هیستوپاتولوژی و اپیدمیولوژی لنفوم‌های اکسترانودال در بیمارستان شریعتی تهران؛ یک بررسی ده ساله

لنفوم‌های اکسترانودال از نظر گرفتاری ارگان، نوع هیستوپاتولوژی، پاتولوژی مولکولی و ژنتیک، روش های درمانی و پیش آگهی، تفاوت هایی با نوع برخاسته از ارگان لنفاوی دارند. اطلاع از ارگان غالب درگیر و نوع هیستوپاتولوژی، در کنار علائم بالینی به تشخیص به موقع لنفوم های اکسترانودال می تواند کمک شایانی باشد. در این مطالعه گذشته نگر توصیفی، از مجموع ۳۳۶ مورد لنفوم ثبت شده طی ۱۰ سال (۱۳۶۶ الی ۱۳۷۵) در بخش پاتولوژی بیمارستان شریعتی دانشگاه علوم پزشکی تهران، ۴۷ (۱۴%) مورد (۲۶ مذکر و ۲۱ مونث) لنفوم اکسترانودال را شامل می شد. شایعترین ارگان درگیر (۳۸ مورد) دستگاه گوارش بود (۲۲ مورد روده کوچک و ۱۴ مورد معده) و دستگاه اعصاب مرکزی، پوست و پاروتید درجات بعدی را شامل می شدند. شایعترین نوع هیستوپاتولوژی (Working formulation) نوع منتشر با سلول های بزرگ بود (۲۸ مورد از ۴۷ مورد). هیستوپاتولوژی غالب در دستگاه گوارش نیز از نوع منتشر با سلول های بزرگ بوده و در روده کوچک، تعداد موارد لنفوم منتشر با سلول های بزرگ با تعداد موارد IPSID برابر بود (هر کدام ۱۱ مورد). می توان نتیجه گرفت که همیشه باید به فکر لنفوم اکسترانودال بویژه در دستگاه گوارش بود و در مورد اسهال طول کشیده، IPSID را می بایست مد نظر قرار داد.

ناصر کمالیان
زهرا فروهش تهرانی
عبدالعلی ابراهیمی

منبع : پایگاه اطلاعات علمی