غزه؛ تراژدی هزاره سوم

آنچه درباره فاجعه غزه شنیده و دیده ایم فقط تصویرهای ناقص و بریده ای است که دوربین شبکه های رسانه ای مخابره کرده اند. هنوز عمق فاجعه پیدا نیست. بسیاری از گزارشگران و ناظران بر این فاجعه نام بزرگترین تراژدی هزاره سوم نهاده اند. دراین نوارکوچک ۳۶۰ کیلومتری به معنای واقعی بازی مرگ و زندگی درگرفته است. محاصره کنندگان غزه در بازی انتقام جویانه همه شاهرگ های حیات یک میلیون و پانصد هزار فلسطینی را یکی پس ازدیگری قطع کرده اند. قطع سوخت در واقع آخرین حلقه از عملیات نسل کشی و انهدام جمعیتی است که حکم آن در جلسه رسمی کابینه اولمرت امضا شده است.
شاید عجیب تر از خود محاصره غزه اتفاقاتی است که در دنیای دیپلماسی و داد وستد پشت صحنه غزه رخ می دهد. اسرائیل توانسته راه ورود سازمان ملل و همه نهادهای حقوق بشری و امدادی رابه کانون فاجعه ببندد. دستگاه تبلیغاتی تحت نفوذ این رژیم فلسطینیان را به بزرگنمایی پیامدهای محاصره شهر غزه متهم می کنند.
اوضاع بحرانی غزه در حالی به سوی یک انفجار می رود که دولت های عربی هنوز هیچ اقدام جدی در این باره انجام نداده اند. حماسی ها همه راه ها را برای شکستن محاصره غیر انسانی صهیونیست ها طی کردند. آنها نزدیک یک سال است که در پایتخت های عربی برای مجاب کردن اعراب منطقه به برداشتن گام عملی برای حل این فاجعه چانه زنی می کنند.
اقدام های سیاسی مهمی که این روزها رهبران حماس در قالب مذاکره با کارتر یا ارائه طرح آتش بس صورت دادند، همگی در جهت نجات جان بیش از یک میلیون مردم فاجعه دیده است هم اکنون که کلید شکستن محاصره در دست مصر و در واقع گشودن گذرگاه رفح است، سیاست دوپهلوی قاهره مانع از هر توفیقی برای فرستادگان غزه شده است. درچنین شرایط سختی است که مسئولان حماس اعلام کرده اند که استفاده از همه گزینه ها برای شکست این محاصره و نجات مردم از این وضعیت محتمل است.
● سه مرحله محاصره
اگرچه پدیده تحریم ومحاصره جزیی از زندگی فلسطینیان در۶۰ سال اشغال سرزمین آنها بوده است اما محاصره ای که اکنون به مرحله قتل عام رسیده مربوط به ۲ سال اخیر است. در این ۲ سال ساکنان غزه با سه موج از محاصره دست به گریبان بوده اند. البته همه این طرح های محاصره در امتداد هم هستند. در همه آنها به طور ثابت آمریکا و اسرائیل به عنوان بازیگر اصلی ایفای نقش کرده اند. در بخشی دیگر از این سناریوی غیرانسانی، اعراب و اروپا و شرکای منطقه ای آمریکا نیز همراهی کرده اند.
بزرگترین و نخستین تصمیم به محاصره از زمانی گرفته شد که جنبش انقلابی حماس در آزادترین انتخابات تاریخ فلسطین در ژانویه ۲۰۰۶ توانست نخستین دولت انقلابی را در ناحیه غزه برپا کند. تولد دولت انقلابی آن هم در نقطه ای که اسرائیل و آمریکا همه امیدهای خویش را به ایجاد دولتی به دست جناح سازش فلسطینی دوخته بودند بزرگترین کابوس بود.
دراین طرح محاصره، اروپا نیز کاخ سفید راهمراهی کرد. آنها تمامی روابط سیاسی خود با دولت جدید فلسطین را قطع کرده و افزون براین برای تضعیف این دولت مردمی به حمایت از جناح بازنده انتخابات یعنی تشکیلات خود گردان تحت ریاست ابومازن پرداختند.
