده‌آل برای سپاهان محسوب می‌شد که به دفعات اشتباهات مدافعان دیگر تیمش را با فداکاری و فکر مناسب خود پوشش داد و اجازه نداد گل‌‌های خورده سپاهان از عدد ۳۸ فراتر برود.
▪ جلال امیدیان (مس)‌:
گرچه بیش از نیمی از بازی‌های فصل را در نقش پیستون چپ به میدان رفت، ولی همان ۱۲ بازی به عنوان مدافع چپ با توجه به فقر نفرات تخصصی این پست در لیگ برتر، باعث شد جلال امیدیان در قالب دفاع چپ تیم منتخب جای گیرد. این چپ پای اصفهانی ضمن انجام کامل وظایف دفاعی، مشارکت مناسبی درحملات مس داشت و در کنار ۲ گل تماشایی از روی ضربات ایستگاهی، ۵ پاس گل هم داد تا در انتخاب او تردیدی نداشته باشیم. عجیب این که او هم مثل خسرو حیدری اصلا جایی در فهرست ۳۳‌‌نفره تیم ملی ندارد و عجیب‌تر این که در فهرست تیم ملی اصلا دفاع چپ تخصصی دیده نمی‌شود.
▪ کریم باقری (پیروزی)‌:
این که می‌گویند بعضی‌ها سن و سال نمی‌شناسند، مصداق عینی کاپیتان پیروزی است. گویا کریم باقری می‌خواهد تمام معیارها در مورد پیر شدن یک فوتبالیست را عوض کند. کاپیتان تبریزی قرمزپوشان در لیگ هفتم یک رهبر تمام عیار برای خط میانی تیمش بود که هر چه به پایان فصل نزدیک‌تر می‌شدیم، او آماده‌تر و سرحال‌تر از قبل بازی می‌کرد. کریم با توجه به خصوصیات ویژه خود هم در دفاع و هم درحمله یک مهره غیرقابل چشم‌پوشی برای قطبی بود که با ۳ گل و ۵‌‌پاس گل بخصوص ۲ پاس گل ویژه‌اش مقابل سپاهان در هفته آخر عصای دست کادر فنی شد.
▪ داوود حقی (استقلال اهواز)‌:
اگر در پی مصداق عینی واژه کج سلیقگی در انتخابات تیم ملی هستید، راه دوری نروید. همین داوود حقی که معلوم نیست دیگر چه کار باید بکند تا چشم مربیان تیم ملی به او بیفتد؟ هافبک طراحی که رهبر تمام عیار ارکستر تهاجمی استقلال اهواز بود که از ۵۹ گل‌زده این تیم ۹ گل را شخصا به ثمر رساند، ۱۰ پاس گل ‌داد و اغراق نیست اگر بگوییم در ۲۰ گل دیگر هم نقش ویژه و غیرقابل انکاری داشت. حقی در عین حال یک کاشته زن قهار است که ۵ گل خود را هم با ضربات ایستگاهی به ثمر رساند. به نظر شما آیا جای این بازیکن در تیم ملی خالی نیست؟
▪ عادل کلاه‌کج (صبا باتری)‌:
بهترین خرید صباباتری در فصل نقل و انتقالات بود که با توجه به سقوط فولاد به عنوان سهمیه دسته اول به جمع باتری‌سازان تهرانی پیوست. کلاه‌کج که به رغم جوانی از تجربه خوبی بابت بازی در لیگ و همچنین تیم‌‌های ملی امید و جوانان برخوردار است، به علت مصدومیت‌های طولانی مدت محمد نوری و ابوالفضل حاجی‌زاده در طول فصل به فرمانده اصلی میانه میدان صبا تبدیل شد و در حد توان به حفظ انسجام تیم کمک کرد. عادل با ۳ گل و ۱۰ پاس گل و نقش ویژه‌اش در مرکز در انجام وظایفه محوله و حتی بیشتر از آن هم موفق بود.
