تولد اختاپوس ها Naissance des pieuvres

▪ نویسنده و کارگردان: سلین شیاما.
▪ موسیقی: ژان باپتیست د لوبیه.
▪ مدیر فیلمبرداری: کریستال فورنیه.
▪ تدوین: ژولین لاشری.
▪ طراح صحنه: گوندیل بسکون.
▪ بازیگران: پولن آکوار[ماری]، لوئیز بلاشر[آن]، آدل هینل[فلوریان]، وارن ژاکن[فرانسوا]، باربارا رنار[ناتاشا]، ماری ژیلی-پی یر[صندوق دار]، استر سیرونیو[فروشنده]، ژروم استیب[ماساژور]، ایوون ویه ماری[همسایه].▪ ٨٥ دقیقه.
▪ محصول ٢٠٠٧ فرانسه.
▪ نام دیگر: Les Pieuvres، Water Lilies.
▪ برنده جایزه جوانان از جشنواره فیلم های عاشقانه شربورگ، نامزد سزار بهترین کار اول، برنده جایزه لویی دلوک بهترین فیلم.
▪ ژانر: درام.
ماری اغلب اوقات خود را در استخر و سالن های شنا می گذراند، اما عضو تیم نیست و فقط با تماشای دیگران وقت خود را پر می کند. دوست نزدیک او آن که عضو تیم است، دختری اندکی چاق و بر خلاف ماری بزرگ تر از سن خود دیده می شود. او شیفته پسر شناگری به نام فرانسوا است، اما فرانسوا حتی حاضر به حرف زدن با وی نیست.
فرانسوا مرتباً در اطراف فلوریان ملکه نمایش های آبی- و دختری زیبا می پلکد. ماری هم کم کم خود را به فلوریان نزدیک می کند و موفق می شود تا از طریق وی مرتب در سالن شنا حضور داشته باشد.
اما به زودی می فهمد که فلوریان با پسرهای زیادی ارتباط دارد. چیزی که به زودی مشخص می شود شایعه ای بیش نیست. فلوریان از ماری می خواهد تا در از بین بردن بکارت خود به وی کمک کند.
همزمان آن نیز موفق می شود تا اولین تجربه جنسی خود را با فرانسوا صورت دهد. اما ماری و آن سرانجام بار دیگر خود را در کنار هم می یابند...
● چرا باید دید؟
سلین شیاما متولد ١٩٨٠ پونوآز، فرانسه است. در رشته ادبیات فرانسه درس خوانده و سپس در فمیس[ایدک سابق] دوره فیلمنامه نویسی گذرانده است. دو فیلمنامه اش توسط دیگران به فیلم برگردانده شده اند و تولد اختاپوس ها اولین فیلم او در مقام کارگردانی است.
تولد اختاپوس ها یا هشت پاها یک مطالعه درخشان روانشناسانه از دوران بلوغ در میان دخترهاست. سه دختر که زندگی شان با سالن ها و استخرهای شنا گره خورده و در طول فیلم تقریباً اثری از اعضای خانواده آنان و در نتیجه اتوریته بزرگسالان به چشم نمی خورد.
فیلم که با نام نیلوفر آبی پخش جهانی یافته، اولین بار در بخش نوعی نگاه جشنواره کن به نمایش در آمد و مورد تحسین قرار گرفت.
شیاما در اولین فیلم خود با ظرافت شک و تردیدهای دوران بلوغ جنسی را زیر ذره بین قرار می دهد و آن را به مثابه دوره ای سرنوشت ساز حلاجی می کند. هر سه دختر در پایان فیلم تجارب و دانسته های زیادی به دست می آورند، اما فقط ماری و آن هستند که به هویت جنسی خود واقف می شوند. با این فلوریان نیز چیزهایی درباره دوستی، ارتباط با جنس مخالف و زنانگی کشف می کند.
تنها ایراد ممکن به فیلم تخفیف مردها به ابژه جنسی و تعمیم عقده استر ویلیامز شدن به خیل عظیمی از دخترهای نوجوان است که در استخرهای شنا می پلکند.
چون چنین محل هایی تنها در دهه ١٩٦٠ مکان هایی مطلوب برای وقت گذرانی محسوب می شد و امروز جای خود را به مکان هایی دیگر داده اند.
شخصاً فیلم را تماشای نوعی شطرنج احساسی میان سه دختر ارزیابی می کنم، که هدف شان بازی بی وقفه برای به دست آوردن تجربه های آمیخته با هوس و کشف تن است. نام فیلم از رقص پاهای دختران شناگر در زیر آب گرفته شده است.
تماشای فیلم به دلیل موضوع مهم و تازه آن، همچنین ساختار سنجیده آن برای یک کار اول، و نمونه ای از سینمای جدید فرانسه توصیه می شود.

امیر عزتی

منبع : موج نو