افرادی با افکار خوب، بد، زشت !

انتشار خبرهایی مبنی بر افزایش حملات هکرها به سایت های اینترنتی و تلفن های همراه در هفته های اخیر قوت گرفته است، به همین علت کارشناسان امنیت انفورماتیکی مؤسسات بزرگ این بخش به لزوم ارتقای امنیت شبکه تأکید کرده اند. چندی قبل کارشناسان امنیت انفورماتیک در کنفرانس «کلاه سیاه» (Black Hat) در لاس وگاس آمریکا در خصوص استفاده از ایمیل های از طریق شبکه بی سیم «وای فای» هشدار دادند. این کارشناسان به لزوم حداکثر دقت در شبکه های اجتماعی چون «مای اسپیس» و دیگر سرویس های۲‎/۰ Web تأکید کردند. این شبکه ها علاوه براینکه در مرکز توجه حمایت کنندگان روابط بین شخصی قرار دارند، با استقبال کسانی که از این فضاها به عنوان محیط های کاری استفاده می کنند، نیز مواجه هستند.
به همین علت بیش از سلیر سایت ها در معرض خطر حملات اینترنتی قرار دارند. هکرها درحقیقت افرادی با تمایلات بیش از حد علاقه به شبکه هستند که به دو گروه خوب و بد تقسیم می شوند. هکرهای خوب افرادی هستند که با اهداف بشردوستانه یا با هدف کمک به ارتقای امنیت شبکه اقدام به هک کردن می کنند. برای مثال در جنگ کوزوو، درحالی که نیروهای ائتلافی ناتو و همپیمانانش بلگراد را بمباران می کردند، هکرهای خوب موفق شدند به اطلاعات شخصی مربوط به حساب های بانکی «میلوسوویچ»، رهبر صربستان دسترسی پیدا کنند و این حساب ها را به نفع مردم بی دفاع مسدود کنند. همچنین در سال ۲۰۰۲ یک خبرنگار آمریکایی موفق شد وارد صندوق پست الکترونیک صدام حسین، دیکتاتور سابق عراق شود و نامه های شخصی، سفارشات دیکتاتور به مقامات بعثی و دیگر اطلاعات مهم را بخواند. اما شاید بتوان گفت که هک شدن سایت سازمان ملل از سوی سه هکر در اعتراض به سیاست های اسرائیل و آمریکا در منطقه خاورمیانه یکی از اخبار شگفت انگیز اخیر درخصوص فعالیت های هکرهای خوب باشد. چندی پیش سه هکر با اسامی مستعار « Kerem ،۱۲۵ MOsted و Gsy» وارد سایت رسمی سازمان ملل متحد شدند و با دستکاری صفحه مربوط به سخنان «بان کی مون»، دبیر کل سازمان ملل، پیام اعتراض ضد آمریکایی- اسرائیلی خود را وارد این صفحه کردند. این درحالی است که بیشتر هکرها در گروه مخربین و سارقان اطلاعات شخصی و اسناد مهم موجود در شبکه جای دارند.
