جمعه, ۱۰ فروردین, ۱۴۰۳ / 29 March, 2024
مجله ویستا

دومین انقلاب موگابه


دومین انقلاب موگابه
گویا در بسیاری از کشورهای جهان سوم این به یک سنت تبدیل شده است که پس از یک انقلاب یا کودتا رهبران جنبش چنان بر اریکه قدرت تکیه می زنند که به راحتی نمی توان آنها را از موضع شان کنار زد و در اکثر موارد این روند تا چندین دهه ادامه پیدا می کند.
کشور های آفریقایی از این قاعده مستثنی نیستند، در اکثر این کشورها بعد از استقلال و رهایی از یوغ استعمار دوران تک صدایی و استبداد شروع می شود. شاید بتوان دولت زیمبابوه را مثال قریب این مورد دانست.
حدود سه دهه پیش در آوریل ۱۹۸۰ زمانی که مردم زیمبابوه به رهبری «موگابه» و «جاشوا انکومو» به حکومت انگلیسی ها در این کشور پایان دادند شاید هیچ گاه فکر نمی کردند یکی از این رهبران دیگری را از میدان به در کرده و خود چنان صاحب مطلق قدرت شود که جنبشی دیگر برای کنار زدنش لازم باشد.
موگابه ابتدا بر مسند نخست وزیری و سپس ریاست جمهوری تکیه زد اما طی این سال ها هیچ گاه نتوانست آرمان های انقلابی را تحقق بخشد یا حتی شرایط قبلی را حفظ کند.
در دوره تکیه او بر اریکه قدرت در نتیجه سیاست های اقتصادی نادرست او نرخ تورم در این کشور به حالت انفجار درآمد.
یکی از اقداماتی که بر این بحران دامنه زد سیاست او در تصرف زمین های سفید پوستان انگلیسی تبار در سال ۲۰۰۰ بود که عمده درآمد ارزی خارجی زیمبابوه از این مزارع به دست می آمد یا وی با ملی کردن اراضی پهناوری از زمین های این کشور ۵/۱ میلیون نفر از ساکنان این زمین ها را آواره و بیکار کرد و به این ترتیب خیابان های این کشور و کشور های اطراف پر شد از بیکاران و گرسنگان زیمبابوه یی.
اما دولت او اینک پس از سه دهه قدرت بلامنازع در سراشیبی سقوط و مشروعیتش مورد تردید قرار گرفته است و درست به همین دلیل بعد از انتخابات ماه مارس موجی از شک و تردید نه تنها در خود این کشور بلکه در جهان نسبت به نتیجه این انتخابات به وجود آمد و شائبه تقلب او در اذهان پدیدار شد.
حزب موگابه در جریان انتخابات همزمان مجلس و ریاست جمهوری در روز ۲۹ ماه مارس اکثریت پارلمانی خود را از دست داد و همین امر موجب ایجاد اولین لرزه بر اندام او شد.
پس از اعلام نتایج انتخابات ریاست جمهوری جار و جنجال بی سابقه یی در این کشور به راه افتاد و سرانجام بنابر این شد که چون هیچ کدام از نامزد ها به بیش از ۵۰ در صد آرا دست نیافتند انتخابات به دور دوم موکول شود.
رقیب موگابه مورگان تسوانگیرای بر این باور است که موگابه با دست بردن در نتایج انتخابات باعث موکول شدن این امر به دور دوم شده است به خصوص که او از حمایت بی دریغ نهاد تعیین کننده یی چون ارتش نیز برخوردار است.
اما اینک پس از گذشت مدت زمان زیادی از برگزاری انتخابات، دولت زیمبابوه پس از روزها طفره رفتن از تعیین زمان دقیق دور بعدی این رقابت، ماه آگوست را برای این مهم تعیین کرده است. آنچه در این بین خودنمایی می کند و همین امر نیز اعتراض جهانیان را برانگیخته این است که موگابه بعد از اغتشاشات اخیر در این کشور سعی دارد با به تعویق انداختن موعد انتخابات، برای خود فرجه یی فراهم کند تا در این اثنا به جلب آرای از دست رفته بپردازد.
آنچه کاملاً واضح است این است که جلب رضایت مخالفان در این مدت زمان کوتاه میسر نیست چرا که این نارضایتی طی ۲۸ سال ایجاد شده است؛ ۲۸ سالی که تمام آرمان های انقلابی این ملت را نابود کرده و با وارد کردن فشار های اقتصادی و سیاسی گوناگون آنها را به جان آورده است.
او نیز این را می داند که نمی تواند در فکر کسب وجهه و جلب رضایت مردم باشد. موگابه اینک سعی خواهد کرد در این فرجه کوتاه چنان کند که بلافاصله بعد از انتخابات نیز کرد.
او به دستگیری گسترده طرفداران حزب «ام دی سی» پرداخت و به دفاتر این حزب حمله و به ضرب و شتم اعضای آن اقدام کرد.
او که اینک تمام تکنیک ها و تاکتیک های بازی را به کار برده و موفق به حفظ بازی به نفع خود نشده است دست به حذف فیزیکی رقیب زده و با تکرار شعار های انقلابی سه دهه پیش زیمبابوه سعی در تحریک احساسات وطن پرستانه مردم و زنده کردن روحیه انقلابی و ضدبیگانه در بین آنها دارد و از طرف دیگر با اقدام به تخطئه رقیب و زدن مهر خیانت و وابستگی بر تسوانگیرای و حزبش سعی در سوءاستفاده از احساسات ضدانگلیسی که در حافظه تاریخی مردم این کشور است، دارد.
گویا او می کوشد موگابه سه دهه پیش را احیا کند و بار دیگر در مبارزه علیه انگلیس پیروز شود و با واقعی جلوه دادن این نبرد خیالی نزد مردم، باز هم رقیب خود را کنار زده و بر اریکه قدرت تکیه زند
آرین پورقدیری
منبع : روزنامه اعتماد


همچنین مشاهده کنید