دومین طرح محاصره در خردادماه سال گذشته و زمانی رقم خورد که پیمان امضا شده میان دو جنبش فتح و حماس برای ایجاد دولت ائتلافی موسوم به پیمان مکه به هم خورد. در پی اختلافی که پیرامون دوموضوع تقسیم مناصب مهم حکومتی و نیز پذیرش توافقات سازش ساف با اسرائیل بروز کرد، نیروهای امنیتی دوطرف به یک رویارویی خونین در غزه کشیده شدند که حاصل این نزاع شکست سنگین نیروهای ابومازن و تسخیر کامل غزه توسط انقلابیون حماس بود. شکست ابومازن علاوه برآن که غرب و آمریکا را به شدت نگران کرد با واکنش تند جناح محافظه کار عرب نیز مواجه شد. در تلافی این شکست بزرگ بود که دولت های محافظه کار عرب بویژه اردن ،مصر و عربستان نیز روابط خویش با غزه و حماس را به حالت تعلیق در آورده و در واقع به تز محاصره آمریکا و اسرائیل پیوستند.
مرحله سوم محاصره که در آن همه ورودی ها و راه های ارتباطی غزه با خارج مسدود شد خود اسرائیل از نیمه دوم سال ۸۶ به اجرا نهاد، بهانه آنها برای این رشته محاصره حملات موشکی است که انقلابیون حماس در تلافی یورش های نظامی ویرانگر ارتش صهیونیستی انجام می دهند.
● ابعاد یک تراژدی
از ماه ژوئن گذشته که حماس با شکست دادن نیروهای ابومازن کنترل شهر غزه را به دست گرفت، نظامیان اسرائیلی این شهر را به محاصره خود درآوردند. در مرحله آغازین محاصره اسرائیلی ها تنها اجازه تردد محموله های محدودی از سوخت و مواد غذایی به این شهر را می دادند. اما از آغاز سال جدید این محاصره با مسدود شدن همه مبادی ورودی و خروجی شهر کامل شد.
مصر تنها ۵ درصد برق غزه را تأمین می کند و ۷۰ درصد انرژی منطقه از طریق خطوط نیروگاهی در اسرائیل تأمین می شود.
حتی قبل از تعطیلی تنها نیروگاه غزه ، برق این شهر ۳۰ درصد زیر میزان مورد نیاز مردم بود. با گذشت ۱۰ ماه از تشدید محاصره نوار غزه بحران شدید انسانی همه منطقه و همه ساکنان را در برگرفته است. کمبود شدید دارو و مواد غذایی و سوخت و نیز افزایش شمار قربانیان محاصره که به صدها نفر رسیده است.
گزارش های رسانه های عرب مملو از نکاتی است که هرکدام زاویه ای از این نسل کشی ار بیان می کند . شبکه الجزیره در گزارشی دستگاه انکوباتور شکسته ای را نشان داد که هیچ نوزادی داخل آن نبود. خبرنگار الجزیره گفت: علت تعمیر نشدن این انکوباتور اقدام اسرائیل در ممانعت از ورود قطعات یدکی مورد نیاز برای تعمیر آن است. الجزیره در ادامه این گزارش در حالی که اوضاع غزه را بسیار ناامید کننده می خواند، تصویر پمپ بنزینی را نشان داد که به علت نداشتن بنزین از چند روز پیش تعطیل شده است و آمبولانس هایی که سرگردان مانده اند.
آژانس آوارگان فلسطینی سازمان ملل(آنروا) اعلام کرده که محاصره نوار غزه به جایی رسیده که وضعیت زندانیان جهان بهتر از ساکنان نوار غزه است.
اما گزارش فاجعه غزه چیزی است که رسانه های غرب هر روز منتشر می کنند. بی بی سی در یکی از گزارش هایش می گوید؛ حتی مردمی که هنوز درآمدی دارند، نمی توانند ابتدایی ترین مواد غذایی را خریداری کنند چرا که قیمت ها بسیار بالاست. دختر ۲۵ ساله فلسطینی می گوید، سال گذشته یک کپسول گاز خانگی حدود ۱۰ دلار قیمت داشت، اما امسال قیمت همان کپسول به حدود ۴۳ دلار افزایش یافته است. رفت وآمد عادی هم در این شهر به دلیل کمبود سوخت متوقف شده و تاکسی به راحتی پیدا نمی شود.
