مسوولیت فراموش شده

«ما مردم ملل متحد با تصمیم به حفظ نسل های آینده از بلای جنگ که دو بار در مدت یک عمر انسانی افراد بشر را دچار مصائب غیرقابل بیان نموده و با اعلام مجدد ایمان خود به حقوق اساسی بشر و به حیثیت و ارزش شخصیت انسانی و به تساوی حقوق زن و مرد و همچنین بین ملت ها اعم از کوچک و بزرگ و ایجاد شرایط لازم برای حفظ عدالت و احترام، الزامات ناشی از عهدنامه و سایر منابع حقوق بین المللی و کمک به ترقی اجتماعی و شرایط زندگی بهتر با آزادی بیشتر ... با یکدیگر تشریک مساعی می کنیم.»
عبارت بالا نه بخشی از بیانیه قرائت شده در پایان یک سخنرانی احساسی و نه عبارتی برگرفته از کتابی حماسی یا آرمانگرایانه است. درد دل گروهی از مردم در پایان راهپیمایی و اعتراضی سیاسی نیز نیست. بخشی از تعهد دولتها به هنگام پذیرش سازمان ملل است که در پاراگراف نخست منشور ملل متحد انعکاس یافته است. شصت و سه سال پیش کشورها تعهد نمودند تا با پیشگیری از وقوع جنگ نسبت به حفظ و برقراری صلح و امنیت جهان همت گمارند. اما آنچه تاکنون اتفاق افتاده کمتر نشانی از عمل به این آرمان و هدف مشترک دارد. قریب دو سال پیش زمانی که فلسطینیان برای نخستین بار انتخاباتی آزاد را تجربه کردند، اعضای سازمان ملل به جای استقبال از این حرکت دموکراتیک، رویه ای مخالف و در جهت تضعیف دولت مردمی اسماعیل هنیه برداشتند. اقدامی که معنایی جز بی احترامی به آرای مردم فلسطین در پای صندوق های رای نداشت. آنان با توسل به تحریم های مالی و اقتصادی علیه دولت جدید فلسطین، امری که مورد خواسته آمریکا و اسرائیل بود، عملا دولت فلسطین را وارد بحرانی جدید نمودند. در این میان تنها چند کشور مستقل همچون ایران، سوریه و مالزی بودند که به جای پیوستن به این کاروان غوغاسالار به حمایت خویش از مردم فلسطین ادامه دادند.
اکنون پس از دو سال از این رخداد، باریکه غزه ضمن تحمل فشارهای اقتصادی و مالی شاهد وحشتناک ترین جنایت های انسانی از سوی اسرائیل است. قطع آب، برق، گاز و مایحتاج مورد نیاز مردم، به واسطه محاصره این منطقه توسط اسرائیل در کنار بمباران بالگردهای اسرائیلی شرایطی را در این منطقه به وجود آورده که پیشگیری از وقوع آن بر طبق منشور، وظیفه سازمان ملل و اعضای آن است. برای جامعه جهانی هیچ چیز شرم آورتر از آن نیست که شاهد بود شورای امنیت در صدور قطعنامه ای علیه جنایات اسرائیل ناکام ماند و این امر گستاخی رژیم اسرائیل در قتل عام مردم بی دفاع فلسطین را بیشتر کرد. با وجود آن که دعوت ایران از دبیرکل سازمان کنفرانس اسلامی برای برگزاری نشستی فوری درباره مساله فلسطین خیلی سریع مورد استقبال قرار گرفت و وزرای امور خارجه کشورهای اسلامی در ریاض گرد هم جمع شدند; اما عملا دستاورد عینی ای را تا کنون شاهد نبوده ایم. شاید وخامت بیشتر اوضاع در غزه به خصوص در مناطق رفح و خان یونس و نتیجه بخش نبودن نشست ریاض یکی از دلایلی بود که رهبر معظم انقلاب را به واکنش واداشت تا علاوه بر آن که بیانیه ای در خصوص محکومیت اقدام اسرائیل صادر نمایند در دیدار با رئیس جمهور سنگال نیز بر مسوولیت بیشتر سازمان کنفرانس اسلامی در قبال مساله فلسطین تاکید ورزند. ایشان در دیدار با عبدالله واد با ابراز خرسندی از برگزاری اجلاس آتی سران سازمان کنفرانس اسلامی در کشور سنگال خاطر نشان کردند: هر چه این اجلاس قوی تر و با محتواتر برگزار شود، دنیای اسلام بیشتر از آن بهره خواهد برد. رهبر انقلاب با اشاره به محاصره غزه و کشتار ملت مظلوم فلسطین، یکی از وظایف مهم سازمان کنفرانس اسلامی را حمایت از فلسطین دانستند و اظهار امیدواری کردند که این سازمان بتواند به وظایف خود در قبال مردم مظلوم فلسطین جامه عمل بپوشاند. این اظهارات مسوولیت دستگاه وزارت امور خارجه را سنگین تر می نماید. چرا که دشمن فلسطین، دشمن ایران نیز هست و چنانچه اسرائیل موفق گردد، تا به اهداف شوم خود در فلسطین دست یابد جسارت های آن برای زیاده طلبی در منطقه افزایش خواهد یافت. جدای از این مساله، وظیفه اخلاقی و انسانی حکم می کند تا هر چه زودتر برای رهایی مردم فلسطین از این وضعیت چاره ای اندیشیده شود. دستگاه دیپلماسی کشور می بایست تا به تحرکات دیپلماتیک خود شدت بیشتری بخشد تا حمایت بیشتری را برای فلسطینی ها جلب نماید. نباید اجازه داد که فجایع اسرائیل در فلسطین به امری عادی و روزمره تبدیل گردد. اظهارات اخیر مسوولین این رژیم در مورد ایجاد کوره آدم سوزی در فلسطین موضوعی است که قابلیت آن را دارد تا به قطعنامه ای در صحن علنی مجمع عمومی سازمان ملل تبدیل گردد.
یکبار دیگر می بایست مسوولیت فراموش شده سازمان ملل را به اعضای آن یاد آوری کرد. نباید اجازه داد که سازمان ملل بیش از آنچه که هست به ابزاری در دست ایالات متحده و متحدین اروپایی اش تبدیل گردد. سازمان کنفرانس اسلامی به همراه کشورهای عضو گروه عدم تعهد، اتحادیه عرب و سایر سازمان ها و ارگان ها می توانند تهیه کننده پیش نویس این قطعنامه و متوقف کننده جنایات اسرائیل باشند. تحقق این امر تنها مستلزم یک چیز است: مسوولیت شناسی بیشتر تمامی کشورهای جهان.

منبع: امید

منبع : روزنامه مردم سالاری