بحران های ۶۰ سالگی صهیونیسم

با رفتن بوش از کاخ سفید فقط ایالات متحده نیست که با چشم اندازی از ابهام در اقتصاد و دیپلماسی روبرو می شود. سایه این ابهام و آشفتگی اکنون بیش از همه بر متحد اصلی آمریکا در خاورمیانه سنگینی می کند.
اتفاقات مهمی دست به دست هم داده تا ساکنان سرزمین های اشغالی با تشویش و اضطرابی بیش از شهروندان آمریکا آخرین روزهای زمامداری بوش را به سر کنند. کافی است که به نطق هایی که این روزها از تریبون کنیست اسرائیل در سرزنش بوش و اولمرت ایراد می شود گوش فرادهید.
به موازات جنگ و دعوایی که درون حاکمیت رژیم صهیونیستی بروز کرده مناسبات تل آویو با تشکیلات خودگردان فلسطین نیز به هم ریخته است. اگر اسرائیلی ها در پایان دوران ناکام بوش، اولمرت را به عنوان بازنده اصلی به سوی کرسی محاکمه سوق می دهند فلسطینی ها و اعراب نیز محمود عباس را آماج خشم و اعتراض خویش قرار داده اند. بنابراین در خاورمیانه، فرصت ها فقط از کف بوش ربوده نشده است بلکه اتهام فرصت سوزی گریبان متحدان درجه اول او در فلسطین اشغالی را هم فرا گرفته است.
آخرین بار، گدعون ساعر رئیس فراکسیون حزب لیکود در پارلمان رژیم صهیونیستی - حزبی که اولمرت از آن برخاسته است - خواهان برکناری اولمرت شد و گفت او چاره ای جز استعفا ندارد. بحران های عصر اولمرت زمانی یکی پس از دیگری سر باز می کند که این رژیم در تدارک جشن بزرگ شصتمین سال تأسیس خود است. جشنی که به اعتقاد خود تحلیلگران اسرائیل در بحرانی ترین روزهای این رژیم بر پا می شود. از همین روست که شالوم کیتال مالک یکی از روزنامه های اسرائیل می گوید: واقعاً دلیلی برای جشن گرفتن وجود ندارد. آینده اسرائیل مه آلود است و اوضاع چه برای ما و چه برای کشورهای همسایه امیدوار کننده نیست.
برآوردهایی هم که از نظرات یهودیان ساکن سرزمین های اشغالی صورت گرفته گویای عمق بحران است. هاآرتص خبر داده که طبق تازه ترین نظرخواهی ها میزان نگرانی از آینده در فلسطین اشغالی به بالاترین سطح در ۶۰ سال اخیر رسیده است. برپایه این برآورد تنها چهار درصد اسرائیلی ها از چیزی نمی ترسند و چهار درصد نیز نمی دانند از چه باید بترسند.
براساس این نظرسنجی جمعی از ساکنان فلسطین اشغالی از آغاز جنگ در مرز اسرائیل و لبنان هراس دارند و عده ای دیگر از اسرائیلی ها نیز از به هم ریختن اوضاع به طور کلی و بی نظمی در امور داخلی می ترسند.
اما عوامل این ترس و اضطراب در پایان دوره اولمرت چیست، چه عناصر جدیدی در خاورمیانه به قدرت مخالفان رژیم صهیونیستی اضافه شده که این گونه اسباب ترس از آینده را برای ساکنان آن فراهم ساخته است به گفته افراییم کام کارشناس مسائل دفاعی، افزایش قدرت ایران، ادامه اشغال و شهرک سازی در کرانه باختری رود اردن، افزایش چشمگیر جمعیت فلسطینیان، افزایش قدرت جنبش اسلامی فلسطینی حماس در غزه و قدرت نوین موشکی نیروهای مقاومت از جمله مهمترین عواملی هستند که اسرائیل را با مشکل روبه رو کرده اند.
