پنجشنبه, ۹ فروردین, ۱۴۰۳ / 28 March, 2024
مجله ویستا


سلاطین خیابان Street Kings


سلاطین خیابان Street Kings
▪ کارگردان: دیوید آیر.
▪ فیلمنامه: جیمز الروی، کرت ویمر، جمی ماس بر اساس داستانی از جیمز الروی.
▪ موسیقی: گریم ریول.
▪ مدیر فیلمبرداری: گابریل بریستین.
▪ تدوین: جفری فورد.
▪ طراح صحنه: الک هموند.
▪ بازیگران: کیانو ریوز[کارآگاه تام لادلو]، فارست ویتاکر[سروان جک وندر]، کامون[کوتیس]، مارتا هیگاره دا[گریس گارسیا]، سدریک د اینترتینر[اسکرایبل]، کریس اوانز[کارآگاه پل دیسکانت]، نوئل گاگلیمی[کوئیکس]، کوین بنتون[ستوان ون بورن]،هیو لوری[سروان جیمز بیگز]، نائومی هریس[لیندا واشنتگتن]، جی موهر[گروهبان مایک کلیدی]، جان کوربت[کارآگاه دانته دمیل]، آمائوری نولاسکو[کارآگاه کازمو سانتوس]، تری کروز[کارآگاه ترنس واشنگتن].
▪ ١٠٩ دقیقه.
▪ محصول ٢٠٠٨ آمریکا.
▪ نام دیگر: Night Watch، The Night Watchman.
▪ ژانر: جنایی، درام، مهیج.
کارآگاه تام لادلو، پلیس کهنه کار لس آنجلسی پس از مرگ زنش زندگی توام با افسردگی، تیره و تار و مرگباری را می گذراند. بعد از حمله به گروهی تبهکار و کشتن جملگی آنها، تبدیل به قهرمان می شود. اما همکار سابق او کارآگاه واشنگتن به ماجرا مشکوک است و از طریق امور داخلی پیگیر موضوع می شود.
با پیدا شدن سر و کله سروان جیمز بیگز از امور داخلی در اطراف لادلو، فرمانده وی سروان جک وندر به حمایت از تام برمی خیزد.
وندر از لادلو می خواهد تا از نزدیک شدن به واشنگتن نیز پرهیز کند، اما لادلوی خشمگین به سراغ همکار سابق خود می رود. این کار با حمله دو تبهکار به واشنگتن در یک سوپرمارکت همزمان و بعد از اصابت گلوله ای به واشنگتن که اشتباهاً از سلاح لادلو خارج شده، تبهکاران وی را به قتل می رسانند. سروان وندر بار دیگر در صحنه جنایت حاضر شده و ماجرا را لاپوشانی می کند. اما بیگز که دریافته از سه نوع اسلحه به واشنگتن شلیک شده، به سراغ لادلو می رود.
سپس کارآگاه جوانی به نام دیسکانت نیز مامور پیگیری پرونده و یافتن دو قاتل می شود. لادلو اینک در مظان اتهام است، اما با کشف فاسد بودن واشنگتن توسط دیسکانت همه چیز عوض می شود. لادلو و دیسکانت با نقشه ای ماهرانه در صدد یافتن دو قاتل برمی آیند، اما بعد از نفوذ به مأمن آنها در پی تیراندازی دو طرف دیسکانت کشته می شود. لادلو می گریزد و به خانه گریس می رود. در آنجا همکارانش به سراغ وی آمده و به اتهام قتل دو مامور مخفی پلیس او را دستگیر می کنند. اما در طول راه به جای بردن وی به اداره پلیس، سر از خارج شهر در می آورند. به زودی مشخص می شود که اکثریت اعضای گروه فاسد بوده و قصد جان لادلو را کرده اند. لادلو بعد از کشتن آنها به سراغ کسی می رود که سرنخ همه این بازی ها را در دست دارد. نزدیک ترین دوست و حامی اش سروان وندر...
● چرا باید دید؟
نوشتن درباره این فیلم بدون معرفی الروی کار شایسته ای نیست: لی ارل[جیمز] الروی متولد ١٩٤٨ لس آنجلس از پلیسی نویسانی است که خیلی دیر به شهرت رسید و پایش به سینما باز شد. امروزه کمتر کسی است که اولین اقتباس از داستان های او به نام پلیس را در ١٩٨٨ به یاد بیاورد. اما نیمه دوم دهه ١٩٩٠ و ساخته شدن محرمانه: لس آنجلس توسط کرتیس هنسون همه چیز را یک شبه عوض کرد. تا امروز شش اثر دیگر از وی به فیلم برگردانده شده که معروف ترین شان کوکب سیاه [براین دپالما] سال گذشته به نمایش در آمد و قرار است یکی از مشهورترین کتاب های وی به نام White Jazz نیز در سال آینده میهمان سالن های سینما شود.
فضای داستان های الروی که اغلب در لس آنجلس رخ می دهد، اداره پلیس-نه کارآگاه های خصوصی- و زندگی مامورین پلیس است که اغلب به دو دسته بد و بدتر تقسیم می شوند. چیزی به نام پلیس خوب در داستان های الروی وجود خارجی ندارد.
