استفاده از طب مکمل در بیماران مبتلا به سرطان

برخی از مبتلایان به بیماری‌های مزمن و صعب‌العلاج مانند سرطان گاه جهت کاهش عوارض بیماری یا پیشگیری از رشد متاستازها به طب مکمل مراجعه می‌کنند. هدف از این مطالعه بررسی روش‌های شایع مورد استفاده و تعیین فراوانی و علل مراجعه بیماران سرطانی به این گونه روش‌های درمانی طب مکمل است. مطالعه به صورت مقطعی بر روی ۶۲۵ بیمار مبتلا به سرطان انجام شد که در مدت ۱۰ ماه در سال ۱۳۸۱ به مراکز درمانی بیمارستان امام خمینی و مرکز پرتودرمانی نوین مراجعه کرده بودند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه نیمه ساختاری معتبر شده و با رضایت کامل از بیماران جمع‌آوری شد.
شرکت کنندگان در مطالعه دارای متوسط سنی ۶۱/۴۷ سال (انحراف معیار ۱/۱۵±) بودند. اکثر بیماران زن و متاهل بوده و تحصیلات آنها در حد دیپلم بود. فراوانی استفاده از طب مکمل در بین بیماران ۳۵ درصد (N=۲۱۹) بود. از این تعداد بیشترین استفاده از طب مکمل مربوط به دعا و شفا با ۸۱ درصد (N=۱۷۸) و انرژی درمانی به میزان ۹ درصد (N=۲۰) بود. بالاترین میزان مراجعه به طب مکمل مربوط به دستگاه گوارش (۳۷ درصد) بود. بین سطح تحصیلات بیماران با میزان استفاده از شاخه‌های مختلف طب مکمل ارتباط معنی‌داری مشاهده شد (P<۰.۰۳۲). اکثر بیماران خواستار ارایه درمان‌های مکمل از طریق پزشک بودند (۸۰ درصد) و نیز در این مطالعه مشاهده شد نیمی از دریافت کنندگان طب مکمل به خاطر عدم پرسش از طرف پزشک معالج، وی را در جریان درمان به وسیله طب مکمل قرار نداده‌اند.به نظر می‌رسد چنانچه برنامه ریزی دقیقی جهت آموزش پزشکان در زمینه طب مکمل و نیز بهبود بخشیدن ارتباط بین پزشکان و بیماران انجام گیرد، می‌توان امیدوار بود که در آینده استفاده‌های صحیح‌تر و مفیدتری از روش‌های طب مکمل در ایران به‌عمل آید و همچنین از بروز عوارض خطرناک آن جلوگیری گردد. اطلاعات به‌دست آمده در این مطالعه بررسی اولیه‌ای جهت شناسایی گوشه‌ای از وضعیت طب مکمل در کشور بوده و می‌تواند مبنایی برای دیگر مطالعات در زمینه بررسی اثر بخشی، عوارض ناشی از درمان‌های طب مکمل و نیز تأثیرات مفید به‌دنبال درمان‌های این رشته‌های درمانی

اکرم السادات سجادیان
احمد کاویانی
علی منتظری
مهرگان حاجی محمودی
ماندانا ابراهیمی
فرهاد سمیعی
مسعود یونسیان
محمداسماعیل اکبری

منبع : پایگاه اطلاعات علمی