یک کمدی اسکروبال (راجر ایبرت)

"جونو" به کارگردانی جیسون ریتمن را تقریباً می توان بهترین فیلم امسال دانست. فیلمی بی نهایت هوشمندانه، مفرح و تأثیرگذار که داستان خود را در قالب یک کمدی اسکروبال آغاز می کند و در نهایت با شخصیت هایی همراه می شود که چاره یی جز دوست داشتن شان نداریم.
البته عجیب است که چطور با وجود دیالوگ های مد روز این فیلم و لحن متظاهر و مغرورانه اش باز هم با تماشای آن می توانیم به درونیات یک زن جوان پی ببریم وبه شدت به او علاقه مند شویم.
آیا واقعاً می توان در میان بازی های امسال بازی بهتری از آنچه الن پیج در این فیلم ارائه داده است پیدا کرد؟
من که اینطور فکر نمی کنم. ممکن است بیشتر بازیگران قبول داشته باشند که اجرای نقش های کمدی نسبت به نقش های درام با سختی های بیشتری همراه است اما نمی توان از این نکته هم غافل شد که در میان نقش های کمدی آن نقشی که بر حضور ذهن بالا و اعتماد به نفس کامل متکی باشد و بتواند بدون آنکه راه دوری برود با حداقل توانایی ها مخاطب را بخنداند با دشواری های به مراتب بیشتری همراه است که الن پیج هم در این فیلم به طرز شگفت انگیزی از عهده آن برآمده است. من تنها در دو فیلم بازی پیج را دیده ام و با توجه به اینکه وی هنوز بیست سال دارد فکر می کنم در آینده نزدیک به یکی از بهترین بازیگران زمان خودش تبدیل خواهد شد.
می دانم که تعریف و تمجید من از این فیلم نباید تنها در حد گفتن اینکه تماشای«جونو» چقدر لذت بخش است باقی بماند. اما کیست که نداند این روز ها همراه شدن با مخاطبی که با اشتیاق به صندلی خود در سالن سینما تکیه بدهد و تمام لحظات فیلم را دنبال کند و از فیلمنامه هوشمندانه فیلم غافلگیر شود چقدر نادر و کمیاب است؛ و یا حتی شنیدن صدای خنده های بلند تماشاگری که در مواجهه با صحنه های غیر قابل پیش بینی فیلمی به اوج لذت رسیده باشد.
در بیشتر فیلم های این روز ها به راحتی به آنچه در ذهن شخصیت ها می گذرد پی می بریم و به همین دلیل دیگر کمتر تماشاگری را پیدا می کنید که با شور و اشتیاق غرق تماشای فیلمی شده باشد و با خیال آسوده آن را تحسین کند.
الن پیج در این فیلم نقش دختری شانزده ساله به نام جونو مک گاف را برعهده دارد که گرفتار یک بارداری ناخواسته می شود و بعد از بازدید از کلینیک سقط جنین تصمیم می گیرد کودکش را به دست پزشکان آن کلینیک نسپارد و وی را به دنیا بیاورد. جونو می داند که خودش به دلیل سن پایین نمی تواند کودک را بزرگ کند به همین دلیل با پیشنهاد بهترین دوستش لی (الیویا ثربی) تصمیمی عجیب می گیرد که در نوع خودش کم سابقه و حتی بی سابقه است.
جونو سپس در صحنه یی پدر و مادرش را هم از تصمیم خود مطلع می کند تا مطمئن شوید که این فیلم چقدر اصیل است و از واقعیت موجود نیز تاثیر پذیرفته است. صحنه یی که می توان گفت در آن با دوست داشتنی ترین پدر و مادر تاریخ فیلم های تین ایجری (نوجوانانه) مواجه می شویم؛ برن (آلیسون جینی) و مک (جی. کی. سیمونز). آنها از دیگر پدر و مادر هایی که در این نوع فیلم ها به تصویر کشیده شده اند پیرتر و عاقل تر و مهربان ترند، از استعداد و حس شوخ طبعی بیشتری برخوردارند و می توانند شما را از خنده روده بر کنند.
در کنار این شخصیت ها زوج دیگری به نام های ونسا و مارک (جنیفر گارنر و جیسون بیتمن) هم در این فیلم حضور دارند. آنها در یکی از همان خانه هایی زندگی می کنند که با دیدن شان خیال می کنید مارتا استوارت (سردبیر مجله خانه داری و تاجر و ناشر موفق امریکایی) درست یک ثانیه پیش آنجا را ترک کرده است. ونسا خواستار بزرگ کردن یک بچه است غافل از اینکه مارک هنوز خودش شبیه بچه ها رفتار می کند و انگار نه انگار که مردی متاهل است. مارک در آستانه چهل سالگی شغل ناچیزی در بخش آگهی های تبلیغاتی دارد اما هنوز در آرزوی تبدیل شدن به یک ستاره راک است و در همان حال و هوا سیر می کند.
در ادامه فیلم با جونو در خلال ماه های بارداری اش همراه می شویم درحالی که پدر و مادرش به جای کمک به او خود باعث دردسر های جدیدی می شوند. ظاهراً باز هم باید تکرار کنم که واقعاً عجیب است چگونه الن پیج توانسته تا این حد طبیعی احساسات عمیق نهفته در شخصیت جونو را به مخاطب منتقل کند.
فیلمنامه فیلم هم که اولین کار دایابلو کدی است به لحاظ ساختار یک شاهکار ماهرانه است که مضامین نهفته در خود را به آرامی بروز می دهد و اصلاً توی ذوق نمی زند. بعد از سه باری که به تماشای این فیلم رفته ام تصور می کنم بر بعضی صحنه ها تسلط کامل دارم اما نمی خواهم با نقل جذابیت های آن صحنه ها تجربه تماشای شما را خراب کنم و مانع غافلگیری تان شوم.
چرا که «جونو» فیلمی است که در هر صحنه شما را مجذوب و شیفته خود می کند و علاوه بر پیرنگ داستانی اش به دلیل شخصیت های قدرتمندش دست از سر شما برنمی دارد. گذشته از این ها فیلم هیچ صحنه ضعیف و زائدی ندارد و مانند آب روان در جان شما نفوذ می کند.

علی نیرومندپور (آرش)
http://www.longcuts.com

منبع : عصر يخبندان