بررسی تاثیر پماد روغن کنجد و هیدروکسید کلسیم بر زمان دبریدمان غیر جراحی زخم های سوختگی درجه ۳ در موش های صحرایی بالغ نر

● مقدمه:
وجود بافت‌های نکروزه چرمی شکل یکی از مشکلات بیماران دچار سوختگی‌های عمیق محسوب می‌گردد. در این پژوهش استفاده از پماد روغن کنجد وهیدروکسید کلسیم جهت دبریدمان بافت‌های نکروزه ناشی از سوختگی مورد ارزیابی قرار گرفته است.
● روش کار:
این مطالعه تجربی برروی ۴۰ عدد موش صحرایی بالغ نر از نژاد ویستار صورت گرفت. پس ازانجام بیهوشی بوسیله کلروفرم، هر دو پهلوی رت شیو و با قرار دادن درآب جوش به مدت۱۰ثانیه، سوختگی درجه ۳، به قطر ۳ سانتی‌متر ایجاد گردید. رت‌ها به صورت تصادفی به ۴ گروه تقسیم شدند. در۳ گروه اول در یک سمت روزانه از پماد فیبرینولایزین (به عنوان زخم‌های شاهد ۱) و در سمت دیگر در گروه اول، دوم و سوم (به عنوان زخم‌های مورد) به ترتیب از پماد کنهاید با غلظت ۱، ۵/۲ و ۵ درصد برای پانسمان استفاده شد. در گروه چهارم (زخم‌های شاهد ۲) اجازه داده شد تا زخم‌ها به خودی خود ترمیم یابند. در هر گروه و هر زخم، زمان برداشته شدن بافت نکروزه و سپس ایجاد بافت گرانولاسیون در چک لیست مربوطه ثبت شد و نتایج با استفاده از آزمون آنالیز واریانس و تی زوج مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.
● نتایج:
نتایج نشان داد که بین ۳ غلظت متفاوت از پماد کنهاید کمترین میانگین زمان دبریدمان با ۶/۱۶روز مربوط به پماد با غلظت۵ درصد می‌باشد (P=۰.۰۰۱). از طرف دیگر مشخص شد که تقریبا اختلاف معنی‌داری بین زمان دبریدمان گروه مورد با گروه‌ شاهد ۱ وجود ندارد (P=۰.۵۳)، اما اختلاف این زمان در گروه مورد و شاهد۲ و همچنین گروه شاهد ۱ و ۲ معنی دار است (P=۰.۰۰۱). هم‌چنین اختلاف معنی داری نیز بین زمان ایجاد بافت گرانولاسیون در استفاده از پماد کنهاید ۵ درصد و گروه شاهد۱ وجود داشت (P<۰.۰۱).
● نتیجه‌گیری:
استفاده ازپماد کنهاید ۵ درصد نه تنها موجب آسیب به بافت‌های سالم نمی‌گردد بلکه در دبریدمان بافت‌های نکروزه قابل رقابت با پماد فیبرینولایزین می‌باشد. لذا بررسی بیشتر در این زمینه ضروری است.

حمیدرضا ابراهیمی فخار

منبع : پایگاه اطلاعات علمی