بسیاری از داستان هایش ریشه در واقعیت ها دارند از جمله کوکب سیاه[اولین کتاب ازسری چهارگانه لس آنجلس. سه کتاب باقیمانده محرمانه : لس آنجلس، White Jazz و The Big Nowhere نام دارند] که بر اساس پرونده قتل الیزابت شورت در ١٩٤٧ نوشته شده بود یا My Dark Places که برای نوشتن آن از قتل مادر خود-جین الروی- در ١٩٥٨ الهام گرفته است. با این حال الروی از بزرگ ترین حامیان اداره پلیس این شهر است و دوستانی بسیار نزدیک نیز در نیروی پلیس دارد.
او ابتدا سعی کرد با نوشتن فیلمنامه از جمله برگردان تازه ای از التهاب[رائول والش] وارد سینما شود، اما موفق نبود. ولی اکنون به خاطر نوشتن داستان هایی در سبک hardboiled شهرتی جهانی دارد و فیلم های موفقی نیز از روی آثارش ساخته شده اند. او خالق قهرمانی به نام لوید هاپکینز است که در ٤ قصه ظاهر شده و جدای چهارگانه لس آنجلسی، یک سه گانه درباره دنیای تبهکاران آمریکا نیز دارد. الروی فیلمنامه سلاطین خیابان را در میانه دهه ١٩٩٠ با الهام از محاکمه او. جی. سیمپسون نوشت. در سال های گذشته کارگردان های زیادی از جمله اسپایک لی، دیوید فینچر و الیور استون در صدد ساخت آن برآمدند، اما بالاخره قرعه به نام همشهری الروی افتاد.
دیوید آیر متولد ١٩٦٨ با نوشتن فیلمنامه U-۵۷۱ شروع به کار کرد. نوشتن فیلمنامه های سریع و خشمگین، روز تمرین، آبی تیره و S.W.A.T. در طول فقط پنج سال باعث شد تا آیر هر آن چه را که یک فیلمنامه نویس با سابقه می توانست به آنها دست یابد، یک جا صاحب شود. سرانجام وسوسه ساختن نوشته های خودش باعث شد تا در سال ٢٠٠٥ پشت دوربین نیز قرار گرفته و کارگردانی را نیز با ساختن زمانه بی رحم تجربه کند. او نیز بزرگ شده لس آنجلس است و برای اولین کارش شهری را برگزیده که از دوران نوجوانی با آن و با سویه تاریک اش به خوبی آشنا بود.
زمانه بی رحم به پدیده ماموران خود گمارده قانون می پرداخت و سلاطین خیابان-دومین فیلم- آیر هم به پلیسی می پردازد که اعتقادی به سیستم نداشته و قانون را خود اجرا می کند. چیزی در مایه همان مامورین خود گمارده که این بار نشان و سلاح پلیس را نیز در اختیار دارد، اما واجد فرق ماهوی نیست.
اگر هالیوود چیزی درباره پلیس های لس آنجلسی به ما یاد داده باشد، چیزی نیست جز اینکه این افراد یکی از یکی وحشی تر، مردسالار تر و قاتلینی بد اخلاق هستند. آدم هایی غرق در فساد، جنایت و هر تبهکاری که فکرش را بکنید. روز تمرین، امور داخلی و آبی تیره[ساخته ران شلتون-نام فیلم از رنگ لباس مامورین پلیس آمریکا گرفته شده] نمونه های بارز این ادعا درباره پلیس های شهر فرشتگان هستند، که شما جرات پرسیدن راه تان را هم از آنها پیدا نمی کنید.
دیوید آیر فیلمنامه نویس روز تمرین و آبی تیره است، بنابراین اگر تشکیلات پلیس لس آنجلس خواهان تصحیح تصویر خود روی پرده است، دو راه پیش پیش رو ندارد یا سرمایه ای هنگفت برای آیر جهت ساخت یک کمدی عاشقانه تامین کند و یا اگر آیر فیلم بعدی خود را به پلیس های لس آنجلسی اختصاص داد، او را در یک تصادف ساختگی از سر راه خود بردارد!
ولی از شوخی گذشته، سلاطین خیابان هر چقدر هم که حال و هوای آکنده از تستوسترون روز تمرین و آبی تیره را با نمایش عضلات مردانه و گلوله هایی که مرتب شلیک می شوند یادآوری می کند، اما در اولین نگاه هم بسیار پیچیده تر، طویل تر و اندکی کلیشه ای تر است. از قهرمان اصلی فیلم که با گذشته و همسر متوفای خود نمی تواند کنار بیاید و به الکل پناه برده بگیرید تا رویارویی نهایی با نزدیک ترین رفیق و حامی اش…
روایت آیر نیز از فیلمنامه پیچیده اش فاقد هیجان کافی است و بیشتر به فیلم های پر هنرپیشه تلویزیونی می ماند. بازی ها نیز چنگی به دل نمی زد. از فارست ویتاکر که سال گذشته اسکار گرفت و فقط با سبیلی که این بار برایش تدارک دیده اند در یاد می ماند تا کیانو ریوز که نتوانسته تعادلی میان احساسات و رفتارهای لادلو برقرار کند و زیر سرمای نقش گرفتار آمده است. اما با این حال سلاطین خیابان یکی از فیلم های قابل تماشای امسال است که می تواند شما را تا پایان با خود همراه کرده و علاقمندان تازه این ژانر را مجذوب خود کند. با این حال توصیه من به کتاب خوان ها، خواندن آثار الروی است!
منبع : موج نو


همچنین مشاهده کنید