یک سهمیه المپیک و صدها کاستی

قهرمانی ایران در هر سه رده و قسمت مسابقات چندی پیش بین المللی پینگ پنگ جوانان در قطر و ناکامی ایران در پیکارهای انتخابی المپیک که حول و حوش همان تاریخ در هنگ کنگ صورت پذیرفت و اکتفای کشورمان به رتبه چهلم(۴۰) مسابقات تنیس روی میز تیمی قهرمانی جهان ۲۰۰۸ که چند روز قبل از پیکارهای هنگ کنگ در چین انجام شد و تعارض و تفاوتی که این نتایج با یکدیگر داشتند، نشانگر واقعیات این ورزش و کار و راه پیش رو در سال ۱۳۸۷ بود.
برخلاف آن چه عنوان می شد، مسابقات قطر صرفا یک تورنمنت بین المللی بود و استفاده از لفظ جهانی برای تورنمنتی بین المللی که ده ها نمونه آن در این ورزش و هر رشته دیگری دیده می شود، استفاده صحیحی نبود مگر این که بخواهیم هر تورنمنتی را که تعدادی خارجی اضافه بر میزبان در آن حضور می یابند، جهانی بخوانیم.
نوشاد عالمیان پدیده تنیس روی میز ما و یارانش در قطر درخشیدند، اما واقعیت این بود که آنها فقط در تورنمنت بین المللی اول شدند که ارزشی هم فقط در همین سطح داشت و هیچ بار جهانی بر آن مترتب نبود و حتی اگر گمان کنیم که اوکراین و کرواسی که در نیمه نهایی و فینال به تیم جوانان ما باختند عنوان داران اروپا بوده اند باز تغییری در این حقیقت پیش نمی آید که رقابت های قطر فقط یک تورنمنت بین المللی معمولی بوده و هیچ ارزشی فراتر از آن برای آن موجود و متصور نبوده و نیست.
● از قبل
متاسفانه همان بها و توجهی که به پیکارهای قطر مبذول شد، صرف درج و پخش اخبار مسابقات انتخابی المپیک در هنگ کنگ نشد و در نتیجه ضعف ها و صدها کاستی پینگ پنگ ما که محصول و پیامد آن به تیم ملی و نتایج آن هم بسط می یابد، به اندازه کافی در آخرین روزهای سال ۸۶ عنوان و تشریح نشد ولی جا دارد در اوایل سال ۸۷ به این مهم توجهی تازه مبذول گردد. ایران یک سهمیه حضور در المپیک پکن را از قبل و از طریق افشین نوروزی به دست آورده بود و در نتیجه محمدرضا اخلاق پسند و مهران احدی با این هدف به هنگ کنگ رفته بودند که بر این سهمیه بیافزایند، اما هر دو از این هدف دور ماندند. فواد کاسب مربی محجوب تیم ملی تنیس روی میز ایران البته از حاصل کار شاگردانش در هنگ کنگ ابراز رضایت کرد و ناکامی آنها را در درجه اول مرتبط با سختی آن رقابت ها دانست، اما حقیقت آن است که چه اخلاق پسند و چه احدی در گروه های خود فقط چهارم و از دور پیکارها حذف شدند و به مرحله بعدی مسابقات که مرحله حذفی می شد، راه نیافتند. با این که تعدادی از بازیکنان برجسته این رشته در هنگ کنگ حاضر بودند و تقابل با آنها نمی توانست آسان باشد، اما واقعیت تنیس روی میز در این سطح متعالی همین است و حقایق این ورزش نزد ما نیز همانی است که نتایج فوق را سبب شد و الزام ها و موارد جدی و تازه ای را برای این ورزش رو کرد که اگر به آن بی توجهی شود، حاصل شرکت مان در ادوار بعدی این رقابت ها نیز همانی خواهد بود که در هنگ کنگ و پیش از آن در رقابت های قهرمانی جهان در چین دیده بودیم.
اگر قرار بود …
امروز نمی توان و نباید نوروزی را از حضور در المپیک پکن منع کرد زیرا سهمیه ای است که به دست آمده و نمی توان و نباید منکر ارزش های نسل جوان و به ویژه نوشاد عالمیان شد که شاید مستعدترین پینگ پنگ باز ظهور کرده ما طی ،۱۰ ۱۵ سال اخیر باشد اما دو وجه از ماجرا نباید فراموش شود:
۱) اگر قرار بود حضور صرف در پینگ پنگ المپیک حل کننده معضلات باشد ما باید با مجید احتشام زاده در المپیک سیدنی(۲۰۰۰) و اخلاق پسند در آتن
( ۲۰۰۴) به چنان چیزی نایل می شدیم.
۲) نسل های جدید پینگ پنگ ما به رغم درخشش پر سر و صدا و سزاوارانه ای که نوشاد در سال ۸۶ داشت و در ماه های پایانی این سال به اوج تجلی خود رسید، بسیار کمتر و کوچک تر از چیزی بوده است که باید باشد و طبعا فدراسیون پینگ پنگ ایران و مسوولانش بابت این نقصان و کاری که باید صورت می دادند اما ندادند مسوول اند. نوشاد عالمیان بارز ترین نمونه در میان صدها پینگ پنگ باز مجرب نوجوانی است که باید در دو دهه اخیر ساخته و رو می شدند، اما به دلیل ضعف فدراسیون رو نیامدند و حتی اگر نوشاد قهرمان نوجوانان یا جوانان جهان شود، باز جای خالی افراد فوق در این ورزش موجود و محسوس خواهد ماند و توجیهی بر آن به دست نخواهد آمد.
● ضعف اصلی
از قضا ضعف در پروراندن جوانان پرشمار و مستعد که باعث رویکردهای مکرر و بی عاقبت و اجباری به میانسالان و مسن ها در دهه های قبلی شده بود، ضعف اصلی این رشته در سال های گذشته محسوب می گشت و هنوز هم محسوب می شود، زیرا با یکی دو گل بهار نمی شود و فدراسیون شهنازی باید برای سالی که هنوز در ماه نخست آن به سر می بریم برنامه هایی مفصل و منظم بریزد، زیرا در پی حضور ناموفق مان در مسابقات قهرمانی جهان و انتخابی المپیک در اسفند ۸۶ و بیش از حد بزرگ جلوه دادن یک تورنمنت عادی بین المللی در قطر، حضور نوروزی در المپیک پکن نیز چیزی را نصیب این ورزش نخواهد کرد و در پی شکست اجتناب ناپذیر در آن میدان باید حرفی برای زدن در ادامه سال جاری و طرح هایی موثر داشته باشیم و در حالی که پیروز نشده ایم، خودمان را موفق جلوه ندهیم، زیرا حقایق و نیازهای تنیس روی میز همان طور که پیشتر نیز به کرات نوشته ایم مشخص است و فقط هم باید براساس آن اقدام و تلاش کرد.

وحید رسولی

منبع : روزنامه جوان