طبال سابق Ex Drummer

▪ کارگردان: کوئن مورتیر.
▪ فیلمنامه: کوئن مورتیر بر اساس رمان هرمن بروسلمانز.
▪ موسیقی: آرنو، فلیپ کوولیر، میلیونر، گای وان نوتن.
▪ مدیر فیلمبرداری: گلاین اسپیکارت.
▪ تدوین: مانو وان هووه.
▪ طراح صحنه: خیرت پاره دیس.
▪ بازیگران: دریس وان هگن[دریس]، نورمن بئرت[کوئن د گیتر]، گونتر لاموت[یان وربیک]، سام لوویک[ایوان وان دروپ]، فرانسوا بیوکلیر[پدر وربیک]، برنادت دامان[مادر وربیک]، نانسی دنیس[همسر ایوان]، دلورس بوکیرت[لیو]، ویم ویلیرت[جیمی]، شانتال وانین[کریستین]، تریستان ورستون[دوریان].
▪ ٩٠ و ١٠٤ دقیقه.
▪ محصول ٢٠٠٧ بلژیک. برنده جایزه داوران جشنواره رین دنس، نامزد جایزه ببر از جشنواره رتردام، برنده جایزه ویژه داوران جشنواره ورشو.
▪ ژانر: کمدی، جنایی، درام، موسیقی.
سه مرد تصمیم گرفته اند تا یک گروه موسیقی راه انداخته و برای یک بار هم که شده روی صحنه بروند. اما هر کدام از این آدم ها جدا از مشکلات زندگی، صاحب معلولیت هایی نیز هستند. کوئن آواز خوان اختلال گویشی دارد، یکی از دست های یان نوازنده باس به خاطر حادثه ای در کودکی اختلال حرکت دارد و اوان گیتاریست نیز مشکل شنوایی دارد.
از طرف دیگر برای تکمیل شدن گروه به یک طبال نیز نیازمندند و برای همین یک روز پشت در خانه نویسنده ای مشهور به نام دریس ظاهر می شوند. دریس ابتدا دعوت آنها را جدی نمی گیرد، چون او هم مشکل خاص خودش را دارد: دریس قادر به نواختن طبل نیست!
با این حال دریس که زندگی مرفه و راحتی دارد برای شوخی هم که شده پیشنهاد این سه نفر را قبول می کند. او که با زنی زیبا زندگی و گاه همراه او سکس گروهی را نیز تجربه می کند، به محض آشنا شدن با اعضای گروه متوجه مشکلات خصوصی آنها نیز می شود.
کوئن یک نازی است و علاقه عجیبی به کتک زدن زنها دارد، پدر یان دیوانه و در خانه بستری است و خود او نیز همجنس گراست، ایوان نیز زندگی بی سر و سامانی با همسرش را می گذارند. با این حال هر سه نفر استعداد عجیبی در نواختن دارند و به زودی نام فمینیست ها را برای گروه خود برگزیده و شروع به تمرین می کنند.
کم کم دریس به گروه علاقمند می شود و هر کاری را که لازم می داند برای سر گرفتن اولین و آخرین اجرای آنها انجام می دهد. اما همه چیز رفته رفته به شکلی بغرنج در هم می ریزد….
● چرا باید دید؟
▪ در یک کلام: برآشوینده و تکان دهنده!
تا قبل از دیدن طبال سابق کوئن مورتیر را نمی شناختم. جست و جو در اینترنت و منابع مکتوب هم کمک چندانی نکرد. جز اینکه در طول ١٢ سال گذشته چهار فیلم ساخته و با دومین فیلمش کار یک روز سخت در ١٩٩٧ چند جایزه دریافت کرده و به شهرت رسیده است
طبال سابق آخرین کار او و دومین اثر موفق اش به شمار می رود که شهرتی همسنگ گاسپار نوئه فرانسوی برای وی به ارمغان آورده است. کسانی که برگشت ناپذیر را دیده باشند، با حال و هوای فیلم های نوئه آشنایند و می توانند حدس بزنند فیلم های مورتیر از چه سنخی است.
فقط در یک جمله بگویم که برای افراد مومن و معتقد و اخلاق گرا و حتی آدم هایی با قلب ضعیف قابل تماشا نیست.
سبک بصری مورتیر برای تصویر کردن زندگی چند بازنده که می توانند نمونه هایی دقیق از جامعه امروز هلند باشند، بدیع و گاه آزارنده است. او بازنده هایی را تصویر می کند که می خواهند به اوج برسند. کسانی که در فقر، اعتیاد، روابط جنسی و خانوادگی انحراف آمیز غرق شده اند.
عاری از احساس هر گونه مسئولیت روزگار را به بطالت می گذرانند و به راک اند رول عشق می ورزند. زندگی حال آنها شکننده است و آینده ای هم وجود ندارد.
خشونت هراس آور و سکس جزئی از این کمدی سیاه و ابسورد هستند که می توانند شما را به یاد برگشت ناپذیر، پرتقال کوکی و انسان سگ را گاز می گیرد/در نزدیکی شما اتفاق افتاد بیندازد. داستانی که از زبان یک نویسنده ثروتمند، مشهور و بی درد روایت می شود که برای فرار از آسایش محیط خود به میان اوباش اوستند پناه می برد.
ما نیز همراه او پا به دنیای پر از پلشتی این افراد می گذاریم و سرانجام به این نتیجه می رسیم که تمامی این شوربختی ها در نتیجه سیاست های غلط دولت ها شکل گرفته است. قهرمان فیلم در جایی به زنی که شب قبل در سکس گروهی با وی خوابیده بود، می گوید اندوه جمعی وجود ندارد. هر چه هست شخصی است!
اما در پایان فیلم دوست داریم بر خلاف او به اندوه جمعی ایمان بیاوریم. طبال سابق فیلمی برای همه کس نیست. حتی دوستداران آن نیز بعد از اتمام تماشای فیلم برای رهایی از کثافت آن باید سری به حمام بزنند.
اما بی تردید یکی از بهترین و تکان دهنده ترین فیلم های اروپایی اخیر است که نگاه هایی عمیق تر و جدی تر را طلب می کند!

امیر عزتی

منبع : موج نو