این هکرها با ساخت برنامه های مخرب، ویروس ها، کرم ها، تروجان ها و با انجام حملات فیشینگی و نفوذ از طریق «درهای پشتی» به اطلاعات مهم موجود در شبکه نفوذ می کنند و با سرقت این اطلاعات، اهداف پلید خود را به اجرا می گذارند. برای مثال در حدود چند هفته قبل گروهی ازهکرهای اسرارآمیز از طریق سروری در اکراین موفق شدند ۶/۱ میلیون فایل را از پایگاه اطلاعاتی سایت monster.com معروفترین وب سایت کاریابی آمریکا سرقت کند. این هکرهای بد در این سرقت بزرگ موفق شدند با نقض آشکار قوانین احترام به حریم خصوصی کاربران شبکه به آدرس های پست الکترونیک، حساب های بانکی، شماره تلفن و اطلاعات شخصی صدها هزار کاربری است که برای یافتن شغل به این سایت مراجعه کرده بودند، دسترسی پیدا کنند. سرآغاز رواج فرهنگ هکر، آن گونه که امروزه با آشنا هستیم می تواند به سال ۱۹۶۱ بازگردد. در این سال مؤسسه تکنولوژی ماساچوست بوستن، ام ای تی، اولین ۱- PDP را خریداری کرد. (PDP-۱ پردازشگر داده های برنامه ریزی شده ۱) اولین سری از مجموعه رایانه های PDP است که از سال ۱۹۶۰ وارد بازار شدند. «کمیته کلوپ فناوری مدل راه آهن سیگنال ها و نیرو» ( TMRC) وابسته به ام ای تی این ماشین را با افزودن ابزارهای برنامه نویسی و زبان ها تبدیل به یک اسباب بازی تکنولوژیکی کرد.به نظر می رسد فرهنگ انفورماتیک ام ای تی اولین فرهنگی باشد که با اصطلاح «هکر» سازگاری دارد. درحقیقت هکرهای TMRC تبدیل به هسته «لابراتوار هوش مصنوعی» مؤسسه تکنولوژی ماساچوست شدند. این لابراتوار، در سطح جهانی به عنوان مهمترین مرکز تحقیقات هوش مصنوعی دهه ۸۰ شناخته می شود. اولین تلاش مؤثر این لابراتوار شرکت در پروژه ساخت شبکه ARPAnet در سال ۱۹۶۹ بود. ARPAnet، اولین شبکه رایانه ای باسرعت بالا و توانایی عبور از سراسر قاره بود. وزارت دفاع آمریکا ایده این شبکه را به عنوان تجربه ای در ارتباطات دیجیتال ارائه کرد و آن را با همکاری بیش از ۱۰۰ دانشگاه، تشکیلات دفاعی و لابراتوارهای تحقیقاتی ساخت. اما ARPAnet نقش مهم دیگری هم ایفا کرد. به طوری که بزرگراه های الکترونیکی این شبکه به زودی تبدیل به مکانی امن برای برقراری ارتباط میان هکرهای سراسر آمریکا شد. فرهنگ هکر اولین گام های خود را در دپارتمان های علوم رایانه ای دانشگاه های متصل به این شبکه برداشت.در واقع از نخستین روزهای خرید۱- PDP از سوی این لابراتوار ام ای تی، انواعی از آثار هک شدن در مجموعه ای از ریزرایانه های PDP ساخت شرکت DigitalEquipment ردیابی شد.این شرکت راهی برای تولید سیستم عامل های اشتراک زمانی (time-sharing) را گشوده بود. انعطاف پذیری، قدرت و روابط اقتصادی این ماشین ها موجب شد که بسیاری از دانشگاه های آمریکا این رایانه ها را خریداری کنند. ارزان بودن سیستم های اشتراک زمانی درکنار شبکه ARPAnet مکانی ایده آل را برای ساخت فرهنگ هکرها ساخت. مهمترین این رایانه ها ۱۰-PDP بود که در سال ۱۹۶۷ عرضه شد و توانست در حدود ۱۵ سال ابزاری مطلوب برای هکرها باشد. فرهنگ های ARPAnet و ۱۰-PDP در دهه ۷۰ با بیشترین قدرت و دگرگونی مواجه شد. درحقیقت برنامه های پست الکترونیک که تا آنزمان تنها برای تقویب همکاری میان گروه های مختلف دانشگاهی در چهار گوشه دنیا مورد استفاده قرار می گرفت، بیش از همیشه برای اهداف اجتماعی به کار گرفته شدند. شاید بتوان گفت که مهمترین برنامه پست الکترونیک اجتماعی ARPAnet، SFLOVERS باشد. برای درک بهتر میزان اهمیت این پدیده کافی است که به نکته توجه کنیم که در آنزمان هنوز اینترنت که وارث طبیعی و بدون مرز ARPAnet است، اختراع نشده بود. نکته قابل تعمل در تاریخچه فرهنگ هکرها این است که این فرهنگ که زمانی درمورد گروهی از برجسته ترین متخصصان و دانشجویان معروف ترین دانشگاه های دنیا بکار گرفته می شد، امروزه به اصطلاحی برای معرفی بزرگترین سارقان و جنایتکاران شبکه تبدیل شده است.

منبع : روزنامه ابرار اقتصادی