جمعه, ۱۰ فروردین, ۱۴۰۳ / 29 March, 2024
مجله ویستا


مرز(ها)


مرز(ها)
▪ نویسنده و کارگردان: زاویه گنس.
▪ موسیقی: ژان پی یر تایب.
▪ مدیر فیلمبرداری: لوران باره.
▪ تدوین: کارلو ریتزو.
▪ طراح صحنه: ژرمن استرلیسکی.
▪ بازیگران: کارینا تستا[یاسمین]، آئورلین ویک[الکس]، پاتریک لیگاردس[کارل]، دیوید ساراسینو[تام]، مود فورژه[اوا]، ساموئل لو بین[گوتز]، شمس دمانی[فرید]، آملی دور[کلودیا]، استل له فبره[گیلبرتا]، عادل بن شریف[سامی]، ژوئل له فرانسوا[هانس]، ژان پی یر ژوریس[فون گایسلر].
▪ ۱۰۸ دقیقه.
▪ محصول ۲۰۰۷ فرانسه، سوئیس.
▪ نام دیگر: Frontières، Frontier(s).
▪ ژانر: ترسناک، مهیج.
در اوج درگیری ها و شورشی خیابانی به هنگام انتخابات ریاست جمهوری فرانسه و حضور نماینده ای به شدت دست راستی در میان نامزدها، گروهی از جوانان پس از سرقتی مسلحانه تصمیم به خروج از شهر و عبور از مرز می گیرند.
زخمی شدن یکی از جوان ها، باعث می شود تا خواهر او یاسمین به همراه بقیه وی را به بیمارستان برساند. جوان زخمی در بیمارستان می میرد و یاسمین و دیگران می گریزند. دو نفر از اعضای گروهی به همراه پول های سرقت شده قبل از آنان از شهر خارج شده و به سوی مرز می رانند
. پس از مدتی، به مهمانخانه ای مرزی رسیده و تصمیم به اطراق می گیرند تا یاسمین و دیگران نیز به آنها بپیوندند. اداره مهمانخانه به عهده دو زن زیبا به نام های گیلبرتا و کلودیا است. زن ها به سرعت خود را به آغوش دو جوان می اندازند و در اوج این کار برادر آنها به همراه مردی دیگر از راه می رسند. ظاهراً هدف آنها گرفتن کیف پر از پول های سرقتی است، اما به زودی مشخص می شود که قصد جان شان را نیز دارند. دو جوان به دام آنها افتاده و به قتل می رسند.
ساعتی بعد یاسمین و دوستش نیز به مهمانخانه می رسند. گیلبرتا و کلودیا آنها را به ساختمانی دیگر در جنب یک خوکدانی هدایت می کنند و به زودی مشخص می شود که آنها نیز پای به تله نهاده اند. خانه به مردی نازیست به نام فون گایسلر تعلق دارد که همه اعضای خانواده اش همچون خود وی خونخوارانی بی ترحم اند و برای یاسمین نیز نقشه های شومی در سر پرورده اند...
● چرا باید دید؟
موج تولید فیلم های خون ریز و هراس آور این سوی اقیانوس و حتی سینمای فرانسه را که زمانی به شاعرانگی مشهور بود، اسیر خود کرده است.
کسانی هم که از خود اندک استعدادی در آدم کشی روی پرده به نمایش می گذارند، به سرعت به آن سوی آب ها پست می شوند. نوظهور ترین شان جناب زاویه گنس است که چند هفته قبل دومین فیلم او را به نام آدم کش مزدور در همین صفحه معرفی کردیم. آدم کش مزدور با فاصله زمانی بسیار اندکی با فیلم اول گنس در آمریکا پخش شد، فیلمی که سبب کشف این استعداد تازه توسط لوک بسون و بعد کاشفان نه چندان فروتن استعدادها در هالیوود شد.
گنس فیلم اول خود را با ۳ میلیون دلار ساخته و تا جایی که ممکن بوده از هر دلار فیلم برای روان کردن خون در جای جای آن به شکلی دست و دل بازانه استفاده کرده است.
تماشاگر فیلم های ترسناک پر از خون و خون ریزی که مجموعه فیلم های اره و یا هتل/ Hostel را دیده و پسندیده باشد، یقیناً با فیلم تنش زیاد[الکساندر آجا، ۲۰۰۳] آشناست. یکی از اولین فیلم های فوق خشونت بار غیر آمریکایی که نمایش آن با محدودیت هایی در برخی کشورها همراه بود و راه آجا را برای رفتن به هالیوود و ساختن تپه ها چشم دارند باز کرد[ نمونه معقول این فیلم ها در سینمای فرانسه فیلم دیگران/ Ils است].
مرز(ها) به تاسی از آن فیلم؛ سرشار از آدرنالین، لبریز از خون، روش های مشمئز کننده و دل غشه آور قصابی آدم هاست. به قول ظرفای عهد قدیم جواب فرانسوی ها به مجموعه اره و جیغ و الی آخر...
اما ارزیابی من این است: فیلمی که مانند تولیدات پورنوگرافیک باید تماشاگر را به اوج برساند.
البته نوع تماشاگر چنین محصولی باید فاقد برخی خصایل انسانی و واجد رذایل حیوانی باشد که به یمن بعضی آموزه های دوران پست مدرنیسم نوجوان ها صاحب چنین مشخصاتی هستند.
مرز(ها) هر چند قصه اش را به درستی و حتی یافتن منطق و مابه ازای بیرونی و تاریخی روایت می کند[مانند اشاره به انتخاب سارکوزی از طریق حضور نامزدی دست راستی در انتخابات، خانواده نژاد پرست که به دنبال وارثی شایسته هستند بهترین بازی فیلم نیز به بازیگر نقش نازی پیر تعلق دارد که اهریمن مجسم است و یاسمین را برای به دنیا آوردن فرزندی از پسر بزرگ خانواده می خواهند]، اما نمایش این همه کشت و کشتار، سبعیت و فلاکت با هر هدفی که انجام گرفته باشد، جز سردرد و تهوع و بیزاری از نوع بشر چیزی دیگری برای تماشاگر عادی[منظور از نظر روانی است] به دنبال ندارد.
نسل پیشین مشاجره هاوارد هاوکز و سام پکین پا را بر سر آدم کشی در برابر دوربین به یاد دارد، کجاست هاوکز تا گنس و همپالکی هایش را ببیند که روی شاعر خشونت را سفید کرده اند.
امیر عزتی
منبع : موج نو


همچنین مشاهده کنید