▪ مهدی شیری (برق شیراز)‌:
برقی‌ها در این فصل خط هافبک خوبی داشتند، ‌ولی تصور این که بدون مهدی شیری می‌‌توانستند به موفقیت‌‌های نسبی خود دست پیدا کند، کار دشواری است. مهدی که در یک مقطع کوتاه به علت مذاکره با یک تیم عربی مورد غضب محمود یاوری هم قرار گرفت با رفع شدن سوءتفاهمات دوباره به ژنرال خط میانی برق تبدیل شد. شیری در لیگ هفتم برای تیمش ۵ گل زد، ۱۰‌پاس گل داد و ۲ پنالتی هم گرفت تا هیچ حرف و حدیثی در مورد انتخابش در تیم برگزیده فصل بر جای نماند. حیف که مهدی چند سال از فوتبال خود را به علت انتخاب اشتباه تیم از دست داد وگرنه... .
▪ ابراهیم توره (پیکان)‌:
وقتی از هفته نهم به جمع خوروسازان تهرانی پیوست تحول عظیمی در ماشین تهاجمی این تیم ایجاد کرد و با شروع گلزنی از همان بازی اول نشان داد که چه مهره ارزشمندی است. این مهاجم فرصت‌طلب و سیه‌چرده در طول بازی‌هایش برای پیکان ۱۳ گل زد و ۴ پاس گل داد تا ویژه‌ترین مهره تیمش باشد و استقلالی‌ها حسرت بخورند که چرا این مهاجم فرصت‌طلب و تمام‌عیار را از تمرین‌های خود اخراج کردند. تنها مشکل توره که در بازی با سر و پا تبحر ویژه‌ای دارد، گرفتن کارت‌های بیش از حد است. ۲ کارت قرمز و ۵‌کارت زرد برای یک مهاجم طی ۲۱ بازی اصلا آمار جالبی نیست که باعث شد ۳ بازی را به علت محرومیت از دست بدهد.
▪ محسن خلیلی (پیروزی)‌:
یکی از راحت‌ترین انتخاب‌های ممکن که جای هیچ تردیدی باقی نمی‌گذارد. قبل از شروع فصل برخی معتقد بودند خلیلی به دلیل تفاوت وضعیت بازی‌های سایپا و پیروزی دچار مشکل شده و نخواهد توانست موفقیت‌های خود را در سایپا تکرار کند، ولی شماره ۹ سرخ‌ها نه‌تنها فراتر از لیگ گذشته، بلکه فراتر از انتظارات هم ظاهر شد. به ثمر رساندن ۱۸ گل آن هم بدون پنالتی و یک پاس گل دلیل محکمی برای برترین بودن اوست. خلیلی جدا از گل زیبایش به‌‌سپاهان با گل زدن به استقلال در هر ۲ بازی رفت و برگشت بیش از پیش محبوب هواداران پرشمار پیروزی شد.
● ترکیب تیم منتخب لیگ هفتم‌
در این انتخاب نفراتی چون احسان حاج صفی، محسن بنگر و حسین کاظمی (سپاهان)‌، هاشم بیک‌‌زاده (مقاومت)‌، مجتبی جباری (استقلال)‌، علیرضا واحدی نیکبخت و عباس آقایی (پیروزی)‌، علیرضا محمد و هادی اصغری (راه‌آهن)‌، رضا ناصحی و سیدمحمد حسینی (ابومسلم)‌، سیدمهدی رحمتی (مس)‌، محمدرضا طهماسبی (پیکان)‌، حنیف عمران‌زاده و یدالله اکبری (پاس)‌، روح‌الله بیگدلی (استقلال اهواز)‌، محمدرضا خلعتبری (ذوب‌آهن)‌ و... هم می‌توانستند جای داشته باشند.
سعی کردیم با تلفیق آمار و مسائل فنی بهترین انتخاب را داشته باشیم، ولی در صورتی که این انتخاب در برخی موارد مورد پسندتان نیست، شرمنده! گزینه‌های دلخواه خودتان را جایگزین آنهایی که نمی‌پسندید، کنید.

آرش رستم نمدی‌

منبع : روزنامه جام‌جم