او تأکید می کند که به نظر نمی رسد این موقعیت دشوار با دستیابی به راه حلی پایدار به این زودی ها از بین برود. در پایان شش دهه از حیات نامیمون این رژیم اکنون مقوله امنیت به معنای واقعی از حیات یهودیان ساکن این منطقه رخت بربسته است. ذهن ساکنان سرزمین های اشغالی اکنون درگیر این مقایسه تاریخی است که آنها در زمان زمامداری دولت های پیشین آمریکا لااقل به یک پیمان نیم بند سازش با اعراب دست یافتند اما در برهه کنونی حتی توافقنامه جزئی آنها با تشکیلات خود گردان نیز نقش برآب شده است. آنها می گویند اسرائیلی که در دوره کارتر موافقتنامه های سازش با مصر در سال ۱۹۷۸و پیمان دوستی با اردن در دوره کلینتون در سال ۱۹۹۴ امضا کرد اکنون از سمت جهان عرب فقط صدای ناسازگاری و نشان نفرت دریافت می کند.
ران بوسو از کارشناسان خاورمیانه در گزارش تحلیلی خود که بسیاری از خبرگزاری های غرب آن را انعکاس دادند نوشت: اسرائیل یک بودجه دفاعی حدود ۱۴ میلیارد دلاری برای سال ۲۰۰۸ تصویب کرده است. ارتش اسرائیل از پیشرفته ترین و مرگبار ترین تسلیحات و تجهیزات نظامی برخوردار است. در جنگ های سال های دور این توان نظامی باعث پیروزی ارتش اسرائیل در برابر ارتش های عربی بود اما اکنون اسرائیل می داند که این توان نظامی ضامن پیروزی این رژیم نیست که شکست اشغالگری این رژیم در جنوب لبنان که در نهایت مجبور به عقب نشینی از این منطقه شد و همچنین دو انتفاضه فلسطینیان برضد جنایات اسرائیل مؤید این واقعیت است. اسرائیل اکنون در شهرهای خود با حملات راکتی و شهادت طلبانه گسترده روبرو است. در جنوب، جنبش مقاومت اسلامی فلسطین (حماس) کنترل نوار غزه را بدست گرفته و ارتش اسرائیل را دچار سردرگمی و سرخوردگی کرده است. یکی از شکست های فاحش و سنگین ارتش اسرائیل در سال های اخیر جنگ تابستان ۲۰۰۶ برضد حزب الله لبنان بود. حزب الله لبنان در طول این جنگ هزاران راکت به سوی اسرائیل شلیک کرد و زندگی ساکنان فلسطین اشغالی را فلج ساخت و ناتوانی ارتش اسرائیل را در مقابله با چنین حملاتی به نمایش گذاشت. اوزی دایان ژنرال ذخیره ارتش اسرائیل می گوید: تاکتیک های جنبش های حزب الله و حماس باعث شده است که اسرائیل احساس امنیت نکند. حتی زرادخانه هسته ای اسرائیل که شیمون پرز رئیس رژیم صهیونیستی در سخنانش به طور تلویحی آن را تأیید کرده است ضامن امنیت این رژیم نیست و ثابت شده است که این زرادخانه استفاده ای برای این رژیم ندارد.
ایتان گیلبوا تحلیلگر امور سیاسی از دانشگاه بار ایلان تل آویو می گوید: اسرائیل نتوانسته تاکنون از پس مشکلات پی در پی و منحصربفرد برآید. او تأکید می کند که مسئله امروز یهودیان فقط شکست اسرائیل در برقراری صلح با همه همسایه ها و کشورهای منطقه نیست بلکه اکنون اوضاع اقتصادی و انسجام اجتماعی فلسطین اشغالی به هم ریخته است.
به این ترتیب فهرست بلند تهدیدات رژیم صهیونیستی اکنون به صورت یک کیفرخواست برای محاکمه اولمرت و مؤاخذه از بوش در کنیست و رسانه های این رژیم درآمده است. زیرا تمام راهبردهای تل آویو در این مدت بر این پایه تنظیم شده بود که این عناصر چندگانه تهدید را خنثی کند. اولمرت وعده انزوای ایران را داده بود و متعهد شده بود که با یاری دیپلماسی آمریکا جهان را به متوقف ساختن فعالیت صلح آمیز هسته ای ایران وادار کند. از سوی دیگر وزیر جنگ او ـ باراک ـ با قول مهار حزب الله لبنان و براندازی دولت انقلابی حماس روی کار آمد، اما اکنون هیچ کدام از این وعده ها به بار ننشسته است.

سلیمان دعویسرا

منبع : روزنامه ایران