استئاتوهپاتیت غیرالکلی (Non-Alcoholic Steatohepatitis)

استئاتوهپاتیت غیرالکلی یعنی اینکه بدون وجود سابقه‌ای از مصرف الکل، در نمونه برداری کبدی تغییراتی وجود داشته باشد که در هپاتیت الکلی دیده می شوند. تشخیص با نمای رادیولوژیک کبد چرب مطرح می شود و با بیوپسی تایید می گردد. افزایش موارد جدید این بیماری در ایران، اهمیت آگاهی از این بیماری و نحوه برخورد با آن را نشان می دهد. این بیماری به طور شایع همراه دیابت قندی، چاقی و هیپرلیپیدمی دیده می شود و به نظر می آید یکی از تظاهرات مقاومت به انسولین در بدن باشد. سیر این بیماری در بلند مدت معلوم نیست ولی مسلما بهتر از کبد چرب الکلی است. در پاتولوژی، طیفی از تغییرات از استئاتوز ساده تا سیروز ممکن است دیده شوند. در تشخیص افتراقی این بیماری، بیماریهای مزمن کبدی نظیر بیماریهای کبدی ناشی از دارو، هپاتیت های مزمن ویروسی، بیماریهای متابولیک کبدی و بیماریهای خود ایمن باید رد شوند. در حال حاضر درمان قطعی برای این بیماری وجود ندارد و روشهای درمان به دو دسته تقسیم می شوند. دسته اول، کاهش عوامل خطرساز است که شامل کاهش وزن، درمان هیپرانسولینمی و بیماری قند، کنترل هیپرتری گلیسیریدمی و لپتین می شود. دسته دوم داروهایی هستند که اثر محافظتی بر سلول های کبدی دارند، مانند: ویتامین E و C، پروبوکل، سیلیمارین، اسید اورسودی اوکسی کولیک، کاهش بار آهن، ان- استیل سیستئین، مکملهای غذایی و سیتوکین ها، شیوع این بیماری در بین کودکان رو به افزایش است که بیشتر به علت افزایش چاقی در این گروه سنی است.

ناصر ابراهیمی دریانی
حسین بهرامی
بابک حق پناه
علی اسد هشترودی

منبع : پایگاه اطلاعات علمی