این شبکه به نقل از شلتون ۳۸ ساله از دیگر شهروندان غزه که در زمینه کمک های درمانی به فلسطینیان در یک سازمان غیر دولتی کار می کند می گوید، کمبود سوخت رسانی به شهر باعث شده که کارمندان قادر به رسیدن به بیمارستان و یا مراکز خدمات بهداشتی در طول ساعتهای کاری نباشند. او می گوید که بیمارستان ها سعی می کنند برای آمبولانس ها سوخت ذخیره کنند، اما حالا هیچ سوختی باقی نمانده است. تحریم ها باعث شده تا قطعات یدکی برای تعمیر وسایل مکانیکی و تجهیزات بیمارستان ها هم در دسترس نباشد.
یا آن که روزنامه لوموند در گزارشی می نویسد، آنچه که هم اکنون خیابان های غزه را فراگرفته، بوی روغن سرخ کردنی است. این تنها بدان دلیل است که رانندگان در شرایطی که قحطی سوخت در غزه موج می زند از روغن های آشپزی به عنوان سوخت خودروهای خود استفاده می کنند.
این روزنامه به نقل از کنعان عبید، معاون وزیر انرژی،می نویسد؛ ارسال سهمیه بنزین به غزه از اوایل ماه آوریل، سوخت های خانگی از ششم و گاز از هفدهم آوریل قطع شده است. نیروگاه برق منطقه که هم اکنون از سوخت محروم است، بیست و سوم آوریل برای آخرین بار ۹۷۲ هزار لیتر سوخت دریافت کرد. این در حالی است که این نیروگاه برای داشتن عملکرد طبیعی در هر هفته نیازمند ۳‎/۲ میلیون لیتر سوخت است.
● دو چهره فاجعه و حماسه در غزه
غزه با همه رنج های بی پایانش، امروز به مهم ترین خاکریز مقاومت فلسطینیان تبدیل شده است. این همه بی غذایی و قحطی در واقع هزینه ای است که فلسطینیان ساکن این ناحیه برای مبارزه با اشغالگری می پردازند.
فلسطینیانی که ماندن در خانه ناامن غزه را بر زندگی آرام در پایتخت های عربی ترجیح داده اند ازهمه هستی خویش در راه آزادی سرزمین گذشته اند. آنها به معنای واقعی وفادارترین سربازان فلسطین هستند.
همه فلسطینیانی که تن به آزمایش سخت زندگی در غزه داده اند، می دانند که غزه کابوس بزرگ رژیم صهیونیستی است و به این باور رسیده اند که از دست دادن غزه و یا تسلیم این شهر در برابر خواسته های رژیم چه عواقبی دارد. تردید نباید داشت که فقط یک باور و ایمان عمیق به حقیقت و درستی مسیر می تواند جمعیتی پرشمار را در برابر این همه توفان قساوت مقاوم سازد.
غزه امروز یک تابلو چندبعدی است که یک سوی آن حماسه است و سوی دیگر آن فاجعه. در یک طرف این تابلو سیاست های عریان نسل کشی رژیم صهیونیستی را می توان دید که با بهانه قرار دادن راکت های انقلابیون حماس پروژه انهدام جامعه فلسطینی را پیش می برد و در سوی دیگر آن اراده و وفاداری نسل جوانان فلسطینی به آرمانشان را می توان به قضاوت نشست.
بسیاری از کسانی که در تصوراتشان درباره دو سوی جبهه تجاوز ومقاومت دچار تردید بودند اکنون می توانند از لابلای رویدادهای تلخ غزه پاسخ های روشن برای ابهام های ذهنی خویش برگیرند. غزه؛ گویی در معادلات خاورمیانه یک میزان الحراره شده است که هم نسبت فلسطینیان با خاک و سرزمین شان را نشان می دهد هم نسبت صهیونیسم با صلح و همزیستی را.

محمد نوری

منبع : روزنامه ایران