بررسی علل بستری و مرگ و میر در بخش ICU بیمارستان آیت اله کاشانی شهرکرد (از مهرماه ۱۳۷۶ لغایت مهرماه ۱۳۷۹)

● زمینه و هدف:
مهم ترین شاخص در ارزیابی توانائی های درمانی بخش مراقبت های ویژه بیمارستان ها بررسی میزان مرگ و میر بیماران است. در بسیاری از مراکز درمانی سعی شده است تا عواملی را که باعث تغییر میزان مرگ و میر در بخش مراقبت های ویژه می شوند را مشخص کنند. زیرا از این اطلاعات می توان در جهت سازماندهی وضعیت بهداشتی و درمانی استفاده کرد و از میزان مرگ و میر کم نمود. هدف از این مطالعه تعیین علل بستری و مرگ و میر بیماران بستری در بخش مراقبت های بیمارستان آیت اله کاشانی شهرکرد است.
● نتایج:
طی این دوره ۲۹۶ بیمار بستری شدند که از این تعداد ۷۹ بیمار (۳۷.۴%) فوت کردند. شایع ترین علت فوت بیماری بیماران نارسائی تنفسی (۳۷.۹%)، تروماهای مغزی (۲۷.۸%) بود. تفاوتی در زمان مرگ و میر بیماران در طول شبانه روز وجود نداشت و اکثر بیماران (۱۲.۸%) در چهار روز اول بستری فوت نمودند.
● نتیجه گیری:
اصلی ترین فاکتورهایی که باعث افزایش مرگ و میر بیماران در بخش مراقبت ویژه می شد نارسایی تنفسی، ترومای مغزی با کاهش سطح هوشیاری GCS پائین تر از ۸ و گروه های سنی بالاتر از ۵۵ سال و نوزادان بود. تفاوتی در ساعات مرگ و میر در طول ۲۴ ساعت وجود نداشت و اکثریت بیماران (۳۸ بیمار) در روز اول تا چهارم فوت کرده یا در همین زمان از ICU با حال عمومی مناسب مرخص شدند. بنابراین مراقبت جدی تر در این زمان بسیار مهم است. نارسایی تنفسی با ۳۰ مورد و نوزادان با ۹۰% مرگ و میر لزوم بازنگری در بخش های مراقبت ویژه داخلی و نوزادان را ایجاب می کند.

محمدرضا عابدین زاده
حمیدرضا آرتی
فریبا هوشمند
سعید ابریشم کار

منبع : پایگاه اطلاعات علمی